
به گزارش ایران اکونومیست؛ یادداشت طبیبیان با نقل چند نکته آغاز میکند: ظاهراً سخنان نقلشده از عراقچی نشان میدهد که او هم منافع و هم دردسرهای تحریم را شناخته و پذیرفته که باید با آن سر کرد. نویسنده اولاً به یاد بحران اقتصادی بزرگ ۱۹۲۹ امریکا میافتد؛ زمانی که بازار سهام فرو ریخت و راکفلر میلیاردر هم برای دلگرمی مردم گفت نگران نباشید، من و پسرم تازه چند سهم خریدهایم. روزنامهنگاری آن روزها پرسیده بود غیر از راکفلر چه کسی از پس چنین کاری برمیآید؟ سپس نویسنده شعری از بابا طاهر را یادآوری میکند: «اگر نوشم نهای نیشم چرایی / نمک پاش دل ریشم چرایی؟» و در پایان تأکید میکند همه میدانند که برخی مسئولان حتی در شرایط سختتر هم توان زندگی آسوده و مرفه را دارند. از آنها میخواهد که بهجای ادعای «از طرف مردم» سخن گفتن، مستقیم از خود مردم پرسیده و اجازه دهند مردم با زبان خودشان درباره وضعیتشان اظهار نظر کنند.