به گزارش گروه اقتصادی ایران اکونومیست، وبگاه Interesting Engineering در گزارشی به نقش استفاده از فناوری‌های نوین هوش مصنوعی برای حل بحران آب پرداخته است. در این گزارش آمده است: سال ۲۰۲۳ میلادی است و اتومبیل‌های خودران، چاپ سه‌بعدی و هوش مصنوعی واقعیت دارند؛ با این حال، انسان‌ها هنوز نتوانسته‌اند دسترسی همه مردم جهان به آب پاک را فراهم کنند.
پیشرفت‌های مهندسی نتایجی را به همراه داشته و مشکلات متعددی را حل کرده است؛ اما نمی‌توان انکار کرد که گهگاه مشکلاتی را نیز ایجاد کرده است. لوله‌کشی سربی در روم باستان در ابتدا به عنوان شگفتی تلقی شد؛ زیرا ضمن قراردادن آب پاک در دسترس مردم، فاضلاب را پاکسازی می‌کرد؛ اما، بعدها مشخص شد که آب بندر را با سرب آلوده و آبزیان را مسموم کرده است.
یافته‌های تیم پژوهشی دانشگاه کمبریج، بیانگر مشکلات احتمالی این طرح، از جمله به خطر افتادن سامانه در اثر خطا در طراحی، خرابی، و حملات سایبری و همچنین خرابی‌های زیرساختی مهم است. راه‌حل‌های مبتنی‌بر هوش مصنوعی ممکن است به حفظ محدودیت‌های سفره آب و برنامه‌های پرکردن سدها به‌منظور کاهش آسیب به سامانه‌های آبی و در عین حال نظارت بر جریان ورودی مخزن و تله‌متری سدها برای مدیریت رهاسازی سرریزها کمک کنند.
در سطح شبکه، هوش مصنوعی همراه با حسگرها ممکن است توسعه زیرساخت‌های جدید را سرعت بخشد. هر گونه کاهش نشتی شبکه، که در حال حاضر ۴۵ میلیارد لیتر آب آشامیدنی در روز در کشورهای در حال توسعه است، وضعیت را به شدت بهبود خواهد داد.
ترکیبی از دستگاه‌های اینترنت اشیا (توالت‌های هوشمند، شیرآلات و کنتورهای هوشمند) و هوش مصنوعی تأثیر مشابهی را در جامعه ایجاد می‌کنند.
یافته‌های تیم پژوهشی، ضمن تأیید مزایای احتمالی هوش مصنوعی برای بخش آب، توصیه‌هایی برای جلوگیری از هرگونه عواقب نامطلوب پیشنهاد می‌کند که شامل به کارگیری هوش مصنوعی در سراسر سامانه‌های تأمین آب و سامانه‌های امنیتی می‌شود.
