به گزارش ایران اکونومیست، تیم ملی بوکس ایران در حالی اردوهای خود را جهت آماده سازی برای حضور در بازی‌های آسیایی، قهرمانی جهان و آسیا پیگیری می‌کند که برخی از ملی‌پوشان این رشته، نسبت به شرایط مالی موجود در این رشته طی سال‌های اخیر انتقاد دارند؛ شرایطی که قطعا نمی‌تواند مناسب رشته المپیکی و پر مدالی مثل بوکس باشد.
در ادامه گفت‌وگوی ایران اکونومیست با سید شاهین موسوی، دارنده سه مدال برنز بوکس آسیا را می‌خوانید:
ایران اکونومیست: از پیگیری تمرینات با سرمربی جدید شروع کنیم. تغییرات خاصی در روند کاری وجود دارد؟
- واقعیت این است که تغییر آنچنانی را تا این لحظه ندیده‌ایم. در حقیقت شرایط بوکس هیچوقت خیلی فرق نمی‌کند و همواره به یک شکل پیش می‌رود، اما به هر حال طبیعی است که هر مربی متد تمرینی خاص خودش را داشته باشد و این موضوع درباره استاد نهرودی هم صدق می‌کند. تغییراتی را در شکل و چگونگی برگزاری تمرینات شاهد هستیم که با تغییرات کادرفنی تیم‌های ملی، در هر رشته‌ای طبیعی است. درباره موضوعات دیگر خیر.
شاهین موسوی، نفر دومایران اکونومیست: سال فشرده‌ای در پیش دارید، روی کار ملی‌پوشان و تمریناتشان تاثیری داشته است؟
- ما اول اردیبهشت سال آینده مسابقات مهم قهرمانی جهان را پیش رو داریم که باعث شده زمان کمی برای آماده شدن در اختیار ملی‌پوشان و کادرفنی باشد، به همین منظور کمی فشرده و پر فشار تمرین می‌کنیم تا به مرز آمادگی برسیم. یک مقدار فشار زیاد است اما طبیعی است چون زمان زیادی تا مسابقات نداریم. پس از آن هم بازی‌های آسیایی و قهرمانی آسیا است که هر کدام از ارزش بالایی برخوردار هستند.
چه کسی گفته است ما در خوابگاه نصرت راحتیم؟ کسی که این حرف را زده شاید تا به امروز هتل نرفته و ندیده است.
ایران اکونومیست: برخی از اعضای کادرفنی گفتند که بوکسورها خودشان خوابگاه نصرت را انتخاب کرده‌اند!
- چه کسی گفته است ما در خوابگاه نصرت راحتیم؟ کسی که این حرف را زده شاید تا به امروز هتل نرفته و ندیده است. قطعا در هتل راحت‌تر هستیم و اینکه ما خواسته‌ایم در خوابگاه باشیم درست نیست. از خر و پف هم اتاقی‌ها راضی هستیم؟(باخنده)
ایران اکونومیست: شاهد تمریمات سخت شما بوده‌ایم، اما نشد که برنز آسیایی را به مدال خوش رنگ‌تری ارتقاء دهی، دلیل آن چه بود؟
- من تمام تلاشم را کردم که برنز را به مدال خوش رنگ‌تری تبدیل کنم اما اتفاقاتی افتاد که نشد. حتی در تعطیلات عید هم که با خانواده به سفر رفتیم من تمرین می‌کردم و به آن‌ها هم خوش نگذشت. با اجازه کادرفنی و هزینه خودم به تایلند هم رفتم و یک ماه، هم مسابقه دادم هم تمرین کردم تا در قهرمانی آسیا نتیجه خوبی بگیرم. متاسفانه باید برای اولین بار بگویم که حقم را خوردند.
در دو سه مبارزه ما در قهرمانی آسیا، قشنگ حق تیم ایران را خوردند چون بزرگی بالای سر تیم نبود. من هیچوقت نمی‌گویم حقم را خورده‌اند، اما اینبار واقعا حقم را خوردند. سرمربی تیم می‌تواند از نظر فنی کمک کند، اما نظارت بر روند کار مسئولان برگزاری مسابقات و توجه به جلوگیری از حق خوری‌ها، وظیفه مسئولان فدراسیون هر کشور است که ما کسی را نداشتیم.
