این یافته جالب توجه توسط گروهی از محققان دانشگاه لندن ارایه شده که با استقبال محافل علمی – پزشکی جهان مواجه شده است.
این مطالعه که جزئیات آن در ژورنال Nature Communications منتشر شده نشان می دهد که پهنا و نوک تیز بودن بینی انسان متأثر از چهار ژن متفاوتی است که هر یک نقش حیاتی را در شکل دادن به بینی ایفا می کنند.
محققان این دانشگاه در بیانیه ای اعلام کردند: دستیابی به درک درستی از نقش هر یک از این ژنها به دانشمندان کمک می کند تا بر دانش خود درباره انسانهای نخستین بیفزایند.
بر پایه این یافته جدید می توان به روشن شدن این موضوع امیدوار بود که ژنها چگونه بر شکل گیری چهره افراد تأثیر می گذارند.
محققان در این مطالعه بیش از ۶ هزار تن از ساکنان کلمبیا، پرو، برزیل، شیلی و مکزیک را مورد ارزیابی دقیق قرار داده اند. آنها در ادامه ۵۹۵۸ تن از این افراد را برای بخش اصلی مطالعه برگزیدند. از این مجموعه ۵۰ درصد ریشه اروپایی، ۴۵ درصد بومی آمریکای لاتین و ۵ درصد باقی مانده نیز متعلق به نیاکان آفریقایی بودند.
تمامی داوطلبان شرکت کننده در این مطالعه درخصوص ۱۴ ویژگی متفاوت مربوط به چهره مورد ارزیابی دقیق قرار گرفته و در عین حال آنالیز ژنومیکی کاملی برای تشخیص ژنهای مؤثر در شکلگیری این تفاوتها انجام دادند.
همچنین زیرگروهی متشکل از ۳ هزار تن از این افراد برای بازسازی سه بعدی چهره ایجاد شد تا در نهایت محققان بتوانند اندازه گیری های دقیقی از بخشهای تشکیل دهنده صورت از جمله بینی انجام دهند.
این بررسی ها در نهایت به کشف چهار ژن GLI۳، DCHS۲، PAX۱ و RUNX۲ منجر شد که در شکل دهی به بینی انسان تأثیر قابل توجهی دارند.
محققان دریافته اند که ژنهای PAX۱ و GLI۳ بزرگی حفره های بینی و ژن DCHS۲ تیزبودن آن را تعیین می کند و این درحالی است که ژن RUNX۲ در پهنای بافت میان دو حفره تأثیرگذار است.
