کاسبی با پیراهن تیم ملی؛ اسپک‌ برای یک مشت دلار

به گزارش ایران اکونومیست، تیم ملی والیبال با حضور روبرتو پیاتزا دوران جدیدی را آغاز کرده است. مربی‌ ایتالیایی که چهره سرشناسی در والیبال دنیا محسوب می‌شود کار سختی در ایران خواهد داشت؛ او تیمی را تحویل گرفته که با پائز عملکرد ضعیفی در دور گذشته لیگ ملت‌ها داشت. اینکه این مربی با چه تدبیری می‌تواند تیم ملی ایران را از این وضعیت خارج کند مشخص نیست؛ اما او می‌تواند با مرور اتفاقاتی که در دو سه سال گذشته در این تیم رخ داد مسیری را در پیش بگیرد که به موفقیت منتهی شود؛ مسیری که تنها بخشی از آن به مسائل فنی مربوط می‌شود و بخش اصلی آن، مدیریت تیم و به خصوص مقابله با بازیکن‌سالاری است.

پیاتزا در نشست خبری خود در واکنش به سوالانی پیرامون وجود بازیکن‌سالاری در تیم ملی والیبال گفته بود:«بازیکن چه تصمیمی می‌تواند بگیرد؛ بهتر است از بازیکنان بپرسید. جوابی که می‌دهند متفاوت خواهد بود. بازیکن فقط باید بازی کند و تمام. کاری که مربی باید انجام دهد، حساس است. واکنش‌های من در کنار زمین را بازیکنان هم باید انجام دهند، چون زندگی با احساسات می‌گذرد. مهم این است که این مسیر به درستی هدایت شود.»

در دوران بهروز عطایی تیم ملی والیبال با حواشی مختلفی روبرو بود و در این میان فدراسیون والیبال که باید نقش حامی سرمربی تیم ملی را بازی می‌کرد واکنش منفعلانه‌ای مقابل برخی مسائل که مهمترین آن، رفتارهای خارج از چارچوب برخی ملی‌پوشان بود داشت. این رفتارها عمدتا از جناب دو سه بازیکن بود که نمونه بارز آن، مصاحبه علیه کادرفنی تیم ملی بود. در چنین شرایطی به جهت اینکه فدراسیون والیبال تنها به دنبال نتیجه‌گرایی بود هیچ اقدام انضباطی علیه این بازیکنان خاطی انجام نشد.

همین بازیکن چند روز پیش در گفت‌وگویی که باز هم بوی تعیین تکلیف برای تیم ملی را می‌داد به مواردی اشاره کرد که می‌تواند پیاتزا را برای یک تصمیم مهم مصمم‌تر کند و این تصمیم کشیدن خط قرمز روی نام این بازیکن است. در این مصاحبه، تعریف‌و تمجیدهای بازیکن از خودش با واقعیت‌ها کیلومترها فاصله دارد؛ در حالی که وی در المپیک توکیو و چند دوره اخیر لیگ ملت‌ها یکی از ضعیف‌ترین بازیکنان تیم ملی بود مدام در خصوص عملکردش در تورنمنتی که ارزش چندانی در سطح جهان ندارد صحبت می‌کند.

بازیکن مورد نظر که در چند سال اخیر مدام از لیگ‌های خارجی دیپورت شده امسال عملکرد بهتری نسبت به گذشته داشته است؛ اما نگاه او به بازی‌های ملی که در مصاحبه اخیرش به وضوح می‌توان مشاهده کرد سمی بسیار خطرناک برای تیم ملی محسوب می‌شود. بدترین و شاید دردناک‌ترین بخش این صحبت‌ها مربوط به جایی است که وی از تیم ملی به عنوان محل درآمدزایی یاد می‌کند و بر این باور است که اگر به او پاس داده نشود تا امتیاز کسب کند قرارداد باشگاهی‌اش تحت تاثیر قرار می‌گرد و مبلغ دلاری آن کاهش پیدا می‌کند.

قطعا جای چنین بازیکنانی که همه چیز را در پول می‌بینند تیم ملی نیست. نکته امیدوارکننده این است که فدراسیون والیبال بر خلاف دوره‌های گذشته دست سرمربی تیم ملی را در انتخاب بازیکنان و حتی دستیارانش باز گذاشته است. پیاتزا تا حدود زیادی از این بازیکن شناخت دارد و اگر واقعا به دنبال این است که همچون ولاسکو میراثی ماندگار در والیبال ایران به جای بگذارد باید مقابل زیاده‌خواهی‌های او و هر بازیکنی که پایش را فراتر از وظایفی که دارد می‌گذارد ایستادگی کند.

آن چیزی که اهمیت دارد بحث منافع ملی است و فدراسیون والیبال نباید در این خصوص کوتاهی کند و مقابل هر آنچه این موضوع مهم را تحت تاثیر منفی قرار می‌دهد بایستد. آن وقت است که پیاتزا با فراغ بال بیشتری به پیاده کردن تفکراتش در تیم ملی والیبال ایران خواهد پرداخت.