ایران اکونومیست: در دیدار با حریف قزاق تمرکز تو بهم ریخته بود؟
همان موقع هم گفتم که گویا سفر آقای حسین ثوری به اسپانیا مهم‌تر از تیم بزرگسالان ایران بود
- در آن مبارزه تا زنگ آغاز مسابقه خورد، داور بی دلیل شروع به تذکر دادن کردن و دائما به باند آبی که من بودم، تذکرهای عجیبی می‌داد. واقعا نمی‌دانم چرا. یک اخطار هم به من دادند که تک امتیاز آن از جمع امتیازاتم کم شد تا کلا نتیجه عوض شود. متاسفانه کسی هم در آسیا نداشتیم که هوای تیم ایران را داشته باشد.
ایران اکونومیست: از نبود حسین ثوری، رئیس سابق فدراسیون در کنار تیم انتقاد کرده بودی.
- بله، من همان موقع هم گفتم که گویا سفر آقای حسین ثوری به اسپانیا مهم‌تر از تیم بزرگسالان ایران بود، با اینکه ایشان در کنفدراسیون آسیا هم صاحب کرسی هستند. با تیم جوانان به اسپانیا رفتند و نیامدند که این تنها بودن تیم، تاثیر منفی روی داوری‌ها گذاشت.
ایران اکونومیست: همواره شاهد مشکلات مالی در بوکس بوده‌ایم. الان شرایط چگونه است؟
- ما از اول سال تا الان جمعا ۳ میلیون تومان پول گرفته‌ایم و آن هم شاید فقط من و دو سه نفر دیگر این ۳ میلیون را گرفته‌ایم، اکثر بچه‌های ما این مبلغ ناچیز را هم نگرفته‌اند. در ۶ ماه سه میلیون گرفته‌ایم! از مسابقات قهرمانی آسیا آمدیم حسین ثوری نبود که جوایز را پیگیری کند و چند هفته قبل هم روح‌الله حسینی ۱۰ میلیون تومان پول به بنده داد و بس.
ایران اکونومیست: این مبلغ اصلا کمک کننده است؟
شاید خنده دار باشد اما این ۱۳ میلیون تومان در 6 ماه درآمد بوکسوری است که سه مدال آسیایی دارد.
- از اول سال تا الان کل درآمد من از بوکس ۱۳ میلیون تومان بوده است و باقی بچه‌ها شاید کمتر هم گرفته باشند که بیشتر نیست. قطعا اگر کارگری انجام می‌دادم، خانه مردم را تمیز می‌کردم، مسافرکش بودم و در ضعیف‌ترین شغل مشغول می‌شدم، بیشتر درآمد داشتم. شاید خنده دار باشد اما این ۱۳ میلیون تومان درآمد بوکسوری است که سه مدال آسیایی دارد.
شاهین موسوی، باند قرمزایران اکونومیست: پاداش‌های مسابقات بین‌المللی شما پرداخت نشده‌اند؟
- من از همه این مدال‌ها فقط سال ۹۸ - ۹۹ پاداش گرفته‌ام. برای مسابقات ۲۰۲۱ را هم هنوز نگرفته‌ایم. هر سال رئیس جمهور محترم ورزشکاران را دعوت کرده و حواله پاداش‌های آن‌ها را به ورزشکاران اهدا می‌کند که فعلا ما این حواله‌ها را نگرفته‌ایم. مدال سال ۹۸ ما ده سکه بود که آن زمان قیمت هر سکه ۱۲ میلیون می‌شد، بعد از یک سال سکه‌ای دو تومن به ما دادند که جمع آن می‌شد ۲۰ میلیون تومان. با آن پول یک موتور هم نمی‌شد خرید!
ایران اکونومیست: اصلی‌ترین مشکل و نیاز بوکسورها چیست؟
- نظر شخصی من این است که نیاز اصلی بوکس داشتن لیگ برتر، مدیریت درست منابع انسانی، حقوق ملی‌پوشان و ... است. ما الان ملی‌پوش داریم که از سرکار به سر تمرین می‌آید، این ورزشکار چه زمانی استراحت کند و چه زمانی به تمریناتش برسد؟ ورزشکار حرفه‌ای درآمدش از ورزش است. امیدوارم شرایط بهتر شود.
