به گزارش ایران اکونومیست، خبرها حاکی از آن است که ناو هواپیمابر ترکیه قرار است از فناوری «استوبار» (STOBAR) استفاده کند.
در این فناوری هواپیماها بدون کمک منجنیق‌های روی عرشه و تنها با نیروی حاصل از موتور خود به پرواز درمی‌آیند.
در همین راستا، عرشه این ناوها را مانند سکوهای پرش اسکی، شیب‌دار می‌سازند.
بااین‌حال، ازآنجاکه بیشتر هواپیماهای استفاده‌شده روی این ناوها از قابلیت فرود عمودی بهره‌مند نیستند، کابل‌های فرود همچنان در هنگام فرود به هواپیماها کمک می‌کنند.
به گزارش «کلش ریپورت»، طول این کشتی ۲۸۵ متر، عرض آن ۷۲ متر و وزن آن ۶۰ هزار تُن خواهد بود. همچنین بر اساس گزارش‌ها، حداکثر سرعت این ناو هواپیمابر ترکیه به ۲۵ متر خواهد رسید.
بر اساس طرح اولیه آنکارا، این نا هواپیمابر ظرفیت حمل ۵۰ جنگنده را خواهد داشت که ۲۰ فروند از آن‌ها روی عرشه و ۳۰ فروند در آشیانه ناو نگهداری خواهند شد.
این ناو می‌تواند برای پرواز پرنده‌های مختلفی مورداستفاده قرار گیرد، از جمله جنگنده‌های «آنکا ۳»، هواگرد نظامی سبک «هورجت»، پهپاد «بیرقدار کیزیلما» و پهپاد «بیرقدار تی‌بی ۳».
طراحی و ساخت این ناو بر عهده دفتر طراحی پروژه نیروی دریایی ترکیه است؛ نهادی که گرچه تا امروز چندین ناوچه و ناوشکن تولید کرده، اما تجربه‌ای در حوزه ناو هواپیمابر ندارد.
