به گزارش خبرنگار فرهنگی ایران اکونومیست، تلویزیون روزهایی را می‌گذراند که برای جلبِ نظرِ مخاطب در سریالسازی و رقابت با مدیوم‌های دیگر، نیاز به ذائقه‌سنجی از مخاطب و انتخاب‌های درست دارد. کاری که به نظر می‌رسد در شبکه سه بهتر از دیگر شبکه‌های تلویزیونی پیش می‌رود. همان‌گونه که در بحث برنامه‌سازی این اتفاق افتاده، در سریالسازی هم با گونه‌های مختلفی مواجهیم.
«تمام رخ» این روزها از سیمافیلم به شبکه سه آمده، فضایِ امنیتی دارد، چند صباحی سریالِ‌خارجی «لغزش» روی آنتن رفت «چشم‌بندی» هم به تازگی پخش خود را آغاز کرده و چند قسمتی خودنمایی کرده است. این اتفاق کمتر در شبکه یک و حتی برخی شبکه‌های دیگر افتاده و نیاز است در بخش کلانِ تلویزیون و معاونت سیما، در سیاست‌گذاری‌های ساخت سریال و مدیریت کنداکتور بازنگری شود.
«چشم‌بندی» در قدمِ اول، بسیار حضورِ خوشایندی دارد چون طنازانش همه یادآور اتفاقات شیرینی برای مخاطب‌اند. از زوجِ حمید لولایی و مرجانه گلچین گرفته تا شهرام قائدی، نعیمه نظام‌دوست و سروش جمشیدی و بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون سعید پیردوست که این روزها کمتر از گذشته، آثاری از او می‌بینیم. اما از همان لحظاتِ نخست، یک نقدی به این سریال وارد شد که گویی بازیگران را از برخی سریال‌های مشابه، کپی کرده و خبری از یک فیلمنامه مستحکم و اتفاقاتِ کمدی به لحظه و خنده‌دار نیست.
طنازانِ معروف «چشم‌بندی» به خودی خود می‌دانند چگونه باید مخاطب را سرِ ذوق بیاورند اما شاید این جمله مناسبی باشد که «چشم‌بندی» نباید به سرنوشتِ «پلاک13» دچار شود؛ بازیگرانِ بسیاری داشت، آرش معیریان تلاش خود را کرده بود اما چون فیلمنامه قدرتمندی در کار نبود تلاش‌ها نتوانست به نتیجه خوبی دست پیدا کند؛ بنابراین «پلاک13» به سریالِ‌موفق تلویزیون تبدیل نشد.
تقریباً 6 قسمت از «چشم‌بندی» بیرون آمده و برای نقد کردن به طورکامل نیازمند زمان بیشتری است اما توقع بیننده تلویزیون بیش از این‌ها است. وقتی سریال‌های قدیمی رضا عطاران که حمید لولایی هم در آن ایفای نقش کرده و یا کارهای مهران مدیری و «سه در چهار» مجید صالحی و برخی دیگر را ببینیم، انتظارات‌مان بیشتر می‌شود.
اما شجاعت شاهد احمدلو برای ساخت یک کمدی سرِپا، ستودنی است. او با دعوت از بازیگران و طنازان به یادماندنی و حتی استفاده از پیشکسوتان که شاید دیگر پروژه‌ها نسبت به آنان کم‌لطفی می‌کنند، کار بزرگی کرده و بر پایه قدردانی و احترام به پیشینه و تجربه این هنرمندان قدیمی است. در ترکیب بازیگران «چشم‌بندی» آنچه بیش از همه‌چیز محل توجه است، گردهمایی جمعی از کمدین‌های محبوب و سرآمد آنان زوج حمید لولایی و مرجانه گلچین‌اند که طی سالهای اخیر امتحان خود را به شایستگی پس داده‌اند.
احمدلو و دغدغه‌هایش در سریال نمودهای روشنی دارد؛ او تجربیات میدانی و اکتسابی در روال آشنای فیلمسازی‌اش دارد. به خاطر بازی در آثار کمدی، ذهنیت دقیقی از روحیات و مقتضیات کاراکترهایش دارد و در هدایتِ بازیگران، نقش کارگردان به خوبی دیده می‌شود. اینکه در کمدی تا چه حد باید به بداهه‌پردازی و ابتکار پرداخته شود و چقدر به سمتِ تبادل ایده بروید؛ در چند قسمتِ پخش شده این نگاه کاملاً دیده می‌شود کارگردان از رفتن به سمتِ ایده‌پردازی به لحظه، نمی‌ترسد.
«چشم‌بندی» استارتِ بدی نداشته اما ای‌کاش فیلمنامه‌اش محکم‌تر بود. در ادامه این امیدواری وجود دارد که با حضور طنازان معروف این سریال، تنور کمدی در شب‌های سرد زمستانی برای تلویزیون، گرم شود. در روزهایی که کمتر کارهای طنز در تلویزیون ساخته می‌شود؛ در حالی‌که رسانه ملّی در ساختِ طنز، عقبه درخشانی دارد. همان‌طوری‌که سریالِ طنز این روزهای شبکه سه نگاه انتقادی و سازنده به برخی رویدادهای اجتماعی و نمایشی از مناسبات تلخ و شیرین خانوادگی دارد، دنبال حرف‌های تازه‌ای از منظر ساختار هنری است اما کمتر به این نکته توجه کرده، هر سریالِ موفق کمدی در تلویزیون، با یک زیرساختِ فیلمنامه‌ای قدرتمند توانسته به اهدافِ خودش برسد.
شاید هرچه جلوتر برویم، وجه فیلمنامه‌ای و محتوایی «چشم‌بندی» بهتر خودش را نشان دهد.
