هنرمندانی که در زمینه‌ی هنرهای دستی و صنایع دستی فعالیت می‌کنند، هر سال دستاوردهای خود را مانند دست‌بافت‌ها، زیرانداز، سفال، سرامیک، شیشه، هنرهای چوبی و فلزی به‌نمایش درمی‌آورند و علاقه‌مندان به این هنرها چند روزی فرصت دارند تا علاوه بر دیدار با پدیدآورندگان این هنرها، کالاهای مورد نظر خود را خریداری کنند.
در این سال‌ها بخشی از نمایشگاه، به فروش و نمایش سازهای اصیل ایرانی اختصاص داشته است و سازگَران ایرانی سازهایی را مانند کمانچه، چنگ، سنتور، دف، تار و... با خود به این غرفه‌ها می‌آوردند و علاوه بر گپ‌و‌گفت با یکدیگر و فروش سازهای‌شان، مردم می‌توانستند سازهای مورد علاقه‌شان را با قیمتی مناسب‌تر از سازگَران نسبتا مطرح تهران و شهرستان‌ها بخرند؛ اما امسال این فرصت در جشنواره‌ی صنایع دستی وجود نخواهد داشت.
با وجود این‌که این نمایشگاه معمولا در محل نمایشگاه‌های بین‌المللی تهران برگزار می‌شود، امسال به مصلای تهران نقل مکان کرده است.
در این‌باره وقتی نشست خبری بیست‌وششمین نمایشگاه صنایع دستی سوم خردادماه برگزار شد، بهمن نامور مطلق (معاون صنایع دستی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری) اعلام کرد: «طبق نظرسنجی که انجام دادیم، هنرمندان از نمایشگاه‌هایی که در مصلا برگزار می‌شد، تجربه‌ی خوبی داشتند. گرچه برگزاری نمایشگاه در مصلا محدودیت‌های خاص خودش را دارد و به ما اجازه ندادند، ادوات موسیقی سنتی را که یکی از هنرهای اصیل ایرانی است، به نمایش بگذاریم.»
منع کردن ورود سازها به مصلای تهران در حالی رخ می‌دهد که سازگری یکی از هنرهای بسیار قدیمی و اصیل ایرانی است و با این اتفاق، در واقع بخش مهمی از صنایع دستی از یک رویداد مهم فرهنگی حذف شده و این در حالی است که تا کنون هیچ حکم شرعی درباره‌ی ممنوعیت نمایش و فروش آلات موسیقی صادر نشده است.
حذف سازهای اصیل ایرانی از نمایشگاه صنایع دستی در حالی رخ می‌هد که بسیاری از سازهای باستانی ایران در دنیا مشهور هستند. چنگ از مشهورترین سازهای باستانی در دوره‌ی ساسانی است و تارنوازی از سال 260 هجری قمری در ایران رواج داشته است. ابونصر فارابی و ابن سینا نیز در تألیفات خود بارها از ساز سنتور یاد کرده‌اند.
از سوی دیگر، حذف سازهای اصیل ایرانی از نمایشگاه صنایع دستی در حالی رخ می‌هد که کشور جمهوری آذربایجان در سال 1391 ساز تار (ساز اصیل ایرانی) را به نام خودش در فهرست میراث معنوی یونسکو ثبت کرد.