ایران اکونومیست: منظور دقیق تو از مدیریت درست منابع انسانی چه بود؟
- به عنوان مثال، چند روز قبل دومین دوره مسابقات قهرمانی آسیا امیدها برگزار شد ولی ما حتی در کشور چنین رده سنی را برای بوکس نداریم، چه برسد بخواهیم در این رقابت‌ها شرکت کنیم که آینده‌سازی شود.
مسابقات بین‌المللی جام مکران هم در زمان ثوری یکبار برگزار شد و دیگر خبری از آن نیست. فدراسیون جهانی کشور فعال می‌خواهد.
- باید رده‌های سنی در کشور با برنامه‌ریزی فعال شوند تا بوکسورهای جدید به صورت پله پله از پایه‌ها وارد تیم ملی بزرگسالان شوند. این موضوع هم با یک مدیریت درست صورت می‌گیرد که انتخاب مدیران درست هم یک دلیل اصلی برای رسیدن به موفقیت است.
ایران اکونومیست: روح‌الله حسینی سرپرست فدراسیون است، اگر او به عنوان یک نفر از خانواده بوکس رئیس فدراسیون شود، چه صحبتی با او داری؟
- آقای حسینی وقتی نایب رییس بود من تازه بوکس را شروع کرده بودم و یک مسابقه هم در زمان او اعزام شدم. حسینی توانایی کمک کردن به بوکس را دارد و از همینجا می‌خواهم به او بگویم که نیاز ما فقط مسائل مالی است تا سرمربیان تیم‌های ملی و ملی پوشان، با قدرت مسیر کسب موفقیت را طی کنند. ما می‌توانیم همه کار کنیم.
ایران اکونومیست: از نظر مدیریتی نیاز بوکس چیست؟
- ما در کشور خود تورنمنت بین‌المللی نداریم و برگزاری این مسابقات اعتبار بوکس هر کشور است. فدراسیون جهانی کشوری می‌خواهد که در همه زمینه‌ها فعال باشد. یک کشور فعال در بوکس باید کلاس‌های مربیگری برگزار کند، مسابقاتی مثل جام مکران برگزار کند و ... . مسابقات مکران هم در زمان ثوری یکبار برگزار شد و دیگر خبری از آن نیست. این مسابقات همگی تاثیرات مثبت دارند و باید به آن‌ها توجه شود. ضمن اینکه رده‌های پایه ما بسیار ضعف دارد و باید برطرف شود.
ایران اکونومیست: این عدم فعال بودن چه تاثیراتی روی چهره بین‌المللی بوکس ایران دارد؟
- اینکه فعال باشیم باعث شناخته شدن بوکس ایران می‌شود و تیم‌های کشورهای مختلف با بوکسورهای ایران ارتباط می‌گیرند. متاسفانه این فعال نبودن حتی باعث می‌شود در مسابقات بین‌المللی هم داوری‌ها به ضرر ما باشد چون روی بوکسورهای ما اصلا حساب باز نمی‌کنند.
ایران اکونومیست: ناراحتی هم از وزیر ورزش داشتی.
محمود نهتانی: یک واقعیت وجود دارد و آن این است که هر ورزشکار به نامی نمی‌تواند یک مدیر نمونه باشد
- آقای وزیر ورزش در تمرینات پیش از اعزام ما به قهرمانی آسیا قول داد که پیش از اعزام به مسابقات، نفری ۱۰ میلیون به ملی پوشان پاداش بدهد که اعضای تیم با روحیه اعزام شوند، اما تا الان خبری نیست. دو ماه است آمده‌ایم و خبری نیست، می‌گویند داده‌ایم، اما ما چیزی نگرفته‌ایم! پاداش‌های خودمان هم خبری نیست.
- جالب است این را هم بگویم که وقتی تیم قزاقستان از قهرمانی آسیا برگشت، خیلی برای من قابل توجه بود که فدراسیون آن‌ها به همه ملی‌پوشانش آیفون ۱۴ هدیه داد، هرچند این گوشی در کشور آن‌ها چندان چیز با ارزشی نیست، ولی خب نشان دهنده اهمیت و احترامی است که برای ورزشکارانشان قائل هستند.
- این هدیه در حالی بود که پاداش نقدی خود آن‌ها را هم یک ماه بعد از مسابقات پرداخت کردند. اینجا برای هر مسابقه فقط یک لباس می‌گیریم تا به روی رینگ برویم. امیدوارم شرایط بوکس ایران بهتر شود.
