ایران اکونومیست در راستای آسیب‌شناسی برنامه‌های مناسبتی و مذهبی تلویزیون پیشتر در گفت‌وگویی با چند برنامه‌ساز این موضوع را به بحث گذاشت.
در این زمینه بخوانید:
به برنامه های مذهبی تلویزیون نگاه شخصی داریم
ساخت برنامه های مذهبی در دقیقه ۹۰
مدیران صداوسیما با مناسبت های مذهبی مثل سیل و زلزله برخورد می‌کنند!
حالا در گفت وگویی جدید پای صحبت های محمدامین پرواس نشسته ایم که در ایام محرم و صفر برنامه اش ـ «با حسین (ع) حرف بزن» ـ روی آنتن شبکه نسیم است.
او با تاکید بر اینکه ساخت اینگونه برنامه ها افراد دغدغه مند می خواهد، نسبت به شتابزدگی ساخت برنامه های مذهبی انتقاد می کند و می گوید: مدیران تلویزیون بعضا پنج روز قبل از مناسبتی مذهبی از ما کار خوب می خواهند در حالی که نه وقت داریم و نه پول دارند! از نظر من برنامه ای که طی چند روز ساخته شود تاثیرگذار نخواهد بود.
محمدامین پرواس در گفت و گویی با ایران اکونومیست درباره اینکه چه باید کرد تا برنامه‌های مذهبی تلویزیون صرفا تبدیل به پر کردن بیلان کاری برای شبکه ها و مدیران نباشند، در این زمینه دلسوزی و کار خوب ساخته شود؟ بر لزوم بهره مندی از اتاق فکر قوی تاکید کرد و داشتن زمان کافی و تامین بودجه لازم را مهم ترین دلایل موفقیت برنامه های مذهبی عنوان کرد.
او با توضیح اینکه ساخت برنامه های مذهبی افراد دغدغه مند و متخصص می خواهد، خاطرنشان کرد: مرحله اول این است که وقتی اتاق فکری برای برنامه تشکیل می شود، سازندگان برنامه باید نسبت به کاری که می کنند عرق داشته باشند و آن را جزئی از رسالت و هدفشان در این دنیا ببینند. در کار رسانه اگر این نگاه را نداشته باشیم اتفاق خوبی نمی افتد. شاید برنامه فنی و تخصصی باشد اما روح ندارد، بنابراین عوامل کار علاوه بر متخصص بودن باید افراد دغدغه‌مندی نسبت به آن حوزه باشند و کار برایشان اهمیت داشته باشد.
برای مردم ارزش قائل نیستیم
تهیه کننده برنامه «با حسین (ع) حرف بزن» در ادامه همین مطلب به توجه سازمان صداوسیما نسبت به ساخت برنامه های مذهبی تاثیرگذار اشاره کرد و گفت: به نظرم این دغدغه مندی از سمت سازمان صداوسیما هم باید حس شود و نگاهشان فقط این نباشد که برنامه پر کنند. تاثیر رسانه روز به روز در حال افزایش است و آنچه که روز به روز کمتر می شود، تاثیر صداوسیما بر مردم است. آنها (مردم) محتوایشان را در جای دیگر پیدا می کنند چون برایشان ارزش قائل نیستیم. فقط برنامه پر می‌کنیم و می‌گوییم بیایید و ببینید. نکته دیگری که در این زمینه مهم است اینکه خیلی مواقع اتفاقا دغدغه داریم و دوست هم داریم که کار خوب بسازیم اما وقت و پول نداریم و این دو مشکل کار را زمین می زند.
وی نسبت به شتابزدگی برنامه های مناسبتی تلویزیون هم انتقاد و اظهار کرد: به عنوان مثال پنج روز مانده به ماه مبارک رمضان با ما تماس می‌گیرند و می‌گویند برای این ایام کار بسازید و کاری هم بسازید که بی پروداکشن باشد و با کارهایی که در کشورهای عرب زبان انجام می دهند مقابله کنند. وقتی می پرسیم چقدر بودجه دارید، می‌گویند حالا شما جمعش کنید. وقت نداریم، پول هم نداریم! خب نمی شود که. اگر کار تاثیرگذار می خواهید باید یک اتاق فکر قوی داشته باشیم زمان کافی بگذاریم. به نظرم ساخت یک برنامه خوب حداقل چهار ماه زمان می خواهد که معمولاً ما نداریم.
