لوریس چکناواریان: کار ژاپنی‌ها «شو» بود، نه تئاتر

به گزارش ایران اکونومیست؛ روز یکشنبه سوم بهمن در سومین روز از سی‌و‌پنجمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر، سالن اصلی مجموعه تئاتر شهر در دو نوبت 17 و 20 میزبان نمایش «سفید» به کارگردانی کو کوونا از گروه تئاتر سیرو- اِی (siro-a) بود.

سیرو- اِی (siro-a ) نام گروهی است که در سال 2002 در توکیوِ ژاپن شکل گرفت. از جمله نمایش‌هایی که تاکنون از سوی این گروه اجرا شده است می‌توان به؛ «سفید» (نمایشگاه جهانی شانگهای 2010، فستیوال ادینبرو 2011 و 2015)، «خط خطی»، «او- پی»، «آواتار»، «جعبه»، «توپ سایه» و «نمونه‌برداری» اشاره کرد.

در خلاصه داستان «سفید» که امروز دوشنبه چهارم بهمن نیز مجددا اجرا خواهد شد آمده است؛ «سفید» انقلابی از ترکیب سرگرمی، نمایش بی‌کلام، جلوه‌های بصری و موسیقی هیجان‌آور برای نزدیک کردن تصورات ذهنی تماشاگر به واقعیت است. «سفید» ترکیبی از تکنولوژی و همراهی بازیگران در کنار یکدیگر است.

می‌توان با نگاهی «سفید» را صرفا ترکیبی از تکنولوژی اعم از نور، رنگ و صدا همراه با حرکات بدن دانست که از اِلمان‌هایی آشنا هم چون بازی کامپیوتری «قارچ‌خور» (Mario) برای برانگیختن احساسی مشترک میان تماشاگر و پرفورمر (اجراگر) استفاده می‌کند.

اما از سوی دیگر می‌توان نظرِ لوریس چکناواریان آهنگساز و رهبر ارکسترِ که از جمله تماشاگران «سفید» بود را در مورد این نمایش در نظر گرفت.

چکناواریان  در این مورد گفت: «این نمایش «شو»یی درآمیخته با تکنولوژی بود و من آن را فوق‌العاده و همراه با نوآوری می‌دانم. قطعا تنظیم کردن حرکات، موسیقی و نور با یکدیگر کاری بسیار دشوار است.»

او در مورد فاصله «سفید» با آن‌چه از تئاتر در ذهن ماست افزود: «این نمایش تئاتر نیست و معتقدم «شو» بهترین کلمه در توصیف آن است. گمان من این است که می‌توان از این نمایش به عنوان «شو»یی فوق‌العاده یاد کرد بدون آن که سخت گرفت.»

سی‌و‌پنجمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر از اول بهمن آغاز شده است و تا دوازدهم بهمن به دبیری سعید اسدی ادامه خواهد داشت.