این را هم بگویم که خیال پردازی در عرصه اجرا بدون ملاحظات و الزاماتی که اخیرا همه را زیرساخت می نامند زیان بخش و موجب اتلاف منابع و بی اعتباری در سیاست های اجرایی دولت ها می شود.
یکی از معاونان وزیر که مطالعات و تحقیقاتی داشته و دارد و از نعمت فرهیختگی برخوردار است – هر چند تاکنون هیچ طرح، برنامه یا سیاستی را به نتیجه نرسانده است- در جایگاه اجرایی مدام در حال خیال بافی است و آنچه می گوید متکی به اگر و مگر است. ایشان بدون نگاه به واقعیت ها امکان تحقق این یا آن طرح را به عنوان یک دستاورد عملی اعلام می کند و گویا بر آن است افکار عمومی بخش کشاورزی و غیر آن را با این خیالات که می تواند به لحاظ نظری یا روی کاغذ درست باشد سرگرم و در عین حال برای خود افتخار آفرینی کند. هر چند هم مخاطبان ایشان یعنی کشاورزان توجهی به این خیال بافی ها ندارند ولی این آقای معاون وزیر، فرض را بر این می گذارد که این خیال بافی ها جنبه اجرایی و عملی دارند و چه بسا در آستانه اجرا قرار گرفته و آماج های آن به زودی تحقق می یابد.
اخیرا و طی چند مقاله جدا جدا به موارد و مصادیقی از این اظهارنظرها با کنایه و اشاره و حفظ حرمت یک فرهیخته به صورت نقد مشفقانه اشاره کردیم، ولی گویا ایشان به مثابه کسی که نمی خواهد آرامش های خیال پردازانه خود را بر هم بزند، نه پاسخی داد و نه تغییری در بیان آنچه می گوید و حتی متاسفانه، وزیر را هم به صرافت انداخت که بعضی از این طرح های خیال پردازانه غیر اجرایی- البته با احتمال درست بودن در حوزه نظری- را اعلام کند.
اخیرا ایشان در گفتگو با خبرنگاران گفته است در صدد هستیم طی طرحی در سال آینده الگوی کشت را در عرصه باغبانی نیز اجرا کنیم. به ایشان باید گفت شما بگذار در عمل و اجرا بخشی از آماج های الگوی کشت که نیاز به 30 هزار میلیارد تومان اعتبار دارد تحقق یابد و یا الگوی کشت به جاهایی برسد، آنگاه طرح الگوی کشت عرصه های باغبانی را در دستور کار وزارت خانه قرار دهید!
البته بخشیدن از جیب کشاورزان و حرف زدن بسیار آسان است. همین نوع نظریه پردازی های بدون پشتوانه است که وزیر با الهام گرفتن از آنها می گوید تا پایان سال آینده 25 هزار هکتار گلخانه های موجود کشور (که بسیاری از آنها از کار افتاده اند) را به 100 هزار هکتار می رسانیم؛ یعنی تقریبا احداث روزی 154 هکتار که هنوز هیچ اعتبار، بودجه و کمکی برای کشاورزان در این اقدام انقلابی مشخص و منظور نشده است.
طبعا این معاون آکادمیک به خوبی آگاه است که کشاورزان پیشرو همواره در عرصه توسعه، سرمایه گذاری و اجرا در سه دهه گذشته جلوتر از دولت بوده اند.
جولانگاه دولت، طرح ها و پروژه های متوسط روبه پائین بوده است، پیشروها همیشه برای دولت الگو بوده اند زیرا نتایج و راندمان تولید آنها با متوسط تولید که می تواند حاصل آموزش و ترویج دولتی باشد فاصله بسیار زیادی داشته است.
به نظر می رسد این معاون وزیر باید به سمت واقعیت های موجود کشاورزی کشور بازگردد و واقع بینانه، پژوهش و تحقیقات را متوجه طرح های رها شده یا نیمه تمام کشاورزی که در حوزه وظایف حاکمیتی است، مانند آبخیزداری و آبخوانداری و تحقیقات، آموزش و ترویج و انتقال یافته های تحقیقاتی به مزارع کند.
اینها چیزهایی ست که در چارچوب وظایف اصلی ایشان است و البته انجام نمی شود. طرح مسائل جنجالی خیالی به مثابه کشتی رویایی است که به دلیل حرکت در آب های کم عمق دریا به گل می نشیند!
منصور انصاری
