به گزارش ایران اکونومیست؛ به نقل از کوین‌تلگراف، اخیراً گزارش شد که آندرو بیلی، رئیس بانک انگلستان، اعلام کرده است که کار بر روی ایجاد ارز دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) برای بریتانیا به‌طور فوری در حال پیشرفت است تا به‌عنوان یک نوع پول دیجیتال در دسترس عموم قرار گیرد. این اعلامیه گزارشی از پیشرفت طرحی است که بریتانیا از اوایل ۲۰۲۳ به آن فکر می‌کرد. اما اعلام بیلی مبنی بر تسریع در فعالیت‌ها نشان‌دهنده چیزی است: فشار برای سرعت بیشتر و پیشرو بودن در حرکت به سوی ارز دیجیتال.
آنچه باعث این اظهارات بیلی شده، نگرانی است که با نظارت‌کنندگان در سراسر جهان مشترک است: شرکت‌های فین‌تک امروز، که به‌طور شدید از نوآوری حرکت می‌کنند و اغلب در بازارهای جهانی کمتر تحت نظارت قرار دارند، راه‌حل‌های دیجیتال را سریع‌تر از بانک‌های مرکزی پیش می‌برند. مؤسسات مالی سنتی به‌سادگی نمی‌توانند با این سرعت رقابت کنند. این تسریع فوری راه‌حل‌های بخش خصوصی، اگر بدون نظارت رها شود، تهدیدی برای ثبات، امنیت و حریم خصوصی بازارهای مالی جهانی است.
با پیشرفت دنیای پول دیجیتال، بانک‌های مرکزی و مؤسسات مالی با یک ضرورت روبه‌رو هستند که فناوری‌های خود را به‌روز کرده و نوآوری‌هایی که در اکوسیستم Web3 ایجاد شده را در یک چارچوب نظارتی امن، کنترل‌شده و شفاف به کار گیرند تا به شاخص‌های نوآوری فین‌تک مدرن دست یابند. تأخیر در این زمینه نه تنها یک فرصت از دست رفته است، بلکه آسیب‌پذیری‌هایی را معرفی می‌کند که راه‌حل‌های پیچیده بخش خصوصی می‌توانند از آن بهره‌برداری کنند. مؤسسات سنتی ممکن است نتوانند سرعت لازم برای نوآوری را حفظ کنند، به‌ویژه زمانی که با سیستم‌های غیرمتمرکز مواجه هستند که می‌توانند درجه بالاتری از کنترل و شفافیت را فراهم کرده و میلیون‌ها کاربر در تأمین امنیت و توسعه این زیرساخت جدید مشارکت داشته باشند.
چالش بانک‌های مرکزی برای ادامه رهبری در تعریف چارچوب‌های مالی امن و مسئولانه به راحتی حل نمی‌شود. مزیت رقابتی که «شرکت‌های فناوری کمتر تنظیم‌شده» به آن اشاره دارند، این است که این شرکت‌ها با دور زدن مقررات سختگیرانه و محدودکننده، نوآوری‌های قابل‌توجه‌تری به دست آورده‌اند. شرکت‌های فین‌تک از جدیدترین فناوری‌ها به‌وجود آمده‌اند و سیستم‌های تطبیقی آن‌ها پیشرفت‌های Web3 و زیرساخت‌های غیرمتمرکز را یکپارچه می‌کنند، در حالی که بانک‌های مرکزی و مؤسسات مالی با سیستم‌های قدیمی و روش‌های ریشه‌دار و جاافتاده کار می‌کنند.
ایستایی و سرعت کند نوآوری در مؤسسات مالی سنتی تنها مسئله فنی نیست، بلکه یک مسئله نهادی است. چارچوب‌هایی که سیستم اقتصادی ما را اداره می‌کنند (چه مقرراتی و چه عملیاتی) برای همگامی با تکامل پویای ارز دیجیتال طراحی نشده‌اند. مقررات در طول دهه‌ها شکل گرفته‌اند و بر کاهش ریسک، حفاظت از مصرف‌کنندگان و جلوگیری از بحران‌های مالی تمرکز کرده‌اند. اگرچه این تدابیر حیاتی هستند، اما به طور غیرمستقیم موانعی برای نوآوری ایجاد می‌کنند.
