به گزارش روز شنبه ایران اکونومیست، «ایلان پاپه» مورخ اسرائیلی که دیروز جمعه برای شرکت در سمیناری در محل «خانه عرب» (Casa Arabe) مادرید حاضر شده بود، در مصاحبه با روزنامه ال پائیس اسپانیا در تشریح آنچه در حال حاضر در غزه می‌گذرد، گفت: تنها توصیف سیاست‌های اسرائیل در نوار غزه، نسل‌کشی است. نه تنها به دلیل تعداد زیاد قربانیان که بسیاری از آنها زنان و کودکان هستند، بلکه به این دلیل که در پسِ این اقدامات، یک ایده وجود دارد؛ اینکه بتوان همه جمعیت غزه و شاید فلسطینی‌ها را نابود کرد.
پاپه که در کتاب خود با عنوان «بزرگ‌ترین زندان روی زمین» تاکید می‌کند که به کار بردن واژه اشغال، صحیح نیست و در مورد فلسطین ما باید از کلمه استعمار استفاده کنیم، افزود: این خواستِ دولت (رژیم) کنونی اسرائیل است و همواره خواستِ صهیونیسم بوده است تا اسرائیل بتواند یک کشور یهودی بدون مشکلِ فلسطین باشد. آنچه بیش از همه در مورد این نسل‌کشی نگران‌کننده است، نسبت آن نیست، بلکه این است که این نسل‌کشی با دولتی (رژیمی) انجام می‌شود که معتقد است فرصتی تاریخی برای انجام کاری دارد که قبلی‌ها نتوانستند انجام دهند: نابود کردن فلسطین به عنوان یک ایده.
وی در پاسخ به خبرنگار ال پائیس که پرسید «شما چند ماه پیش در مقاله‌ای استدلال کردید که صهیونیسم در حال فروپاشی است؛ آیا همچنان بر سر این موضع خود هستید؟» گفت: بله قطعا. من چندین فرآیند را شناسایی کرده‌ام که در کنار هم می‌توانند صهیونیسم را به عنوان یک ایدئولوژی سرنگون کنند و این فرآیند از زمانی که مقاله خود را نوشتم افزایش یافته است؛ شکاف میان یهودیان سکولار و مذهبی، یا بین راست و چپ؛ این فرآیند حتی عمیق‌تر است. مشکلات اقتصادی اسرائیل بسیار بیشتر از گذشته است. انزوای بین‌المللی اسرائیل نیز افزایش یافته است. جامعه یهودی، به ویژه در ایالات متحده، بی‌میلی خود را برای ارتباط با اسرائیل افزایش داده است. مهمتر از آن این واقعیت است که به اصطلاح اپوزیسیون در اسرائیل چیزی برای ارائه ندارد. به همین دلیل تعداد زیادی از اسرائیلی‌ها کشور (سرزمین‌های اشغالی) را ترک کرده‌اند. نه به این دلیل که آنها طرفدار فلسطین هستند. نه به این دلیل که آنها به نسل‌کشی اهمیت می‌دهند، بلکه به این دلیل که هیچکس آینده‌ای فراتر از ۵۰ سال دیگر را پیش روی آنها قرار نمی‌دهد. رهبران پوپولیست مانند [دونالد] ترامپ و صهیونیست‌های مسیحی برای حفظ صهیونیسم کافی نیستند. آنها هنوز متحدانی دارند، اما ترقی‌خواهان سنتی‌تر و عادی‌تر، یعنی دموکرات‌ها را از دست خواهند داد.
این مورخ اسرائیلی در بیان دیدگاه خود در مورد اینکه معتقد است هر چه نقش آمریکا در فلسطین کمتر باشد، برای فلسطینی‌ها بهتر است و اکنون «دونالد ترامپ» بازگشته است، خاطرنشان کرد: افرادی که ترامپ برای دولت جدید خود انتخاب کرده است بسیار طرفدار اسرائیل هستند، آنها به اسرائیل کارت سفید می‌دهند تا کرانه باختری را الحاق کند و هر کاری که می‌خواهد در جنوب لبنان انجام دهد.
وی افزود: می‌دانم که بسیاری از اسرائیلی‌ها خوشحال هستند، اما فکر نمی‌کنم آنها ترامپ را به خوبی درک کنند. شعار ترامپ، «اول آمریکا» است، اما صادقانه بگویم، اگر «کامالا هریس» انتخاب می‌شد، آنقدرها فرق نمی‌کرد. ما با سیاست آمریکا در برابر اسرائیل مشکل داریم. حتی زمانی که روسای جمهوری مانند [باراک] اوباما و [جیمی] کارتر بر سر کار بودند که بیشتر از اسرائیل انتقاد می‌کردند، آنها هیچ کار مهمی برای توقف الحاق و پاکسازی قومی انجام ندادند.