برنامه های مذهبی چطور با مخاطب ارتباط بگیرند؟
این تهیه کننده همچنین درباره اینکه چگونه برنامه های مذهبی با مخاطب ارتباط برقرار کنند و با ساختارهای روز برنامه سازی دنیا منطبق باشند؟ توضیح داد: استفاده از اتاق فکر به روز و آدم هایی که به روز فکر و زندگی می کنند در این زمینه بسیار مهم است. کسی که مخاطب را نوجوان قرار می دهد ولی دغدغه و مطالعه نوجوان ندارد، سهمی از نوجوان ندارد و اصلاً نوجوان را در زندگی اش بغل نکرده، نفهمیده و در کنارش مشکلاتش را نداشته است، نمی تواند فهمی از کار نوجوان داشته باشد؛ بنابراین اتاق فکر باید با این موضوع عجین باشد. فرم های جدیدی در فضاهای غیر از ایران داریم که به نظر می‌آید اطلاعات داشتن از آنها بسیار مهم است. به عنوان یک برنامه ساز تاکید می کنم من همیشه در اتاق فکرم آدم هایی دارم که خارج از کادر فکر می کنند و لزوماً هم کار مذهبی نمی کنند.
پرواس سپس درباره اینکه چطور برنامه های مذهبی تلویزیون با تحقیق و پژوهش لازم همراه باشند؟ تصریح کرد: برنامه‌ای که تحقیق و پژوهش نداشته باشد اصلا نباید وارد سیکل تولید شود و زمانی مجوز داده شود که کار به تحقیق و پژوهش رسیده باشد. و البته از آن مهم‌تر آنالیز بعد از ساخت و پخش برنامه است که متاسفانه ما این را هم نداریم. یعنی یک ۱۶۲یی وجود دارد که واقعاً چند نفر به آن پیام می دهند؟ ملاک سنجش ما چیست؟ رفقا، دوستان و کامنت هایی که می گذارند یا واقعاً سنجش داریم؟
در برنامه ما امام حسین(ع) متعلق به همه است
او در ادامه به تفاوت های برنامه «با حسین (ع) حرف بزن» در پرداخت به شخصیت امام حسین (ع) و ارتباط گرفتن با مخاطبان اشاره کرد.
محمدامین پرواس گفت: این برنامه از سال ۹۴ با دو هدف اصلی شروع به کار کرد. اول اینکه امام حسین(ع) متعلق به سیستم، نگاه، نظر، پوشش و دین و خاصی نیست و متعلق همه است. دوم اینکه فرم ارتباط با امام حسین(ع) لزوماً فرم روضه، منبر، سخنرانی و سینه زنی نیست؛ البته این ها بسیار خوب هستند اما برنامه ما این ارتباط را از قاعده زمان و محرم خارج می کند و تبدیل به یک اتفاق همیشگی می کند. کسی که امام حسین(ع) را دوست دارد، با او خلوت می کند، گپ می زند و درد دل می کند. برنامه ما با همین دو محور شروع شد.
تهیه کننده برنامه محرمی «با حسین (ع) حرف بزن» در پایان گفت: طی این هشت سال تلاش کردیم با ۷۹۰ نفر که از اقشار و دین های متفاوتی بودند گفت و گو کنیم و در فضایی آرام و به دور از شلوغی های روزمره با آنها درباره نوع ارتباطشان با امام حسین(ع) حرف بزنیم. در این سال ها گروه های متفاوتی داشتیم، مفهوم های متفاوتی را منتقل کردیم و امسال هم اتاق فکر ویژه ای برای ارائه مفهوم جدیدی به نام مدل ارتباطی با امام حسین(ع) را داشتیم و یک پنج ضلعی ارتباطی برایش متصور شدیم که یک رابطه سالم را تشکیل می دهد؛ خشم، ترس، شرم، غم و دوست داشتن پنج ضلعی برنامه ماست. همچنین کمی غیرمستقیم به خواسته های امام حسین(ع) از داخل زندگی شان نسبت به خودمان که فرمش همان فرم نامه هایی است که در دکور برنامه نمایان است، می پردازیم و در نهایت نیز خلوتی را می بینیم که بسیار اهمیت دارد. از همه مهم تر اینکه در کنار هم چیدن همه مدل آدم در برنامه، به نظرم می تواند کمک کند که بدانیم امام حسین(ع) می تواند همه مدل آدم را در کنارش داشته باشد و همه می توانند با ایشان ارتباط بگیرند.
