به گزارش ایسنا، محمد مهاجری در ادامه در خبرآنلاین نوشت: او در جلسه ای از این حاشیه سازیها گلایه میکرد . میگفت به خاطر این فیلم، خیلی ناسزا شنیدهام. حتی دارند مرا به منافقین میچسبانند. بعد اشاره کرد به فیلم "الو الو من جوجوام" که همزمان با همان جلسه اکران شده بود و مردم برای دیدنش سر و دست میشکستند. رسول بیآنکه متعرض محتوای" الوالو من جوجو ام "شود و ضمن احترامی که به کارگردانش گذاشت گفت: من هم باید بروم سراغ این فیلمها که هیچ حاشیهای ندارد و تازه، روی سر میگذارند و حلوا حلوا میکنند.
احمدرضا درویش فیلمی ساخته است در باره عاشورا. فیلم را ندیدهام اما حاشیههایش را دنبال کردهام. درویش، با این فیلم، عشقش را به ساحت اباعبدالله(ع) نشان داده و حتی اگر فیلم، سراسر اشکال و عیب باشد و نتواند اکران شود، چیزی از ارزش نیت درویش کم نمیکند.
او هم میتوانست مثل رسول آهی بکشد که: چرا رفتم دنبال فیلم حاشیهدار؟ مگر ژانر عشقی( از همینهایی که سینما و تلویزیون و شبکه سینمای خانگی از آنها پر شده و مایهاش دوسه تا بازیگر خوش تیپ است) چه عیبی دارد؟
تاسفآور است که بجای تشکر از نیت کارگردان رستاخیز، او را به دهها صفت زشت متصف کنیم و بدتر از همه اینکه بشنویم آقای محترمی گفته است: دشمن برای ساختن این فیلم پول داده است.
اگر از این پس هیچ کارگردانی برای خلق حماسههای مذهبی، پشت دوربین نرود، آن را به گردن دشمنان میاندازیم، یا باید در جمع دوستان! دنبال مسببش بگردیم؟