این روزها اگر برای خودروسازان و مردم با اضطراب و نگرانی می گذرد، اما در مقابل برای سیستم رانتی این حوزه با رایحه های خوش همراه شده است. به بیان ساده بازار خودرو همان همیشگی ، بهشت دلالان مانده است.
شورای رقابت می خواهد که درقیمت های خودروهای مونتاژی تجدید نظر کند.البته هنوز هیچ نهاد و ارگانی مسئولیت انتشار لیست اول را بر عهده نگرفته است و مشخص نیست چگونه سر از رسانه ها درآورده است.
با این حال به نظر می رسد فشارهای وارد شده سرانجام این نهاد فراقوه ای را وارد به عقب نشینی کرده است. اما این عقب نشینی تا چه اندازه خواهد بود،مشخص نیست. با توجه به میزان و نحوه دخالت ها نمی توان انتظار داشت که قیمت ها،نزدیک به خواسته خودروسازان باشد. اما در عین حال نوع نگاه نهادهای مداخله گرو کنترل کننده همیشه نگران کننده بوده و هست.
زیان انباشته ۱۵۰ هزارمیلیارد تومانی ،شکاف بازار ۲۵۰ هزار میلیارد تومانی تنها یک بخش این از مداخلات است.بنابراین اگر ترسی هم وجود داشته باشد،طبیعی است. نکته ترسناک تر اینکه این اعداد تنها برای دو خودروساز بزرگ کشور است.ضمن اینکه از شهریور ۱۴۰۱ هنور آمار جدید منتشر نشده است.بدون تردید با توجه به افزایش عوامل و موثر بر تولید قطعا این زیان بیش از این ها خواهد بود.با این حال طی یک سال اخیر، خودروسازان دیگر اززیان تولید و زیان انباشته حرفی نزده اند و در مقابل به طرز سرسام آوری از افزایش تولید، صفر رسیدن خودروهای ناقص کف پارکینگ،شکستن رکورد تولید،روزانه،ماهیانه و سالانه،۱۰۰درصد شدن عبور مستقیم و از این قبیل رکوردها خبر داده ومی دهند.
با این حال در اینکه این خودروسازی کشور با زیان همراه است نمی توان تردید کرد. قابل تامل اینکه همین نهاد فراقوه ای شورای رقابت مسبب اصلی شکل گیری این مساله است.اما بنا به دلایل متعدد در دور سوم فعالیت،این نهاد نه تنها قیمت گذاری خودروسازان بزرگ را حیطه اختیارات خود می داند،بلکه با استفاده از کلید واژه انحصار،بخش خصوصی و وارداتی ها نیز ضمیمه امپراطوری خود کرده است.
با این حال با توجه به داعیه این شورا در اولین بخش نامه منبی بر حمایت از تولید و جلوگیری از زیان،به نظر می رسید که این شورا با توجه به ماهیت فراقوه ای خود،شجاعت به خرج داده و مسیر جدیدی برای اصطلاح قیمت ها طراحی کند. آنها برای دو خودروساز بزرگ کشور تا حدی گام های متبنی بر واقعیت را برداشته بودند،اما امان از نامه های ناخواسته و دخالت در دخالت ها.با دخالت مخبر میزان افزایش قیمت محصولات دو خودروساز بزرگ به طور میانگین ۲۹ درصد اعلام شد.
در ادامه این روند،خودروسازان غیر دولتی منتظر بودند که قیمت های جدید محصولاتشان به واقعیت های روز تولید نزدیک تر باشد.از یک سو افزایش نهاده ها و عوامل تولید و از سوی دیگر جلوگیری از زیان این ذهنیت را ایجاد کرده بود.
با این حال این ذهنیت درهفته گذشته به یاس و ناامیدی بدل شده است. در واقع نه تنها نزدیک به واقعیت ها امروز بازار خودرو نبودند،بلکه مسیر پیش رو،راهی جز بن بست برای تولید ترسیم نمی کرد.
هرچند همچنان قطعی و غیر قطعی بودن این قیمت ها نامعلوم است.اما اگر تنها یکبار،فقط یکبار متولیان و مسئولان به نتیجه کار خود فکر می کردند.شاید بازار خودرو به جای بهشت دلالان به بهشتی برای مردم و خودروسازان تبدیل می شد.به بیان واضح تر وقتی نتیجه تصمیم ها و نظرات و دخالت ها تنها برای بخش خاص سودآوری بوده است،آیا اصرار به ادامه مسیر،دشمنی با تولید تلقی نمی شود؟
با این حال شورای رقابت و هر نهاد و قوه دیگری که تاثیر گذار هستند می توانند همانند سال های قبل به نام مردم راهکارهایی را لازم الاجرا کنند که فقط وفقط به زیان شهروندان بوده است.راهکارهایی که به طرز بسیار عبوس و ترسناکی اشتباه بودن خود را ثابت کرده اند.ولی گویا قرار نیست که از نتایج بدست آمده تجربه ای اندوخته شود. ساده تر اینکه ( در خانه اگر کس است – یک حرف بس است).
