
به گزارش ایران اکونومیست؛ کارگران هنوز در حسرت خانه هستند، اما وعدههای دولت فقط شعار است. پرویز زعیمی، فعال صنفی کارگران ایران پوپلین رشت، میگوید حق مسکن ۹۰۰ هزار تومانی حتی به چشم کارگران نمیآید و در حالی که نمایندگان مجلس برای خود ردیف اعتباری مسکن دارند، قشر کارگر از چنین مزایایی محروم مانده است.
ایلنا نوشت: بحران مسکن سالهاست به یکی از اصلیترین عوامل فشار معیشتی بر کارگران تبدیل شده است. اگرچه طبق اصل ۳۱ قانون اساسی، تأمین مسکن متناسب با نیاز برای همه شهروندان بهویژه اقشار کمدرآمد وظیفه دولت است، اما کارگران همچنان بیشترین سهم از درآمد خود را صرف هزینههای سرسامآور مسکن میکنند.
گزارشهای رسمی، سهم مسکن از هزینههای خانوار شهری را بیش از ۴۰ درصد اعلام میکنند، اما کارشناسان معتقدند این سهم برای خانوارهای کارگری بسیار بالاتر است و در مواردی به ۷۰ تا ۸۰ درصد میرسد.
در چنین وضعیتی، حق مسکن کارگران نیز عملاً هیچ کمکی به تأمین نیازهای حداقلی آنان نمیکند. حق مسکن ۹۰۰ هزار تومانی که بسیاری از کارگران حتی از آن نیز بیبهرهاند فاصلهای جدی با واقعیت بازار مسکن دارد. هزینههای مسکن هر سال جهش چندبرابری را تجربه میکند و این رقم کوچک نه توان جبران هزینهها را دارد و نه با وظایف حاکمیتی دولت در حوزه تأمین مسکن متناسب است.