از آنجائیکه استرس قابل درمان است، نتایج بیانگر این مطلب است که تشخیص و درمان آن در افراد مسن ممکن است به روند به تعویق انداختن یا حتی پیشگیری از شروع آلزایمر کمک کند.
این مطالعه به بررسی ارتباط بین استرس حاد و اختلال شناختی خفیف که ویژگی بارز آن از دست دادن حافظه است، می پردازد. ریچارد لیپیتون، سرپرست تیم تحقیق از دانشکده پزشکی آلبرت انیشتن در نیویورک، در این باره می گوید: «مطالعه ما شواهد محکمی ارائه می کند که استرس موجب افزایش احتمال بروز اختلال شناختی خفیف در افراد مسن می شود.»
به گفته وی، بسیاری از بیماران آلزایمری ابتدا اختلال شناختی خفیف را تجربه می کنند، که یک پیش دمانسی است که به شکل قابل توجهی موجب افزایش بروز آلزایمر در ماه ها و سال های بعد می شود.
لیپتون در ادامه می افزاید: «برخی از شیوه های کاهش استرس عبارت اند از رفتار درمانی شناختی، درمان مبتنی بر توجه و آگاهی، یوگا و بیوفیدبک.»
