ایران اکونومیست- مرکز اطلاع رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش وپرورش در پی برداشت نادرست برخی رسانه‌ها نسبت به جوابیه ارسالی این وزارت خانه در خصوص "ممنوعیت تنبیه‌بدنی در مدارس" اطلاعیه‌ای صادر کرد:
1- وزارت آموزش و پرورش همواره از طرح دیدگاه‌های مختلف در خصوص مسائل نظام آموزشی استفاده کرده و نقد دلسوزانه را تحفه الهی می‌داند که می‌تواند به ارتقای نظام آموزش و پرورش کشور کمک نماید.
2- تنبیه‌بدنی از نظر مقررات و قوانین آموزش و پرورش ممنوع و انجام آن جرم است و با مرتکبین تنبیه‌بدنی بر اساس قوانین و آیین‌نامه‌های مصوب برخورد جدی شده و می‌شود.
3- جامعه فرهنگیان کشور به عنوان مربیان و معلمان، عهده‌دار آموزش و تربیت دانش‌آموزان هستند و در این مسیر عشق، ایمان و اخلاص را سرلوحه انجام وظیفه می‌دانند و همواره با بهره‌گیری از روش‌های تشویقی و انذاری مورد تأیید تعلیم و تربیت اسلامی، برای پیشبرد اهداف آموزش و پرورش بهره می‌گیرند.
4- در گستره نظام تعلیم و تربیت و فراوانی مدارس کشور موارد نادر تنبیه‌بدنی، همیشه از سوی مسئولان و معلمان محکوم است. شایسته است به جای بزرگ‌نمایی و تبلیغات ژورنالیستی، رسانه‌ها به ویژه رسانه‌هایی که داعیه دار آرمان‌ها و ارزش‌های دینی می‌باشند متعهدانه به ریشه‌یابی و علل وقوع آن و ارائه راه‌حل‌های عملی برای واقع نشدن معدود تنبیهات صورت گرفته بپردازند. لازم است تأکید شود نگاه جریانی، غیرحرفه‌ای و کلیشه‌ای به مؤلفه‌های تعلیم و تربیت غیر مسئولانه است و با توجه به اهمیت دستگاه آموزش و پرورش ضروری است متعهدانه عمل نماییم.
5- آنچه در واکنش به جوابیه اداره کل امور تربیتی و فرهنگی معاونت پرورشی و فرهنگی این وزارتخانه از سوی آن رسانه اعلام شده است. در خوشبینانه‌ترین حالت برداشتی غلط از یک تحلیل علمی در باب روش‌های تشویق و تنبیه است، به گونه‌ای که درج تیتر "پیشنهاد قانونی شدن تنبیه‌بدنی" علی‌رغم تأکیدات قانونی و توصیه‌های مسئولان و برخوردهای صورت گرفته با متخلفان تنها اقدامی برای مشوش کردن اذهان خانواده‌ها و دلسوزانه نظام تعلیم و تربیت است. تنبیه یعنی روش‌های بازدارنده و تنبیه‌بدنی یعنی اعمال خشونت.
موضع علمی آن جوابیه این بوده است که روش‌های بازدارنده موجود، ناکارآمد است و باید در آن تجدید نظر اساسی صورت گیرد اما تنبیه‌بدنی همچنان از نظر صاحبنظران تعلیم و تربیت و مقررات آموزش و پرورش و نگاه مسئولان آن نامطلوب، غیرموثر و محکوم است.
6-معلمان کشور علاوه بر شغل شریف معلمی عموماً خود نیز پدر و مادر هستند و امانت‌های مردم را همچون فرزندان خود گرامی می‌دارند و به هیچ وجه تنبیه‌بدنی گل‌های بوستان باغ تعلیم و تربیت را شایسته شأن والای معلمی نمی‌دانند و نادر اتفاقات رخ داده را خروج از دایره اخلاق معلمی می‌دانند.
در پایان به صراحت اعلام می‌شود که منظور از تنبیه، مجموعه روش‌های باز دارنده به استثنای تنبیه‌بدنی است که در ماده 76 آیین‌نامه اجرایی مدارس به طور کامل تصریح و تشریح شده است و وزارت آموزش و پرورش همواره به همکاران آموزشی و تربیتی توصیه نموده است که از موارد احصاء شده در ماده فوق الذکر برای راهنمایی و تربیت دانش آموزان استفاده نمایند.