در ادامه، گفت‌وگوی ایران اکونومیست با محمود نهتانی مربی تیم ملی را می‌خوانید:
ایران اکونومیست: از دوران بعد از حسین ثوری صحبت کنیم. رفتن او چه تاثیراتی روی بوکس ایران گذاشت؟
- همه چیز درباره رفتن حسین ثوری به خودش بستگی داشت و صحبت درباره این که چرا رفت و چه شد، بر عهده بنده و هیچ کس دیگری نیست چون یک تصمیم خصوصی و شخصی است. اما رفتن او حقیقتا به بوکس و تیم ملی ایران ضربه زد. الان حسینی سرپرست هست که از قهرمانان به نام ایران است، برای او آرزوی موفقیت دارم.
ایران اکونومیست: درباره انتخابات بوکس هم صحبت کنید. انتخاب چه کسی را برای این رشته اصلح می‌دانید؟
محمود نهتانی: فکر می‌کردم بعد از مدال تاریخی دانیال شه‌بخش، وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک به بوکس کمک کنند، اما این اتفاق نیفتاد.
- انتخابات فدراسیون بسیار مهم است و باید هرچه سریع‌تر تکلیف این رشته مشخص شود. یک واقعیت وجود دارد و آن این است که هر ورزشکار به نامی نمی‌تواند یک مدیر نمونه باشد و هر فردی هم نمی‌شود وارد بوکس شود که با این جو موجود کار کند.
- روح‌الله حسینی از نظر مدیریت و قدمت بوکسی رزومه خوبی دارد، نفر بعدی هم آقای سیامک صالحی است که از افراد به نام، مدیر و توانمند این رشته محسوب می‌شود. او در دوران حسین ثوری کمک‌های بسیار زیادی به بوکس کرد، فرد خارج از بوکس هم نیست که با شرایط آشنا نباشد. در نهایت ولی تصمیم گیرنده نهایی اعضای مجمع هستند.
محمود نُهتانی، مربی تیم ملی بوکس ایرانایران اکونومیست: شاهد گلایه ملی پوشان بوکس از وضعیت بد مالی و امکانات کم در این رشته هستیم. در رابطه با این مسئله نکته‌ای دارید که کمک کننده باشد؟
- واقعیت این است که من فکر می‌کردم بعد از مدال جهانی تاریخی دانیال شه‌بخش که واقعا یک کار بزرگی بود، وضعیت بوکس خیلی بهتر از الان شود. فکر می کردم وزارت و کمیته کمک می‌کنند، اما این اتفاق نیفتاد. دانیال بورسیه ورزشکاران المپیکی هم شد ولی هنوز هیچ مبلغی از ین جهت دریافت نکرده است. خبری نیست.
- بچه‌های ما همه به شما گفتند که چه مشکلاتی دارند. مشکلات اصلی را گفته‌اند، به عنوان مثال اصلا حقوق نمی‌گیرند. بنده نباید از زبان آن‌ها صحبت کنم ولی این موضوعات واقعیت است.
ایران اکونومیست: صحبتی مبنی بر پرداخت حقوق به ملی پوشان نیز انجام نشده؟
- قرار بر این است که مربیان و ورزشکاران ما حقوق بگیرند اما فعلا باید تیم اصلی مشخص شود تا حقوق تعیین شود. تا این لحظه خبری نیست. نمی‌شود همه چیز را فدراسیون انجام دهد، باید وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک هم فدراسیون بوکس را ببینند. الان پر درآمدترین ورزشکار قرن «می‌ودر» است که بیشتر از رونالدو و مسی درآمد دارد. چرا ایرانی‌ها اینطور نشوند؟
- اصلا نمی‌دانم چرا به بوکس توجه نمی‌شود. ما هر چقدر تمرین و تلاش کنیم؟ تا موقعی که ورزشکاران ایرانی روی رینگ مسابقات بین‌الملی و برون مرزی تنشان به تن حریفان خارجی نخورد، نتیجه نمی‌گیریم. ما باید مبارزه تدارکاتی کنیم. تیم هند ۶ ماه است در کشورشان نیست و فقط اردوی خارجی دارد. ما سال بعد مسابقات جهانی و بازی‌های آسیایی را داریم، برنامه ریزی شده اما آیا بودجه‌ای به ما داده‌اند که در مسابقات تدراکاتی شرکت کنیم؟
