به گزارش گروه علم و آموزش ایران اکونومیست از تارنمای ساینس الرت، اقیانوسها این روزها معجونهای در گردشی از پسماندها هستند که دانشمندان از سالها پیش میگویند ناشی از ورود منابع آلودگی از خشکی و دریا است اما مشخص کردن اینکه انبوه پسماندها در اقیانوس آرام از کجا میآیند و چه کسی مسوول آن است، همواره یک چالش بوده است.
اکنون یک تحقیق جدید، پای صنعت جهانی ماهیگیری را به این موضوع باز کرده است. «لورن لوبرتو» دانشمند داده و همکارانش در گزارش این تحقیق مینویسند: در اینجا نشان میدهیم که منشاء بسیاری از پلاستیکهای شناور در بخش شمالی اقیانوس آرام به پنج کشور دارای صنایع ماهیگیری میرسد.
این محققان با بررسی ۵۷۳ کیلوگرم از بقایای پسماندهای پلاستیکی جمع آوری شده در سال ۲۰۱۹ میلادی دریافتند که بیش از یک چهارم این زبالهها ناشی از تجهیزات رهاشده ماهیگیری است.
آنان با استفاده از مدلهای رایانهای برای شبیهسازی گردآمدن زبالهها در اقیانوس مشخص کردند که احتمال اینکه اجزای پلاستیکی از فعالیتهای ماهیگیری ناشی شده باشند ۱۰ برابر بیشتر از تجهیزات روی خشکی است. شبیهسازی نشان داده که به احتمال زیاد پسماندهایی که از طریق رودخانهها به دریا میروند، در مناطق ساحلی دریا جمع میشوند.
از میان ۲۳۲ جسم پلاستیکی بررسی شده توسط این محققان، منشاء حدود دو سوم آنها از ژاپن یا چین است. حدود ۱۰ درصد آنها نیز ساخته شده در کره جنوبی بوده و ۶.۵ درصد نیز از آمریکا آمدهاند. ۵.۶ درصد این زبالهها از تایوان و ۴.۷ درصد از کانادا هستند. همه این کشورها صنایع بزرگ ماهیگیری دارند.
متداولترین زبانهایی هم که روی زبالههای پلاستیکی در اقیانوس مشخص شده از زبانهای چینی، ژاپنی، انگلیسی و کرهای بوده است. نزدیک به نیمی از این زبالهها مربوط به قرن ۲۱ است اما سابقه برخی از زبالهها تا حد سال ۱۹۶۶ هم قدیمی هستند.
این محققان میگویند که کشورهای چین، ژاپن، کره جنوبی، آمریکا و تایوان به احتمال زیاد حدود ۸۷ درصد از زبالههای ماهیگیری در اقیانوس آرام را در هر سال ایجاد میکنند. آنان تاکید میکنند که اگر شفافیت بیشتری در صنعت ماهیگیری ایجاد نشود و همکاری بین کشورها تقویت نشود، انباشت یا وصله بزرگ زباله در اقیانوس آرام همچنان بزرگتر می شود.
وصله بزرگ زباله اقیانوس آرام (GPGP) بزرگ ترین مورد از میان پنج منطقه تجمیع زباله در سرتاسر اقیانوسهای زمین است که در بین هاوایی و کالیفرنیا واقع شده است.