به گزارش ایران اکونومیست، مرغ دولت‌های ایران یک پا دارد. روسای دولت‌های ایران پس از پایان جنگ و عادی شدن وضعیت کشور هرگز حاضر نشده‌اند قبول کنند باید در میدان اقتصاد نیز از شرایط جنگی دور شوند. مزه قدرت برتر بودن و فرمانروایی بر خانواده‌ها و بنگاه‌ها زیر زبان دولت مانده و آن‌ها کم یا زیاد اقتصاد را میدان جنگ فرض کرده‌اند و از بالا و بدون دیدن واقعیت‌ها پشت‌سر هم دستور صادر می‌کنند.
دولت سیزدهم از این منظر در صدر دولت‌های پس از جنگ است و رکورد دخالت در هر فعالیت اقتصادی را شکسته و حتی دولت احمدی‌نژاد را هم پشت‌سر گذاشته است. همین دیروز بود که رییس دولت سیزدهم دستور کاهش قیمت فولاد و سیمان برای کاهش قیمت مسکن را داد.
این دستور یا از سوی نهادهای مسوول نادیده گرفته می‌شود که به بی‌اعتباری بیشتر نفر اول اجرایی کشور منجر می‌شود یا اینکه سازمان‌های دولتی با زور یا در بهترین حالت دادن وعده یارانه به‌این صنایع، قیمت را می‌شکنند که باید منتظر سقوط صنعت فولاد و سیمان به ویژه قیمت سهام شرکت‌های حاضر در بورس باشیم. از طرف دیگر قیمت مسکن فقط به‌این دو کالا وابسته نیست و قیمت زمین نیز باید در یک زمان به همراه قیمت دیگر مصالح ساختمانی تغییر یابد. مگر می‌شود چنین دستوری را اجرا کرد؟
از سوی دیگر می‌شنویم که دولت قرار است نقشه بزرگی که جزئیات آن مشخص نیست، درباره نظام بانکداری ایجاد کند و نیز قرار است بانک‌هایی که به نهضت مسکن وام نمی‌دهند، تحت فشار قرار گیرند. از طرف دیگر می‌خوانیم که وزیر کشاورزی بدون بررسی کارنامه وزیران سابق و اسبق کشاورزی وعده خودکفایی در کشاورزی را داده و می‌گوید دیگر نمی‌توان قانون ارث را درباره زمین‌های زراعی اعمال کرد.
شمار دخالت‌های دولت سیزدهم در حالی بر فعالیت‌های اقتصادی و کسب‌وکار شهروندان افزایش یافته که بارها و بارها از زبان وزیر نفت و دیگر مقام‌های دولتی شنیده‌ایم که درآمد صادرات نفت سه‌برابر شده است اما وزیر اقتصاد دستور وضع عوارض بر صادرات را می‌دهد. باید از دولت به ویژه رییس آن پرسید آیا قرار است دو سال پیش‌رو را همانند دو سال قبل با دستورهای عریان، اقتصاد را به بیراهه کشاند؟
دولت سیزدهم برای اینکه آرامش و آسایش فعالان اقتصادی و نیز شهروندان را رعایت و فراهم کند، باید زمین بازی را تغییر دهد و زمین را بزرگ‌تر کند. زمین بازی دولت در اقتصاد منحصر به بازیگران ضعیف شامل خانواده‌ها و بنگاه‌ها شده است و با این وضعیت روزگار ایرانیان ناخوش‌تر خواهد شد.