پاپه تاکید کرد: ما به بازیگران بین‌المللی نیاز داریم که اطلاعات بیشتری درباره اسرائیل داشته باشند. جامعه جهانی باید از فلسطینی‌ها دفاع کند. ایالات متحده نمی‌خواهد این کار را انجام دهد.
وی در پاسخ به این پرسش که «آیا در میان بازیگران بین‌المللی می‌توان انتظاری از کشورهای عربی داشت؟» گفت: ما در جهان عرب مشکل داریم. ما رهبر نداریم، ما فقط با سران عرب مواجهیم و این دو یکسان نیستند. آنها آنچه را که اکثریت مردم جهان عرب دوست دارند در برابر فلسطین انجام دهند را منعکس نمی‌کنند. بنابراین، این مایه نگرانی من است که تا آنجا که به جهان عرب مربوط می‌شود، ما شاهد هیچ تغییر چشمگیری نباشیم که بتواند به فلسطینی‌ها کمک کند. این بخشی از یک موضوع گسترده‌تر است. سیاستمداران، رای‌دهندگان را به عنوان پایگاهی می‌بینند که باید آنها را دوباره انتخاب کنند، نه افرادی که مشکلاتی برای حل کردن دارند. جهان عرب به اندازه اروپا دموکراتیک نیست و مشکل همان است. تغییر در شیوه ساختار سیاسی جهان عرب نیز متضمن تغییر موضع آن نسبت به فلسطین است.
به نوشته ال پائیس، پاپه که به دلیل حمایت از بایکوت رژیم صهیونیستی با موجی از انتقادها مواجه شده است، در تشریح تاثیرگذاری این حمایت و روند گفت: من فکر می‌کنم بایکوت اسرائیل بسیار موثر است اما فقط این کافی نیست. ترکیبی از بایکوت و تحریم نیاز است. بایکوت واکنشی از سوی جامعه مدنی است و ما به تحریم از سوی دولت‌ها نیاز داریم. مردم معمولا مقاومت مسلحانه فلسطین را در کنار اعمال فشار از خارج قرار نمی‌دهند. بدون راهی موثر برای تحت فشار قرار دادن اسرائیل از بیرون برای تغییر سیاست خود، برای فلسطینی‌ها تنها یک گزینه باقی می‌ماند و آن تلاش برای مبارزه مسلحانه است، این روش احتمالاً کارساز نخواهد بود.
وی افزود: من فکر می‌کنم بایکوت یک ابزار مشروع، یک ابزار موثر است که قبلاً نتایج چشمگیری داشته است؛ با این حال ما باید از بایکوت به سمت تحریم برویم. اکنون به تحریم نیاز داریم.
پاپه در ادامه تاکید کرد: فلسطینی‌ها به شدت به یک جنبش ملی متحد فلسطینی نیاز دارند و در نسل جوان آنها ظرفیت بسیار خوبی وجود دارد.
وی گفت: راهکار دو دولتی فریبی یود که عملگراترین اسرائیلی‌ها برای دفع فشار بین‌المللی از آن استفاده کردند. آنها هرگز قرار نبود به فلسطینیان یک کشور واقعی ارائه دهند. از زمانی که اولین شهرک‌نشینان یهودی به کرانه باختری وارد شدند، واضح بود که هیچ کشور فلسطینی وجود نخواهد داشت.
پاپه افزود: اکنون ۷۰۰ هزار شهرک‌نشین یهودی در آنجا داریم. راه حل دو دولت هرگز جواب نخواهد داد. شما باید یک مفهوم متفاوت از آنچه به دنبال آن هستید، داشته باشید. مساله صلح میان فلسطین و اسرائیل مطرح نیست. در وهله اول، برقراری یک نظام سیاسی مبتنی بر برابری و در وهله دوم، یافتن راه حلی پیرامون آنچه ما حقوق بین‌الملل، عدالت ترمیمی یا عدالت انتقالی می‌نامیم، باید مطرح باشد. من نمی‌گویم رسیدن به آن آسان است و دقیقاً نمی‌دانم چگونه قرار است آن را انجام دهیم، اما می‌دانم که این چیزی است که باید روی آن سرمایه‌گذاری کنیم.
