به گزارش ایران اکونومیست، دکتر مجید عطایی پور در هفدهمین همایش ملی روز معدن که در دانشگاه امیرکبیر برگزار شد، گفت: از دیرباز موضوع دانشگاه، دولت و صنعت مهم بوده که این سه ضلع شامل دانایی، دارایی و توانایی هستند.
وی افزود: بخش دانایی برعهده ما دانشگاهیان، دارایی مربوط به صنعت و توانایی هم در اختیار دولت است. اگر بتوانیم این سه ضلع را محکم‌تر کنیم، چالش‌های حوزه معدن، رفع می‌شود و راهکارهای جدید به میان می‌آیند.
عطایی پور با بیان اینکه بسیاری از بخش‌ها با حوزه معدن کار می‌کنند، گفت: باید نهادهای فعال در بخش معدن با یکدیگر ارتباط بهتر و محکم‌تری داشته باشند تا بتوانند کشور را به نقطه اوج برسانند.
وی با تأکید بر اینکه در این حوزه چالش‌هایی وجود دارد، گفت: متأسفانه در حوزه معدن متولی خاصی در کشور نداریم؛ شاید دوره طلایی بخش معدن در کشور به زمانی برمی‌گردد که یک وزارتخانه معادن و فلزات داشتیم.
به گفته وی، البته که برخی ادغام‌ها ضروری هستند، اما اکنون در مرحله‌ای هستیم که این صنعت متولی ندارد و این یک چالش محسوب می‌شود.
عطایی پور با بیان اینکه همچنین عدم ارتباط صنعت و دانشگاه در بخش معدن نیز یکی دیگر از چالش هاست، گفت: باید صنعت و دانشگاه در این زمینه به یک تفاهم برسند؛ پیشنهاد این است که صنعت از توانایی فارغ التحصیلان دکتری استفاده کند.
وی ادامه داد: این فارغ التحصیلان زبان صنعت و دانشگاه را می‌دانند و می‌توانند با ورود به عرصه تحقیق و توسعه به حوزه معدن رونق دهند.
عطایی پور افزود: در دانشگاه‌ها خروجی مهندس در مقاطع تحصیلات تکمیلی زیاد است؛ این شاید یک نقطه ضعف باشد؛ اما صنعت می‌تواند این را به نقطه قوت تبدیل کند؛ اگر ظرفیت دانشگاه‌ها پر شده است، این افراد می‌توانند در پژوهشگاه‌ها مشغول به کار شوند و تحقیق و توسعه را شکل دهند.
وی با تأکید بر اینکه همچنین آینده پژوهی در حوزه معدن مهم است، گفت: آینده مشترک ما معدنکاری و توسعه پایدار است؛ لازم است که دغدغه ما آینده معدن و معدنکاری باشد. آینده پژوهی باید در دانشگاه به وجود بیاید و در این خصوص لازم است که اساتید پروژه‌های مرتبطی را تعریف کنند.
وی ادامه داد: لازم است در این آینده پژوهی، آینده دور و نزدیک معدن در کشور تعیین شود. با توجه به اینکه در آینده نزدیک تقاضاهای جهانی برای منابع معدنی افزایش می‌یابد، چنین آینده‌پژوهی لازم است.
عطایی‌پور خاطر نشان کرد: اگرچه ملاحظات و نگرانی‌های زیست محیطی در مقیاس جهانی و ملی وجود دارد، ولی این نکته مهم است که فکر و برنامه‌ریزی‌های ما در سطح جهانی باشد و اجرای آن بومی‌سازی شود.
