به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از اسپیس، کهکشان ان‌جی‌سی ۲۰۳۱ (NGC ۲۰۳۱) خارج از کهکشان راه شیری و در فاصله ۱۵۰ هزار سال نوری از زمین قرار دارد.
تلسکوپ فضایی هابل به ستاره‌شناسان این اجازه را می‌دهد تا ستاره‌های کهکشان راه شیری را رصد کنند؛ این تلسکوپ به اندازه کافی حساس است که اجرام خارج از کهکشان ما را نیز مطالعه کند. نماهای هابل از مکان‌های دور به ستاره‌شناسان این امکان را می‌دهد تا سوال‌های جالب و مختلفی را مطرح کنند، مانند اینکه چرا ستاره‌های زیادی در کهکشان ان‌جی‌سی ۲۰۳۱ به رنگ آبی می‌درخشند؟
ستاره‌ها می‌توانند شکل، اندازه، سن و رنگ مختلفی داشته باشند؛ اما در مورد ان‌جی‌سی ۲۰۳۱، شرایط این کهکشان با رنگ ستاره‌ها مطابقت ندارد. ان‌جی‌سی۲۰۳۱ به عنوان یک خوشه کروی با ستاره‌های قدیمی شناخته شده است. با این حال، ستاره‌های آبی معمولاً به شدت درخشانند و در جوانی می‌میرند.
بنا به گفته کارشناسان ناسا درخصوص این تصویر، یک توضیح احتمالی این است که ظاهر ستاره‌های دیگر خارج از خوشه کروی در این کهکشان نمود پیدا کرده است.
ان‌جی‌سی ۲۰۳۱ خارج از کهکشان راه شیری، در یک کهکشان ماهواره‌ای بسیار کوچکتر به نام ابر ماژلانی بزرگ قرار دارد. براساس اعلام ناسا، این خوشه کروی در قسمت متراکم ابر ماژلانی بزرگ قرار دارد و موقعیت آن در این منطقه شلوغ، منجر به «آلودگی ستاره‌ای» می‌شود. پدیده‌ای که در آن جو و ویژگی‌های سطحی ستاره‌های نزدیک بر اندازه‌گیری اجرام تحت مطالعه تأثیر می‌گذارند.
احتمال دیگر این است که ستارگان قدیمی‌تر در حال ادغام برای تشکیل اجرام جدیدی باشند که با عنوان «سرگردان‌های آبی» (blue straggler) شناخته می‌شوند. این پدیده ممکن است به این دلیل اتفاق بیفتد که ستاره‌های یک خوشه کروی بسیار نزدیک به یکدیگر جمع شوند و توسط جاذبه متقابل به یکدیگر متصل شوند.
علاوه بر این ان‌جی‌سی ۲۰۳۱ یک ستاره عجیب و غریب دیگر را نیز در خود جای داده است. براساس اعلام ناسا، این خوشه کروی خانه حدود ۱۴ ستاره متغیر قیفاووسی (Cepheid) است. ستاره‌شناسان به لطف تیره شدن و روشن شدن دوره‌ای آنها می‌توانند از قیفاووس به عنوان چراغ راه دور استفاده کنند. دانشمندان با استفاده از اندازه گیری‌های ستاره‌های متغیر قیفاووسی، فاصله ان‌جی‌سی ۲۰۳۱ را تخمین زدند.
