به گزارش ایران اکونومیست، دکتر سید ابوالحسن ریاضی پژوهشگر علوم اجتماعی در نشست"زیست دانشجویی در دانشگاه‌های ایران" با گرامیداشت یاد جان باختگان هواپیما اوکراینی گفت: از تمام دانشجویانی که در حال حاضر در زندان هستند، دانشجویانی که در این فصل سرما از خوابگاه اخراج شده‌اند و دانشجویانی که در فصل فعلی امتحانات در تعلیق هستند، با نهایت تاسف یاد میکنم و یادآور میشوم که هیچ کدام از این موارد از ما بخشیده نخواهد شد.
وی ادامه داد: سالهاست که دانشگاه برای کل دانشگاه و جامعه پژوهش می‌کند. در حوزه مسایل دانشگاهی نزدیک به ۳ دهه در حوزه معاونت فرهنگی انواع پژوهش‌ها انجام شده است. از آن زمان به صورت متواتر در حوزه‌های مختلف دانشگاه پژوهش کار شده، اما متاسفانه این پژوهش‌ها شبیه به سایر پژوهش‌ها در کشور مورد توجه و استفاده سیاست گذاران و برنامه ریزان ارشد قرار نگرفته است.از پژوهشگران دعوت شده ولی خروجی کار آنها تا به امروز حاصلی نداشته است.
دکتر ریاضی ادامه داد: ما میتوانسیتم با این پژوهش‌ها به چشم اندازی دست پیدا کنیم و به بسیاری از نکاتی که امروز وجود دارد، از قبل دست پیدا کنیم.
همچنین دکتر فرزاد جهان بین معاون دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی نیز در این نشست با اشاره به پژوهش سیمای زندگی گفت: این پژوهش‌ها نتایج خوبی داشت و از سوی نهادهای هیات رئیسه تاکید می شد که مورد استفاده قرار گیرد.
وی ادامه داد: ما در دانشگاه آزاد در سال ۹۶ برای اولین بار پیمایش سیمای زندگی را انجام دادیم. مطلق نمی‌توان گفت که پژوهش‌های انجام شده مورد استفاده قرار گرفت یا خیر. اما توجه لازم در این حوزه آنطور که باید و شاید انجام نمی‌گیرد و باید اصلاح شود.
در ادامه این جلسه این پرسش مطرح شد که آیا می‌توان با پژوهش‌هایی که در سال‌های گذشته انجام شده، سیاست گذاری کرد؟ آیا اتفاقات روزهای اخیر به این موضوع برمیگردد که پژوهش‌های کافی انجام نشده یا مبنای عمل قرار نگرفته است؟
دکتر ریاضی در پاسخ به این سوال گفت: وضعیت روانشناختی، مصرف انواع مواد مخدر، ارتباط با جنس مخالف، رفتار جنسی پرخطر، همخانگی، راه های جایگزین ازدواج، اعتقادات مذهبی، نگرانی‌ها، احساس حمایت و نشاط اجتماعی، هویت اجتماعی و مسائلی از این دست در پژوهش‌های قبلی مورد بررسی قرار گرفت. اما عمده مسائل به این برمیگردد که جامعه چگونه با فرد برخورد می‌کند.
وی با اشاره به زیست دانشجویی گفت: آن چیزی که دانشگاه را متمایز می‌کند، ظرفی است که میزان الحراره برخی جوانان است و کیفیت اوضاع را نشان می‌دهد. در این موارد وقتی دانشگاه بررسی می‌شود، می‌توان گفت چه چیزی در ذهن این نسل می‌گذرد. به عنوان مثال در پژوهشی که در سال‌های گذشته راجع به موضوعات مختلف در میان جوانان ۱۹ تا ۲۴ سال انجام شد، نتایج برخی آمارها نشان داد که ناامیدی از آینده شغلی مناسب از ۲۷.۲ درصد در سال ۹۵ به ۴۳.۱ درصد در سال ۹۸ رسید.
نگرانی از نرسیدن به آرزوها از ۵۵.۲ به ۶۰ درصد و عدم مطابقت جنبه‌های مختلف از ۳۹.۶ درصد به ۴۸ درصد، نگرانی از برآمدن مشکلات به تنهایی از ۴۱.۸ درصد به ۵۲ درصد رسید که نتایج اینها فکر کردن به مرگ در میان نسل جوان است.
دکتر ریاضی خاطرنشان کرد: طبق آمارهای پژوهش های قبلی، زنان بیشتر از مردان از زندگی خسته بودند. اما بعد از اتفاقات اخیر، این رقم با یک نسبت قابل توجهی افزایش یافته است و در برخی موارد شدت بیشتری نیز خواهد گرفت.
این پژوهشگر علوم اجتماعی با بیان اینکه من خودم دختر دارم و از دختران که میپرسم از جنسیت خود ناراضی هستند، به نتایج پژوهشی در این زمینه اشاره کرد وادامه داد: در سال ۹۸، ۲۰.۷ درصد از دختران از جنسیت خود رضایت نداشتند. البته مردان هم از جنسیت خود ناراضی هستند که یکی از دلایل آن این است که مردان هم از مدیریت زندگی در آینده نا امید هستند.
