به گزارش ایران اکونومیست؛ توسعه شهرهای بزرگ و بهبود زیرساخت‌های مناطق کوچک و روستایی در ایران، پدیده مهاجرت معکوس را بوجود می‌آورد و می‌توان امیدوار بود که این پدیده ظهور کند و رواج پیدا کند. خیلی از افراد سال‌ها پیش به دنبال بهبود شرایط زندگی و فرصت‌های اقتصادی به شهرهای بزرگ مهاجرت کرده‌اند که با خوب شدن اوضاع فرهنگی و اقتصادی می‌توانند به موطن اصلی خود برگردند که آن را مهاجرت معکوس می‌دانیم.
از آنجا که همه به دنبال بهره‌وری از زیرساخت‌های روستاها، فرصت‌های شغلی، آرامش زندگی و حفظ ارتباط با ریشه‌های فرهنگی و اجتماعی خود هستند پس با بهبود شرایط کشور عزیزمان ایران این پدیده ممکن است اتفاق بیفتد که افراد می‌توانند با همه دست آورد خود در هر زمینه‌ای با سرمایه‌گذاری و ایجاد کسب و کارهای جدید، به توسعه اقتصادی کشور خود کمک کنند.
خوش بینانه تصور می‌کنیم با ظهور این پدیده، تغییراتی قابل توجه در عملکرد و توسعه مناطق روستایی و کوچک بوجود می آید.
می‌توان تصور کرد بازگشت مهاجران معکوس، به دیار خویش باعث ایجاد محیط‌های بومی و فعال شدن اقتصاد محلی هر منطقه می‌شود. و چقدر زیباست که با ایجاد شغل‌های جدید، رونق تولید محلی و حفظ فرهنگ و هویت مان، بیش از پیش پر رنگ و لعاب می‌شود.
از این رویا اگر بگذریم حتما چالش‌هایی نیز در این راه وجود دارد. وقتی مهاجرت معکوس شکل بگیرد آیا نیاز به سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها نداریم! آیا نیاز به ایجاد امکانات عمومی و رفاهی بیشتر مثل افزایش متروها و اتوبوس‌ها و پارک‌ها نداریم! و سوال مهم اینکه چه فرصت‌های شغلی پایداری میتوانیم ایجاد کنیم اینها فقط چند سوال در مسیر چالش‌های پیش روی ماست.
اگر در آرزوی تحقق این پدیده هستیم، دولت و نهادهای مربوطه باید برنامه‌ها و سیاست‌هایی را برای حمایت از مهاجرت معکوس و توسعه پایدار مناطق روستایی و کوچک اجرا کنند. خیلی زیباست که هر فرد به خانه خود بازگردانده می‌شود اما چالش‌های فردی را نیز باید در نظر گرفت تغییر در سبک زندگی، نیازمند تلاش‌های خودفرد و البته حمایت‌های اجتماعی و دولتی است.
اتمام خبر/
