به گزارش ایران اکونومیست، به نقل از خبرگزاری سما فلسطین، رونیت مارزان، نویسنده اسرائیلی در مقاله‌ای در روزنامه عبری زبان هاآرتص نوشت، رهبری فلسطین تمایلی به پذیرش مسؤولیت انحصاری گفتمان سیاسی درباره قدس و اماکن مقدس را ندارد و ترجیح می‌دهد مسؤولیت کامل آن را به اردن واگذار کند که در زمینه قدس نقش ایفا می‌کند.
این نویسنده اسرائیلی در ادامه نوشت، پادشاه اردن مسؤول وقف در قدس و پادشاه عربستان حامی اماکن مقدس در مکه و مدینه است و پادشاه مراکش نیز ریاست کمیته قدس را بر عهده دارد و موضعگیری تشکیلات خودگردان فلسطین تحت فرماندهی محمود عباس شبیه به موضعگیری است که یاسر عرفات (رئیس فقید تشکیلات خودگردان فلسطین) اتخاذ کرد و تمایلی نداشت مسؤولیت قدس و اماکن مقدس را بر عهده بگیرد و اعلام کرد که این امانتی نزد امت عربی و اسلامی است و آنها تنها مسؤول تصمیم‌گیری درباره سرنوشتش هستند.
محمود عباس و عبدالله دوم، پادشاه اردن در مارس ۲۰۱۳ توافقی را امضا کردند که بر اساس آن پادشاه اردن به عنوان متولی و خدمتگزار اماکن مقدس در قدس، باید از هویت اسلامی و احترام اماکن مقدس حفاظت کرده و از منافع آنها در همایش‌های بین‌المللی دفاع کند و بر اوقاف موجود در این شهر نظارت داشته و دسترسی آزادانه به اجرای مراسم عبادی را تضمین کند.
مارزان در ادامه مقاله خود در هاآرتص نوشت، سازمان آزادی‌بخش و تشکیلات خودگردان (فلسطین) تعهد دادند به این توافقنامه احترام بگذارند و عباس این مساله را در دو جا اعلام کرد: اولی در سخنرانی تلفنی در کمیته اسناد تاریخی مسجدالاقصی در ژوئن ۲۰۲۲ و بار دوم در یک کنفرانس مطبوعاتی پس از پایان سفر جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا به رام‌الله در ژوئیه ۲۰۲۲ که ابراز امیدواری کرد این تلاش‌ها به حفظ جایگاه تاریخی اماکن مقدس شهر قدس زیر نظر اردن منجر شود.
او در ادامه نیز نوشت، اسرائیل همچنین در توافقنامه صلحی که با اردن در سال ۱۹۹۴ امضا کرد، متعهد شد به نقش اردن در محیط مسجدالاقصی احترام بگذارد.
این نویسنده اسرائیلی هشدار داد، "تعهد یک چیز است و اقدامات یک چیز دیگر، هر سال با آمدن ماه رمضان، اردن، تشکیلات خودگردان و اسرائیل آماده می‌شوند تا از درگیری خشونت‌آمیز جلوگیری کنند اما به درستی موفق نمی‌شوند چراکه اقدامات و اظهارات یهودیانی که رویای ساخت معبد سلیمان (در محل مسجدالاقصی) را دارند آتش را در شهر قدس شعله‌ور کرده و وضعیت را برای درگیری خشونت‌آمیز وخیم‌تر می‌کند".
مارزان در ادامه مقاله خود نوشت: در دهه‌های اخیر و همزمان با تلاش‌های برخی طرف‌های مربوطه برای تشدید اوضاع در مسجدالاقصی (با هدف متوقف کردن جاه‌طلبی‌ها و نقشه‌های رژیم اشغالگر که در نهایت هدف از آنها کنترل کامل بر مسجدالاقصی است)، اسرائیل به زور متوسل می‌شود تا ضعیف به نظر نرسد و اداره اوقاف قدس (وابسته به اردن) نیز ضعیف است و سازوکاری ندارد که بتواند مانع از ورود جوانان به مسجدالاقصی شود و ترجیح می‌دهد با آنها مواجه نشود تا به عنوان همدست اسرائیل به نظر نرسد و تشکیلات نیز ده‌ها سال است از مسجدالاقصی فاصله گرفته و هیچ علاقه‌ای به تحولات جاری در آنجا ندارد.
او توضیح داد: در صورتی که سه طرف اسرائیل، اردن و تشکیلات نخواهند بخشی از جایگاه خود در مسجدالاقصی را به نفع حماس، جهاد اسلامی و دیگر گروه‌ها بدهند، باید به یک روند جدید بیاندیشند. یهودی‌سازی این درگیری ما را از تمام طرف‌هایی که با آنها توافق عادی‌سازی امضا کردیم، دور می‌کند و همینطور اسلامی‌سازی این درگیری ثبات حاکمیت را برای تشکیلات خودگردان و اردن تضعیف می‌کند، سپس همه طرف‌ها زیان می‌بینند.
مارزان افزود: برای اینکه این سه طرف زیان نکنند، "زمان آن فرارسیده که یک گارد اردنی-اسرائیلی-فلسطینی ایجاد شود که مسؤولیت مشترک مدیریت "حوض مقدس" (طرح یهودی‌سازی در قدس اشغالی که از محله شیخ جراح آغاز می‌شود و شامل بخش قدیمی شهر قدس، شهرک سلوان و دامنه کوه المکبر می‌شود) را برعهده بگیرد، چراکه چنین مشارکتی می‌تواند فضای راحت‌تری را برای مسجدالاقصی ایجاد کند".
