این میزان درآمد به دست نیامده در هر سال چهار برابر ارز قفل‌شده در کره‌جنوبی است که موافقت با آزاد شدن آن از سوی دولت سیزدهم بزرگ‌ترین پیروزی نام گرفت.کارشناسان باور دارند اگر همین میزان رقابت سیاسی در کشور نبود و سیاسیونی که‌این روزها همه قدرت را در دولت و مجلس و دیگر نهادها در اختیار دارند از روی کار آمدن اصلاح‌طلب‌ها هراس نداشتند، همین اطلاعات نیز در اختیار شهروندان قرار نمی‌گرفت. از سوی دیگر، وجود نیروی شگفت‌انگیز شبکه‌های اجتماعی که هر خبری را در چشم برهم‌زدنی منتشر می‌کنند نهادهای مسوول را ناچار به اعتراف کرده است و آن‌ها تنها راه موجود را انداختن توپ به زمین دولت قبلی می‌دانند و این اعتراف را می‌کنند.
«خبرگزاری دولتی نوشته است، طبق آمار اوپک، ایران ۲۸۰ میلیارد دلار بابت تحریم و افت تولید نفت خسارت دیده و تداوم این خسارت به خوبی نشان داده است که‌ایده بی‌اثر کردن تحریم با فروش ۱۰ میلیون بشکه نفت کاملا اشتباه بوده است. به گزارش فارس، اقتصاد ایران به عنوان بزرگ‌ترین دارنده منابع هیدروکربوری دنیا، وابستگی زیادی به درآمدهای نفتی داشته و صنعت نفت در نقش لکوموتیو اقتصادی ایران در صورت رشد یا رکود می‌تواند منجر به شکوفایی یا ورشکستگی اقتصاد کشور شود. آمریکا نیز با آگاهی از این موضوع، بیش از ۱۰ سال است که با اعمال تحریم‌های نفتی، بزرگ‌ترین منبع درآمدی ایران را مورد هدف قرار داده و قصد دارد با ایجاد مشکلات معیشتی متعدد برای مردم، ایران را وادار به اعطای امتیازات سیاسی و امنیتی مختلف کند. »
کیست که نداند سیاست خارجی ایران سال‌های مدیدی است در جایی غیر از دولت تعیین می‌شود و دولت در این حوزه تنها مجری تصمیم‌هاست و کیست که نداند تحریم ایران به‌این دلیل ممکن شد که حتی پیش از تحریم نیز سهم ایران از صادرات کل نفت جهان رقم چشمگیری نبوده است. واقعیت‌های اقتصادی بسیار سرسخت‌تر از رویاهای این یا آن گروه و حزب و دسته سیاسی و فکری است و دیر یا زود خود را نشان می‌دهند و شهروندان می‌فهمند چه شده است که‌ایران برای آزاد شدن ۵/۱ میلیارد دلار از منابعش در لوکزامبورگ این همه خوشحال است، اما نمی‌بیند سالانه ده‌ها میلیارد دلار درآمد از دست‌رفته نفتی دارد. اگر گردش این میزان درآمد از دست رفته را به قیمت روز محاسبه کنیم و نرخ سود تنها برابر با ۵ درصد به‌طور متوسط برای این میزان دلار از کف‌رفته را در معادلات بگنجا
