محمدباقر نوبخت، رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور در جلسه علنی روز
گذشته مجلس با تأکید بر اینکه تقاضا می کنم چنین تکلیف مالایطاقی را به
دولت تحمیل نکنید، غیر از اینکه دولت قادر به حذف یارانه 24 میلیون نفر
نیست اظهار داشت: واقعاً از مجلس نهم که حامی افراد کم درآمد است هم این
تصور نمی رود که در پایان کار خود یارانه نقدی 24 میلیون نفر را حذف کند،
در حالیکه شما می دانید درآمد 3 میلیون تومانی یک کارمند در شهری مثل تهران
زیاد نیست، این فرد نزدیک همین رقم را باید اجاره خانه بدهد و باید هزینه
تحصیل فرزندانش را تأمین کند آن هم با همین وضعیت که یک درآمد هم بیشتر
ندارد.
سخنگوی دولت در پایان با تأکید بر اینکه اگر دولت یارانه یک
کارمند با درآمد سه میلیونی را قطع نکند مجرم است؟بیان کرد: آیا این انصاف
است که ما در پایان این مجلس که این همه به دولت کمک کرد، چنین مصوبه ای
داشته باشد، لذا ازمجلس محترم تقاضا می کنم با پیشنهاد کمیسیون تلفیق
مخالفت کنید.
در شرایطی که دولت با حذف یارانه برخی افراد پُردرآمد
جامعه با داشتن درآمد ماهانه 3میلیون تومانی مخالف است، چگونه است در
شورای عالی کار هنگام تعیین مزد کارگران، دشواری زندگی کارگران با حقوق 1
میلیون تومان را مد نظر قرار نداده است؟! از صحبت های نوبخت به اعتقاد
کارشناسان اقتصادی این مفهوم برداشت می شود که 3میلیون تومان خط فقر در
شهرهای بزرگ کشور از جمله تهران است.
اگر به اعتقاد علی ربیعی، وزیر
تعاون،کار و رفاه اجتماعی حداقل دریافتی کارگران متاهل دارای دو اولاد در
سال 1395 را با احتساب 14 درصد افزایش، 11 میلیون و 345 هزار و 992 ریال
باشد، نزدیک به 1 میلیون و 700هزار تومان فاصله حقوق کارگران و خط فقری است
که دولت به آن اعتقاد دارد.
خانواده کارگری با دامنه پوشش گسترده و
بزرگ به عنوان بزرگترین و تاثیرگذارترین قشر جامعه در مناسبات اقتصادی از
تولید گرفته تا مصرف، برای خود اندکی تعادل ایجاد کرده بودند که در سالهای
گذشته 186درصد قدرت خرید خود را از دست دادند و حال دیگر با ازدست دادن
قدرت فعلی خود در سال 95 با مشکلات متعدد تری روبرو شده اند، و قدرت خرید
خود را بیش از گذشته از دست داده اند. به راستی دولت تدبیر راهکاری برای
حمایت از بزرگترین و تأثیرگذارترین قشر جامعه در مناسبات اقتصادی دارد؟
