به گزارش روز دوشنبه ایران اکونومیست، چهاردهمین جام جهانی در سرزمین چکمه کلید خورد تا دوستداران فوتبال به دلیل تفکرات دفاعی تیم‌ها و کمترین میانگین امتیازی در تاریخ، یکی از کسل‌کننده‌ترین جام جهانی را شاهد باشند. همین موضوع از قوی‌ترین استدلال‌ها برای طبقه‌بندی آن به‌عنوان بدترین جام جهانی است.
در جام جهانی که در ایتالیا برگزار شد، ۱۱۵ گل در ۵۲ بازی به ثمر رسید یعنی میانگین ۲.۲۱ گل برای هر بازی که همان‌طور که قبلاً اشاره شد کمترین گل زده در کل تاریخ جام‌های جهانی است؛ تیم‌هایی مانند مصر و کره‌جنوبی با وجود انجام سه بازی، تنها یک گل به ثمر رساندند.
همچنین فینال جام جهانی ۱۹۹۰ ایتالیا، نخستین فینال جام جهانی بود که در آن یکی از دو تیم بدون گل ماند و آلمان به لطف پنالتی آندریاس برمه از آرژانتین انتقام گرفت و قهرمان شد.
یکی دیگر از دلایل کسل‌کننده بودن این جام این است که ۶ کارت قرمز و ۱۶۴ کارت زرد ثبت شد که با متوسط ۳.۴۶ خطا در هر مسابقه رکورد دیگری به شمار می‌رود.
در این جام، تیم ملی شیلی که باید برای صعود به پیروزی ۲ بر صفر می‌رسید، پس از اینکه روبرت رویاس دروازه‌بان این تیم در جریان دیدار با برزیل تظاهر کرد که از سوی تماشاگران مورد اصابت مواد محترقه قرار گرفته است، محروم شد، در حالی که ۲۰ دقیقه از این دیدار باقی‌مانده بود از ادامه مسابقه امتناع کردند و ۱ بر صفر نتیجه را واگذار کردند.
آرژانتین هم که مدافع قهرمانی بود همانند جام جهانی ۱۹۸۲ که در نخستین مسابقه خود شکست خورد، این بار نیز ۱ بر صفر نتیجه را به کامرون واگذار کرد.
خالد مبارک از امارات متحده عربی، پنجاهمین بازیکنی بود که در جریان شکست ۴ بر ۱ برابر یوگسلاوی، در جام جهانی اخراج شد.
دیه‌گو مارادونا قهرمان جام جهانی ۱۹۸۶ یکی دیگر از فوق‌ستاره‌های این دوره از مسابقات بود؛ اما در این جام، آرژانتین را فقط با ۵ گل و ۲ پیروزی به نیمه‌نهایی رساند. وی پس از شکست در فینال برابر آلمان غربی، اشک ریخت.
در این جام، کاستاریکا، امارات متحده عربی و ایرلند تازه‌واردان بودند؛ اما در میان تیم‌هایی که نتوانستند به جام جهانی ۹۰ راه یابند نام‌های بزرگی چون مکزیک، پرتغال، دانمارک و حتی فرانسه به چشم می‌خورد که در جام جهانی گذشته در نیمه‌نهایی حضور داشتند.
