به گزارش ایران اکونومیست، اگر ۱۰ سال قبل که کریستیانو رونالدو در روزهای اوج فوتبال حرفه‌ای خود به سر می‌برد، می‌گفتند ستاره پرتغالی در ادامه رقابت با لیونل مسی راهی النصر عربستان می‌شود یا شما را دیوانه می‌نامیدند یا حرفتان را یک فرض محال می‌دانستند اما در دنیایی که پول، حرف اول را می‌زند رونالدو کمتر از چند هفته بعد از جام جهانی ۲۰۲۲ در انتقالی رکوردشکن، با دستمزد سالانه ۲۰۰ میلیون یورو راهی عربستان شد.
اگر چه در سال‌های گذشته بازیکنان بزرگ و صاحب‌نامی مانند ژاوی، اینیستا، خامس رودریگس، دل‌پیرو، ریوالدو، توز، آنلکا و بسیاری بازیکنان بزرگ از اروپا راهی آسیا شده‌اند اما انتقال رونالدو به النصر بزرگترین جابجایی یک بازیکن از اروپا به آسیاست.
البته هیچ بعید نیست که چندی بعد لیونل مسی هم که رابطه نزدیکی با سیاستمداران قطری دارد، راه رونالدو را با دستمزدی مشابه طی کند و به تیمی قطری ملحق شود اما تا به این لحظه انتقال رونالدو بسیار از غیر ممکن‌ها را در آسیا ممکن کرده است.
نگاهی به دو دهه گذشته و انتقال‌های بزرگ آسیا نشان می‌دهد که کشورهای مختلف از جمله قطر، چین، هند و ژاپن بیشترین نقش را در ثبت این جابجایی‌های پر سر و صدا داشته‌اند. پیش‌تر امارات و ازبکستان هم برخی بزرگان جهان را به کشورهای خود آورده بودند.
با مرور نقل و انتقالات خارجی در فوتبال ایران و بررسی نامدارترین بازیکنان خارجی، به زحمت می‌توان از جی‌لوید ساموئل، شیخ دیاباته و مامه تیام به عنوان بزرگترین بازیکنان خارجی چند دهه گذشته نام برد که نامدارتر از سایرین بوده‌اند.
هر چند یک بررسی موشکافانه نشان می‌دهد که ساموئل، هافبک فقید و سابق استقلال که چندین سال پیش در یک سانحه رانندگی جان باخت، در مقطعی به اردوی تیم ملی انگلیس هم دعوت شد و در تیم‌های استون ویلا و بولتون در لیگ برتر انگلیس بازی کرده بود.
در عوض فوتبال ایران مملو از تعداد بیشماری بازیکن کم کیفیت است که علت اصلی این مساله حضور دلال‌های بیشمار و بضاعت مالی ضعیف تیم‌های ایرانی است.
تنها مزیت حضور این خارجی‌های نامدار در کشورهای آسیایی، همگروهی گاه و بی‌گاه رقبا با تیم‌های ایرانی است که منجر به حضور بازیکنانی مانند ژاوی و ریوالدو در ایران شد تا حداقل هواداران ایرانی هم برای یک بار این فوتبالیست‌ها را در سال‌های پایانی فوتبالشان از نزدیک ببینند.
در این گزارش مروری بر بزرگترین نقل و انتقالات کشورهای آسیایی در چند دهه گذشته داشته‌ایم:
الساندرو دل‌پیرو – دهلی دینامو هند
نیکولاس آنلکا – مومبای سیتی هند
رابرت پیرس – اف‌سی گوا هند
دیگو فورلان – مومبای سیتی هند
آندرس اینیستا – ویسل کوبه ژاپن
کارلوس توز – شانگهای شینهوا چین
اسکار – شانگهای SIPG چین
هالک - شانگهای SIPG چین
مارکو ماتراتزی – سین چیان چین
ازیکوئل لاوتزی – هبی چین
کریستیانو رونالدو – النصر عربستان
ژاوی – السد قطر
توبی آلدرویرلد – الدحیل قطر
خامس رودریگس – الریان قطر
ریوالدو – بنیادکار ازبکستان
فابیو کاناوارو – الاهلی امارات