انتظارات جامعه با این حال به سرعت در حال تغییر است، زیرا مردم بیشتری با خدمات دیجیتال، خدمات در دسترس و شفافیت و مالکیت دارایی‌های خود سازگار می‌شوند. با رشد تقاضا برای بانکداری دیجیتال امن، بانک‌های مرکزی و مؤسسات مالی با یک تقاطع اجتناب‌ناپذیر روبرو هستند. آن‌ها می‌توانند یا خود را با مصرف‌کننده مالی مدرن سازگار کنند یا از دیگر کشورها و نهادهایی که در این مسیر سریع در حرکت‌اند، عقب بمانند. متأسفانه، چارچوب‌های سنتی گاهی آن‌قدر تحت محدودیت‌های مقرراتی قرار دارند که بیشت به یک مانع بدل می‌شوند تا یک تدبیر حفاظتی.
برخی ممکن است بگویند که این یک بازنگری در چشم‌انداز است. ترس از اینکه نوآورانی که سیستم مالی امروز را مختل می‌کنند، شکاف میان امور مالی سنتی (TradFi) و چالش‌گران را بیشتر کنند. یاد گرفتن اینکه چرا این اختلالات رخ می‌دهد و چه کسانی در حال رهبری نوآوری هستند می‌تواند به توسعه مقررات کمک کند و نوآوری را برای بانک‌های مرکزی هدایت کند. راه‌حل‌ها برای چنین بانک‌هایی ساده است اما نیاز به اعتماد زیادی دارد.
بحث ما در مورد سیاست‌های جدید، شرکت‌ها و برنامه‌های استعدادیابی که در سطح مؤسسات سنتی پیاده‌سازی می‌شود، است که می‌تواند به‌طور مؤثری دنیای کاملاً متفاوت مالی بلاک‌چین را هدایت کند. پیوستن به چالش‌هایی که می‌خواهید به آن‌ها برسید با خطرات خود همراه است. پیدا کردن شرکای مناسب در شرکت‌های فین‌تک که امنیت، خدمات دارایی‌های دیجیتال و تعامل‌پذیری بلاک‌چین را ارائه می‌دهند، فرآیندی طولانی است که نیاز به آزمایش‌های جامع دارد.
شاید خود مدل حکمرانی ارز دیجیتال باید بازنگری شود تا نوآوری‌های امنیت‌محوری که هم‌زمان با مقررات سازگار و انعطاف‌پذیر هستند و قادر به پاسخگویی به تقاضاهای جهانی برای سرعت و شفافیت می‌باشند، امکان‌پذیر شود. در پی رقابت با رقبای خود، بانک‌های مرکزی در بازتعریف این می‌باشند که ایمن‌سازی یک ارز دیجیتال چه معنایی دارد و با تمایل به پذیرش همکاری‌های بین‌المللی، استاندارد یکپارچه از حریم خصوصی، امنیت و دسترسی را تضمین کنند.
بانک‌های مرکزی با یک پارادوکس روبرو هستند: در حالی که باید از مصرف‌کنندگان در برابر ریسک‌ها محافظت کنند، باید به جلو حرکت کنند. فراتر از این احتمال که چالش‌گران تکنولوژی‌محور از آن‌ها پیشی بگیرند، یک دنیای وسیع از فرصت‌ها نهفته است. عیان است که ارزهای دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) شامل دسترسی مالی بیشتر برای افراد می‌شود. ملاحظات حیاتی وجود دارد در مورد اینکه چگونه این ارزهای دیجیتال می‌توانند بهتر بر تورم، انتقال نرخ بهره و هماهنگی سیاست‌های مالی کنترل داشته باشند. چنین امکانی به خودی خود، دلیلی است برای اقدام بیشتر و پیش‌دستی در پیشرفت CBDC در سراسر جهان، که در این صورت تعلل می‌تواند هزینه‌برتر از همیشه به نظر برسد./ شبکه طلا و ارز
