به گزارش ایران اکونومیست، جنگ عالم‌گیر نخست از ژوئیه سال ۱۹۱۴ شروع و تا نوامبر سال ۱۹۱۸ ادامه پیدا کرد جنگی که نتیجه آن کشته شدن میلیون‌ها نفر و ویرانی‌های زیاد در قاره اروپا، آفریقا، غرب آسیا و جزایر شرق دور بود. این جنگ با شکست آلمان‌ها و متحدانش به پایان رسید تا جهان شاهد نظمی نو و جغرافیایی جدید در مرزبندی بین کشورها باشد.
سوای تمام ویرانی‌های ناشی از جنگ و اتفاقات پیرامون آن، ۶ ماه پس از آغاز جنگ جهانی نخست، اتفاقی رخ داد که تا کنون در حافظه ورزش جهان باقی مانده است. در روز کریسمس سال ۱۹۱۴ سربازان آلمانی و انگلیسی خودجوش جنگ را قطع کردند و به بازی فوتبال روی آوردند. در آن روزها جنگ در جبهه غربی اروپا و در کشور بلژیک در جریان بود و فاصله سنگرهای طرف‌های درگیر، کمتر از ۱۰۰ متر بود.
سربازی به نام آلبرت مورن وقایع آن سال را در خاطرات خود مکتوب کرده و اینگونه توصیف می‌کند: شبی مهتابی بود، برف همه‌جا را پوشانده بود و همه‌جا به رنگ سفید در آمده بود. آلمانی‌ها از داخل سنگرهایشان شعر شب آرام را خواندند. وقتی شعر تمام شد، دشمنانشان در سنگر روبرو، آن‌ها را تشویق کردند. سپس سربازان متحدان نیز با نسخه انگلیسی این شعر به آن‌ها پاسخ دادند.
در آن سال سربازان نخستین کریسمس خود را در شرایط سخت جنگی تجربه کردند و فضای خاصی در اردوگاه حاکم بود. فضایی که سربازان را تحت تاثیر قرار داد و تا صبح هیچ تیری از سوی دوطرف شلیک نشد. سکوت جبهه‌ها به مذاق سربازان خوش آمده بود و آنان به دنبال راهی برای ادامه این آتش‌بش می‌گشتند و پیشنهادهای بسیار جالبی داشتند.
یک سرباز آلمان با در دست گرفت تابلو «you no shoot, we no shoot» به معنای «تو شلیک نکن ما هم شلیک نمی‌کنیم» به سمت اردوگاه انگلیسی‌ها رفت و سربازان انگلیسی نیز با تبریک کریسمس به سمت وی آمدند. پیام سرباز آلمانی کارساز افتاد و ۲ طرف جشن کریسمس را در کنار هم برگزار کرده و هدایایی را به هم دادند.
در نهایت پیشنهاد مسابقه فوتبال از سوی ۲ طرف مورد قبول واقع شد، مسابقه‌ای که هیچ نتیجه‌ای در آن مهم نبود و حتی به گواه بسیاری از کهنه‌سربازان داور هم نداشت. شاید کسی از نتیجه آن دیدار خبری ثبت نکرده باشد اما مسابقه فوتبال به حرکتی علیه جنگ تبدیل شد که در تاریخ ورزش و جنگ کشورها ماندگار شد.
هر چند که در آن روز جنگ در جبهه‌های دیگر ادامه داشت اما فوتبال نشان داد که می‌تواند در بدترین شرایط به ابزاری برای صلح تبدیل شود و برای ساعاتی جهان را فارغ از تمام هیاهوی آن به آرامش دعوت کند.
