کارگردان فیلم «پرنده کوچک خوشبختی» با ابراز تأسف از حادثه ساختمان پلاسکو گفت: ای کاش همه و بویژه مسئولان کمی به این موضوع فکر کنند که در برابر انسانهایی که این گونه از دست میدهیم، مسئولیم.
کد خبر: ۱۴۳۱۱۳
به گزارش ایران اکونومیست؛ پوران درخشنده که سالها قبل در فیلم «پرنده کوچک خوشبختی» کاراکتر آتشنشان را به تصویر کشید، بیان کرد: از فاجعه رخ داده در ساختمان پلاسکو و تصاویر دردناک و غمانگیزی که هر لحظه میبینیم، بسیار متأسف هستم و نمیدانم باید چه گفت.
او گفت: زمانی که «پرنده کوچک خوشبختی» را میساختم، نقش آتشنشانی در فیلم بود که یک حادثه هولناک را با حضور خود به آرامش تبدیل میکرد و میدیدیم بچهای که مادرش را در استخر از دست داده و حال همان اتفاق برای معلمش هم تکرار شده است با آمدن آتشنشان چگونه فریاد میزند و معلمش را نجات میدهد. اینها آدمهایی هستند که جانشان را کف دست میگذارند و برای خدمت به مردم کار میکنند.
درخشنده ادامه داد: آتشنشانها در هر حادثهای که وارد میشوند، آرامشی را به کسانی که با اتفاقی سخت روبرو شدهاند منتقل میکنند، اما الان همانها و البته تمام مردم گرفتار غمی شدهاند که در آن فقط خدا میتواند کمک کند، چون درد بزرگی است.
کارگردان فیلم «زیر سقف دودی» که در جشنواره فجر امسال هم با فیلم جدید خود حضور خواهد داشت، گفت: آتشنشانها آدمهایی از جان گذشتهای هستند که باید به آنها بسیار توجه شود، چون شغلشان عادی نیست و با خدمتی که به مردم انجام میدهند باید دستان آنها را بوسید. الان بسیار دردناک است که این افراد شجاع که به خاطر مهار آتشی به یک ساختمان رفتهاند با چنین آواری روبرو شدند.
او گفت: تمام مسئولان و مدیران در برابر این اتفاق مسئول هستند چرا که ما باید به بهترین دستگاههای ایمنی که با جان مردم در ارتباط است، تجهیز باشیم. چنین حادثهای باید خیلی پیشتر پیشبینی میشد، نه اینکه بعد از وقوع آن بشنویم که بارها تذکر داده شده است. این وظیفه چه کسی است که پیش از وقوع حادثه به علاج فکر و عمل میکرد.
درخشنده همچنین اضافه کرد: ساختمان پلاسکو فقط یک ساختمان چند طبقه بود و چند روز از وقوع حادثه گذشته اما هنوز آواربرداری به پایان نرسیده است. این جای تأسف دارد که در این مواقع فقط نیروی انسانی ما جان خود را از دست میدهد، در حالی که باید با وسایل و امکانات پیشرفته وارد عمل میشدیم تا چنین فاجعهای را نبینیم.
وی خاطرنشان کرد: تنها خواستهام این است که کمی فکر کنیم، این انسانهایی که از دست میدهیم چقدر در برابرشان مسئولیم، آنها زندگی خود را گذاشتند و همه چیز تمام شد پس مسئول هستند.