درست ۲۴ ساعت بعد از آنکه امیر قلعه‌نویی، سرمربی تیم ملی در نشست خبری پیش از بازی با هنگ‌کنگ مدعی شده تیکی‌تاکا قدیمی شده و او در حال اجرای روش‌های جدید گواردیولا در تیم ملی است، ملی‌پوشان با ارائه نمایشی ناامیدکننده با هنگ‌کنگ، منتقدان را در موضع شوخی با این اظهارات امیر قرار دادند!
در جریان بازی با هنگ‌کنگ و مخصوصا پس از سوت پایان دیداری که تیم ملی در آن به سختی توانست تیم ۱۵۰ رنکینگ فیفا را با یک گل شکست بدهد، فضای مجازی پر شد از کامنت‌هایی که در آن به شوخی امیر قلعه‌نویی را با پپ گواردیولا مقایسه می‌کردند و بازی ملی‌پوشان را در تراز منچسترسیتی می‌دیدند! این همه، شاید تاوانی برای اظهارات عجیب امیر بوده باشد؛ مردی که با این همه سابقه، هنوز قصد دارد با توسل به این اسامی بزرگ و بین‌المللی ارزش کارش را بیشتر جلوه بدهد و نمی‌داند تنها پیامد این شیوه، افزایش فشار روی ملی‌پوشان است.
این فوتبال پپ بود؟
تیم ایران که بعد از برتری ۴برصفر مقابل فلسطین وارد دومین دیدار مرحله گروهی خود برابر هنگ‌کنگ می‌شد، در این مسابقه با گل انفرادی مهدی قائدی پیش افتاد، اما چه قبل از این گل و چه بعد از آن، به‌شدت تحت تاثیر حرکات هجومی و جسورانه حریف گمنام خود قرار داشت. هنگ‌کنگی‌ها به دفعات دروازه تیم ملی را به خطر انداختند و در چندین نوبت بخت و اقبال یار شاگردان قلعه‌نویی بود که قسر در رفتند. امیر بعد از بازی اشاره کرد کلین‌شیت تیم ملی بر خلاف مسابقات گذشته اتفاق خوبی بوده، اما حقیقت آن است که بسته ماندن دروازه تیم ملی در این دیدار ربطی به شایستگی ساختار دفاعی این مجموعه نداشت. تیم ملی به اندازه‌ای که دو یا حتی سه گل در این بازی بخورد اشتباه کرد، اما این بازیکنان اندرسون نروژی بودند که ناسپاسی می‌کردند. در فاز هجومی هم اگرچه تیم ملی موقعیت‌هایی ایجاد کرد، اما آن برندگی مد نظر را برابر چنین تیمی نداشت. در مجموع آنچه هواداران فوتبال جمعه‌شب دیدند و در سطحی وسیع نسبت به آن اعتراض کردند، کلکسیون آشفته‌ای بود که هیچ ربطی به فوتبال تیم‌های گواردیولا ندارد؛ چه با سبک جدید و چه با سبک قدیم!
هشدار، پشت هشدار
بازی ضعیف ممکن است برای هر تیمی پیش بیاید. در همین مرحله ژاپن به عراق باخت که نتیجه ناباورانه‌ای بود، هرچند قدرت عراق را نمی‌توان با هنگ‌کنگ مقایسه کرد. بحث اصلی اما بر سر تکرار اشتباهات و کاستی‌ها در تیم ملی ایران است. مدت‌هاست که منتقدان در مورد شرایط دفاعی ضعیف تیم ملی هشدار می‌دهند. دو بار که این فضا به اوج رسید، مربوط به موقعیت‌های پرشماری بود که اردن و ازبکستان روی دروازه ایران خلق کردند. به علاوه تیم ملی از رقبایی مثل افغانستان، قرقیزستان و فلسطین هم گل خورده که قابل قبول نیست. حالا تزلزل مقابل هنگ‌کنگ هم به این سیاهه افزوده می‌شود؛ با این پرسش مهم که اگر جای این رقیب ضعیف شرق آسیایی، کره یا ژاپن برابر ایران قرار گرفته بودند، در پایان مسابقه چه نتیجه‌ای رقم میخورد؟