وی با اشاره به شاخص دین ورزی گفت: در سال ۹۵، اعتقاد به معاد در بین دانشجویان ۹۱.۶ بود و در سال ۹۸ این رقم به ۷۵.۹ کاهش پیدا کرد.
دکتر ریاضی عنوان کرد: دانشجویان کاسه صبرشان لبریز است و روند صبور بودن آنها نزولی است. در این میان کاسه صبر زنان به مراتب لبریز تر از مردان بوده است.
وی ادامه داد: توکل به خدا در سال ۹۴ به میزان ۹۵ درصد بود که در سال ۹۸ به ۷۲ درصد کاهش یافت. این اتفاقات در چند سال اتفاق افتاده و یک امر کاملا اجتماعی است و شخصی و خانوادگی نیست.
این پژوهشگر اجتماعی تصریح کرد: در حال حاضر هیچ ارتباطی میان دانشجو و نظام دانشگاهی وجود ندارد و این زنگ خطر به صدا درآمده که بیش از ۶۰ درصد به اساتید اعتماد ندارند و اعتماد عموم جامعه به اساتید بیشتر از دانشجویان است. البته این اعداد به طرق قابل مختلف قابل تایید است.
وی در پایان صحبت های خود گفت: مطالبه اصلی دانشجویان زندگی است و انباشت نارضایتی بیشتر در زنان است. جایگاه نظام مدیریتی برای حل مسائل از بین رفته و دانشگاه را باید آیینه‌ای از جامعه قرار دهیم. اعتماد اجتماعی هم به شکل روز افزون سال به سال در سطح اجتماع کاهش یافته است. صداهای بسیاری وجود دارد که شنیده نمیشود و امیدوارم فرصتی برای شنیدن صداها به وجود آید.
در ادامه دکتر فرزاد جهان بین با اشاره به انجام پژوهش هایی در قالب سیمای زندگی، گفت: پژوهش‌های انجام شده در دانشگاه دولتی بود و این آمار برای دانشگاه آزاد نیست و شرایط برای دانشگاه آزاد فرق دارد. اگر ما دنبال علاجیم، نباید مواجهه سیاسی با موضوعات داشته باشیم. در یک ماه گذشته ۴۲ نفر در دانشگاه های دولتی خودکشی کرده‌اند که تصور آن بسیار دردناک است.
وی با طرح این سوال که چرا شرایط اینطور شده است، افزود: در حال حاضر کسی مسئولیت قبول نمی‌کند، در حالی که ما باید سهم خود در مسائل را بپذیریم. اداره کشور پیچیدگی زیادی دارد و همه ما در این زمینه سهم داریم.
معاون دانشجویی دانشگاه آزاد تصریح کرد: چه کسی گفته دانشجو مصونیت سیاسی دارد؟ متناسب با تخلف دانشجو باید با او برخورد شود. من خودم در تجمع دانشجویان با ماسک حاضر می شدم و می دیدم برخی فقط از روی احساس در این تجمعات حاضر بودند. اگر شرکت در این تجمعات با احساس بوده، باید به دانشجویان رحم شود ولی بابد به این نکته هم توجه راشت که اگر دانشجو در دانشگاه تربیت نشود، سر او در جامعه به سنگ می‌خورد و آسیب می‌بیند.
معاون دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی افزود: دانشگاه ۳ رسالت اصلی دارد که به درستی به آن عمل نمیشود و ضعف های موجود ناشی از عدم انجام وظایف به درستی است. تربیت تخصصی، تربیت مهارتی و تربیت اجتماعی این ۳ رسالت دانشگاه است.
وی با بیان اینکه الان نرخ بیکاری در تحصیل کرده‌ها ۳ برابر نرخ بیکاری در عدم تحصیل کرده‌ها است، گفت: علت این است که سال گذشته عده زیادی از قبول شده‌ها انتخاب رشته نکردند. الان اقبال اجتماعی به دانشگاه کم شده است و ما در زمینه مهارتی ضعف داریم.
دکتر جهان بین در پایان با اشاره به اینکه دانشگاه آزاد اسلامی ۱ میلیون و ۲۰۰ هزار نفر دانشجو دارد که ۲۲ هزار نفر آنها در تجمعات شرکت کردند، اظهار کرد: ما نیاز به اصلاحات اساسی داریم و باید برای این موارد وقت گذاشت. سیر مهاجرت معکوس در این سال ها افزایش یافته است. همین دانشگاه‌ها و آموزش پرورش با کار نصفه و نیمه خود نشان دادند که چه قدر موثر در زمینه مهاجرت نخبگان به کشور هستند.اما ما برخی از دانشجویان را رها کردیم. پیشنهاد من این است که علل اینها را ببینیم، رفع نقص کنیم و وضعیت را بهبود ببخشیم. به نظر می رسد غلبه نگاه سیاسی به نگاه واقعی و علمی یکی از علل عدم رفع مشکلات است.
