هشتم خردادماه زنگ مسابقات انتخابی المپیک در توکیو به صدا در می آید و قرار است تیم ملی والیبال ایران با تیم های استرالیا، چین، ژاپن، ونزوئلا، کانادا، لهستان و فرانسه برای چهار سهمیه المپیک که به تیم های اول تا سوم و بهترین تیم آسیایی تعلق می گیرد، مسابقه بدهد.
تیم کشورمان در جام جهانی ژاپن که با حضور ۱۲ تیم برگزار شده بود و تیم های اول و دوم (آمریکا و ایتالیا) آن راهی المپیک می شدند با تفکرات اسلوبودان کواچ نتایج خوبی کسب نکرده و علاوه بر آن بازی های ضعیفی نیز ارائه کرد که همین عامل باعث شد تا مسئولان فدراسیون والیبال خطر جدی را احساس کنند و با همفکری کارشناسان تغییراتی اساسی را روی نیمکت تیم ملی ایجاد کنند.
اکنون رائول لوزانو سکاندار نیمکت تیم ملی ایران شده است. مربی که از رزومه قوی برخوردار است و در میان مربیان نامدار جهان از جایگاه ویژه ای برخوردار است. ماموریت او رساندن تیم ملی والیبال ایران به المپیک بعد از نیم قرن انتظار است.
نگاهی به شرایط پیش روی تیم تیم ملی در رقابتهای انتخابی المپیک امیدواری ها را برای کسب سهمیه این بازی ها دو چندان می کند. اگر چه فرصت برای آماده سازی تیم ملی چندان زیاد نیست و خیلی ها از این حیث ابراز نگرانی کرده اند اما فراموش نکنیم بازیکنان کشورمان والیبالیست های حرفه ای هستند که سال های متوالی در کنار یکدیگر حضور داشته اند و این امتیازی بزرگ حتی برای مربی تازه وارد کشورمان خواهد بود چرا که برای هماهنگی شاگردانش نیاز به فرصت زیاد ندارد.
تیم ملی بر اساس برنامه ریزی فدراسیون والیبال سفری به فرانسه خواهد داشت تا دو دیدار با خروس ها در خاک این کشور برگزار کند و دو بازی تدارکاتی هم با لهستان در خاک ژاپن و در شهری غیر از توکیو در نظر گرفته شده است تا سه مدعی اصلی کسب سهمیه پیش از آغاز رسمی دیدارها با یکدیگر دست و پنجه نرم کنند.
شاید به گمان برخی ها برگزاری دیدارهای تدارکاتی با حریفان مستقیم ایران دستاویزی برای منتقدان قرار گیرد اما این موضوع در رشته والیبال کاملا عادی تلقی می شود و بخصوص تیم های مطرح دنیا بارها قبل از رقابتهای رسمی با یکدیگر دیدارهای دوستانه برگزار می کنند. بنابراین اگر تیم کشورمان را در بین نامداران این رشته در سطح دنیا قرار داده ایم نباید نسبت به این موضوع خرده ای گرفته شود.
والیبال ایران در سال های اخیر رشد چشمگیری داشته و اگرچه در یک سال گذشته با شوک هایی همراه شده اما بهترین فرصت خود را برای کسب سهمیه المپیک در اختیار دارد. نسلی که اکنون در تیم ملی حضور دارند شاید برای چهار سال دیگر نتوانند کنار هم قرار گیرند و با افزایش چهار ساله سن آنها کارایی کمتری خواهند داشت. شاید همین موضوع انگیزه بازیکنان را هم برای حضور در المپیک بیشتر از هر زمان دیگری کند تا با حضور در بازیهای ریو تاریخ ساز شوند.
