به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از تی ای، توسعه بلادرنگ واکسن‌های کووید-۱۹ این تصور را ایجاد کرد که سریع‌تر از سایر واکسن‌ها ساخته شده‌اند. در حال حاضر هیچ آمار بلندمدتی در مورد اثربخشی و ایمنی آنها وجود ندارد. در نتیجه، در مقایسه با سایر واکسن‌ها، ممکن است افراد نسبت به مصون‌سازی واکسن کووید-۱۹ چندان مطمئن نباشند.
افرادی که اضطراب بالایی دارند، عدم تحمل بلاتکلیفی(IUS) بیشتری دارند و ممکن است ترس بیشتری از اثرات نامطلوب و نگرانی در مورد شکست واکسن در جلوگیری از کووید-۱۹ داشته باشند. در نهایت، افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی ممکن است تردید بیشتری نسبت به تزریق واکسن کووید-۱۹ داشته باشند.
محققان دانشگاه واترلو در یک مطالعه جدید رابطه بین تردید در تزریق واکسن، عوامل روانشناختی مرتبط با اضطراب و استدلال افراد موافق و مخالف واکسن کووید-۱۹ را بررسی کردند. در این مطالعه ۱۴۸ شرکت کننده دارای اختلال اضطراب و عدم اختلال اضطراب مورد بررسی قرار گرفتند. از آنها خواسته شد تا پرسشنامه‌ای را تکمیل کنند که در آن تردید در تزریق واکسن کووید-۱۹ و سایر متغیرهای مرتبط مانند باورهای توطئه، فردگرایی و عدم تحمل بلاتکلیفی را بررسی می‌کرد. همچنین از آنها در مورد مهمترین دلایل انگیزه افراد برای دریافت واکسن و دلایل اصلی تردید آنها سؤال شد.
شرکت کنندگان به دلایل مختلف تمایلی به دریافت واکسن نداشتند. با این حال، اثربخشی و نوظهوری واکسن و همچنین نگرانی در مورد عوارض جانبی، شایع‌ترین دلایل بودند. در مقابل، سه انگیزه مشترک شرکت‌کنندگان برای دریافت واکسن، محافظت از خود و دیگران و بازیابی حس عادی بودن بود. اما در نهایت محققان هیچ تفاوتی در عدم تمایل به واکسن بین شرکت‌کنندگان مضطرب و افرادی که اضطراب نداشتند کشف نکردند.
"آلیا مک نیل"(Aliya McNeil)، نویسنده اصلی این مطالعه گفت: این یافته‌ها می‌تواند نشان دهد که افراد بدون اختلالات اضطرابی نگران عدم قطعیت مربوط به خود واکسن هستند. در مقابل، افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی ممکن است واکسن را فرصتی برای کاهش استرس و عدم اطمینان مربوط به ویروس بدانند. این ممکن است نشان دهد که تردید در تزریق واکسن به چگونگی ارزش گذاری خود فرد مربوط می‌شود.
به گفته دانشمندان، یافته‌های آنها به تحقیقات آتی کمک خواهد کرد تا در آن بیشتر به بررسی موضوع تردید و ایجاد راهی برای ترویج تزریق واکسن بپردازند.
