به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از دیجیتال ترندز، وقتی سوخت ستاره‌ها تمام می‌شود و عمرشان به پایان می‌رسد، ستاره‌های بزرگ‌تر به صورت ابرنواخترهای بزرگ منفجر می‌شوند. اما ستارگان کوچک‌تر تغییرات متفاوتی را پشت سر می‌گذارند که در آن بخش‌هایی از جرم خود را به بیرون پرتاب می‌کنند که طی آن یک سحابی سیاره‌ای در اطراف آن‌ها ایجاد می‌شود و یک هسته کوچک و متراکم به نام کوتوله سفید برجا می‌ماند. مانند اکثر ستارگان، خورشید ما در نهایت به یک کوتوله سفید تبدیل خواهد شد که با گرمای باقیمانده خود می‌درخشد اما دیگر از طریق همجوشی انرژی تولید نمی‌کند.
اگرچه یک کوتوله سفید دیگر از نظر همجوشی فعال نیست اما هنوز یک هیولای ترسناک است. از آنجایی که بقایای ستاره تا اندازه یک هسته کوچک تقلیل می‌یابد، یک کوتوله سفید بسیار متراکم می‌شود و گرانش این هسته می‌تواند اجسام اطراف آن را ویران کند. به تازگی تلسکوپ فضایی هابل موردی از هم‌نوع خواری کیهانی را توسط یک کوتوله سفید که مواد سنگی و یخی محیط اطراف خود را می بلعید، کشف کرده است.
این کوتوله سفید که "G۲۳۸-۴۴" نام دارد، اولین کوتوله‌ای است که هم مواد سنگی-فلزی و هم مواد یخی را به سمت خود می‌کشد، این موضوع از آن جهت اهمیت دارد که این مواد اجزای اصلی تشکیل‌دهنده سیارات هستند. بنابراین مطالعه این کوتوله سفید می‌تواند به محققان کمک کند تا در مورد نحوه تشکیل منظومه‌های سیاره‌ای اطلاعات بیشتری کسب کنند.
دانشمندان می‌دانند که وقتی ستاره‌ها قبل از رها کردن جرم خود و تبدیل شدن به کوتوله‌های سفید، به غول‌های قرمز تبدیل می‌شوند، به‌طور چشمگیری بر سیاره‌های مجاور خود تأثیر می‌گذارند و از آنجایی که کوتوله سفید مطالعه شده توسط هابل مواد مربوط به تشکیل سیاره‌ها، از جمله عناصری مانند نیتروژن، اکسیژن، منیزیم، سیلیکون و آهن را به سمت خود می‌کِشد، محققان می‌توانند ترکیبی از عناصری را که سیارات در زمان شکل‌گیری به درون خود کشیده‌اند، مشاهده کنند.
علاوه بر این، این واقعیت که کوتوله سفید اجرام یخی را جذب می‌کند، نشان می‌دهد که دنباله‌دارها می‌توانند در منظومه‌های سیاره‌ای رایج باشند، که این نظریه را تایید می‌کند که آب می‌توانست توسط یک دنباله‌دار یا سیارک به زمین اولیه آورده شده باشد.
"بنجامین زاکرمن"(Benjamin Zuckerman)، یکی از محققان، در بیانیه‌ای گفت: همانطور که می‌دانیم، حیات به یک سیاره سنگی نیاز دارد که با عناصر مختلفی مانند کربن، نیتروژن و اکسیژن پوشیده شده باشد. به نظر می‌رسد عناصری که در این کوتوله سفید می‌بینیم به یک جرم والد صخره‌ای و غنی از مواد فرار نیاز دارند. این اولین نمونه‌ی این چنینی است که در میان مطالعه صدها کوتوله سفید یافته‌ایم.
