مبارزه با سرطان با سلول های ایمنی فرد دیگر

اضافه کردن «دی ان ای» جهش یافته سلول های سرطانی به سلول های محرک ایمنی اهدا کننده های سالم منجر به ایجاد پاسخ ایمنی در سلول های ایمنی سالم می شوند.

در واقع وارد کردن اجزای خاصی از سلول های ایمنی اهدا شده به درون سلول های ایمنی فرد سرطانی منجر به این می شود که سلول های ایمنی خود فرد بیمار سلول های سرطانی را تشخیص دهند.

مطالعات نشان داده است که عواملی وجود دارند که می توانند مانع از کنترل سلول های سرطانی به وسیله سلول های ایمنی فرد شوند؛ اول، فعالیت سلول های ایمنی به وسیله ترمزهای بی شماری کنترل می شوند که می تواند با عملکرد آن ها تداخل ایجاد کند و درمان هایی که این ترمزها را غیر فعال می کنند در بسیاری از سرطان های انسانی تست شده اند.

دوم، در برخی از بیماران سیستم ایمنی ممکن است سلول های سرطانی را بدلیل منحرف شدن از جایگاه اولیه شان شناسایی نکنند. در نتیجه کمک کردن به سیستم ایمنی برای تشخیص بهتر سلول های سرطانی یکی از فوکوس های عمده در ایمنی درمانی است.

در این مطالعه محققان هلندی دریافته اند که سلول های ایمنی قرض گرفته شده می توانند ببینند کدام سلول های سرطانی در بیمار دچار انحراف شده اند. شناسایی این سلول های منحرف بوسیله سلول های T صورت می گیرد. این سلول های T، تمام سلول های بدن از جمله سلول های سرطانی را اسکن می کنند تا چک کنند آیا آن ها اجزای پروتئینی نامتعارفی را در سطح شان بیان می کنند یا خیر.

به دنبال شناسایی چنین اجزای پروتئینی خارجی، سلول های T سلول های منحرف را می کشند. این اجزای خارجی را نئوآنتی ژن می نامند. در مطالعه ای که محققان روی سه بیمار مبتلا به ملانوما انجام دادند مشاهده کردند که همه آن ها تعداد مختلفی از نئوآنتی ژن ها را در سطح شان بیان می کنند.

زمانی که محققان سلول های T‌مشتق از خود بیماران را برای تومورهای آن ها استفاده کردند مشاهده کردند که این «نئوآنتی ژن ها» یا اجزای پروتئینی نابجای روی تومورها بوسیله این سلول های T قابل تشخیص نیستند.

زمانی که محققان این مطالعه را با استفاده از سلول های T‌مشتق از یک اهداکننده تکرار کردند، مشاهده کردند که این سلول های T می توانند تعداد معناداری از این نئوآنتی ژن ها را در سطح تومورها شناسایی کنند. محققان بر این باورند که با استفاده از سلول های ایمنی فرد دیگر، ایمنی درمانی در مورد سلول های سرطانی را تقویت کرد.