به گزارش ایران اکونومیست، سال آبی ابتدای مهر ۱۴۰۱ تا آخر شهریور ۱۴۰۲ با فراز و فرودهای متعددی در زمینه بارش‌ها روبه‌رو بود. روزهای آغازین این سال با کاهش بارش همراه شد، به‌گونه‌ای که پاییزی کم‌بارش برای کشورمان رقم زد. گرچه میزان بارش‌ها در زمستان اندکی بهبود یافت، اما نتیجه خشکسالی دو سال قبل‌تر اجازه بهره‌مندی خوب منابع آبی کشور از این بارش‌ها را نداد.
روزهای گرم بهار و تابستان ۱۴۰۲ امان از منابع آبی کشور برید و برخی روزها میزان مصرف در نقاط مختلف کشور منجر به صدور هشدارها برای قطع آب مشترکان پُرمصرف شد. البته در برخی روزهای گرمای طاقت‌فرسای تابستان ۱۴۰۲ تعدادی از شهرهای کشور مبتلا به کم‌آبی شدند که وزارت نیرو ناگزیر به تامین آب از منابع مختلف برای این شهرها شد.
گزارش تازه شرکت مدیریت منابع آب ایران نیز نشان از آن دارد که از ابتدای مهر ۱۴۰۱ تا آخر شهریور ۱۴۰۲ میزان بارش‌های کشور به ۲۱۲.۹ میلیمتر رسید و این در حالی است که میزان بارش‌های دوره مشابه بلندمدت که ۲۴۸.۵ میلیمتر بارش داشتیم، با کاهش ۱۴ درصدی روبه‌رو شده است.
میزان بارش‌های سال آبی اخیر البته نسبت به سال آبی پیش از خود (ابتدای مهر ۱۴۰۰ تا آخر شهریور ۱۴۰۱) که ۲۰۴ میلیمتر بارش داشته است، چهار درصد رشد را نشان می‌دهد.
ایران جزو ۲۵ کشور با تنش آبی بسیار بالا در جهان
این ارقام نشان می‌دهد سال آبی ابتدای مهر ۱۴۰۱ تا آخر شهریور ۱۴۰۲ نیز سال آبی خشکی بوده که نتوانسته آن گونه که باید و شاید تأثیر مثبتی بر تأمین آب داشته باشد و همین امر بر دامنه شهرهای دارای تنش آبی کشور افزوده است؛ چنان‌که به‌تازگی موسسه جهانی منابع (WRI) کشورمان را جزو ۲۵ کشور با تنش آبی بسیار بالا توصیف کرده است.
در همین زمینه، سخنگوی صنعت آب کشورمان به‌تازگی گفته است: سال آبی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ به عنوان سومین سال خشک متوالی با آثار ملموس خشکسالی هیدرولوژیکی در ایران به پایان رسید.
«فیروز قاسم‌زاده» خاطرنشان‌کرد: در طول سه سال گذشته، کاهش به ترتیب ۳۷، ۱۸ و ۱۵ درصدی بارش نسبت به شرایط نرمال بر اساس شبکه ایستگاهی مبنای وزارت نیرو، باعث حاکم شدن خشکسالی هیدرولوژیکی و کاهش مضاعف دبی پایه رودخانه‌ها و ورودی به مخازن سطحی و منابع آب زیرزمینی شد و همین امر محدودیت‌های جدی در تأمین آب نسبت به سالهای نرمال به بار آورد.
نبود توازن زمانی و مکانی بارش‌ها نسبت به شرایط نرمال نیز باعث تشدید این محدودیت شد و در بعضی موارد استفاده از آب‌های به‌هنگام را ناممکن کرد.
سال آبی ابتدای مهر ۱۴۰۱ تا آخر شهریور ۱۴۰۲ در حالی به پایان رسید که تعدادی از شهرهای کشور روزهای تلخ بی‌آبی و کم‌آبی را تجربه کردند و با وجود تلاش‌های بی‌وقفه وزارت نیرو برای تأمین آب، گاهی این امر میسر نشد.
کاهش بارش‌های این سال آبی منجر به کاهش آب‌دهی چاه نیمه‌های سیستان شد و روزهای سخت‌تری را برای مردم در شهرهای سیستان و بلوچستان رقم زد.
