به گزارش ایران اکونومیست، وسلین وویوویچ سرمربی تیم ملی هندبال کشورمان روز دوشنبه در اولین نشست خبری خود اظهار داشت: از سوالات خبرنگاران متوجه شدم که چقدر این رشته برای آنها مهم است. با وجود اینکه مربی حرفهای هستم اما وقتی به ایران آمدم، با این حس پا به اینجا نگذاشتم و با دید احساسی آمدم. وقتی احساسات طرف مقابلم را میبینم، طبق آن چیزی که دریافت میکنم، با او رفتار میکنم.
وی ادامه داد: نکته اول این است که زمان کمی در ایران بودم تا واقعیت دقیق هندبال ایران را به شما بگویم. چند بازی از لیگ را دیدم. از امکانات اصفهان و تهران دیدن کردم. خیلی خوشحالم چرا که ایران امکانات خوبی دارد و چیزی که متوجه شدم این است که رییس فدراسیون علاقه زیادی به این رشته دارد و با هوشی که دارد از من برای همکاری دعوت کرده است.
وویوویچ تصریح کرد: متاسفانه بازیهای آسیایی ۲۰۲۲ هانگژو به تعویق افتاده است و اطلاع دقیقی از بازیهای کشورهای اسلامی نداریم و اگر این رقابتها برگزار میشد، میتوانستم بگویم هندبال ایران چه جایگاهی دارد. اردو شروع شده و از قسمت اول اردو بسیار راضی هستم و گروه دوم هم امروز شروع به کار میکنند.
سرمربی هندبال ایران گفت: تنها قولی که از من خواستند، این بوده که من تمام تلاشم را برای تیم انجام دهم. اولین هدف ما کسب مدال در بازیهای آسیایی بود و حالا با لغو آن هدف بعدی ما حضور خوب در مسابقات جهانی است. به دنبال چیدن یک هدف خوب هستیم و به دنبال این هستیم که در قهرمانی جهان پیشرفت کنیم.
با لژیونرها در تماسم
وویوویچ در مورد لژیونرهای هندبال ایران بیان کرد: زمانی که سرمربی اسلوونی بودم، از ۲۰ بازیکن تیم ملی، ۱۸ بازیکن لژیونر بودند. تیمهای خوب دیگر نیز در جهان همینطور است. لژیونرهای ایران خیلی نیستند. اما با آنها در تماس هستم و مسابقات آنها را پیگیری میکنم.آنها واقعا خوشحال و با انگیزه هستند و میخواهند از پرچم کشور خود دفاع کنند. درهای تیم ملی روی آنها باز است و از آمدن آنها استقبال میکنم.
وی در مورد لژیونرهایی که خداحافظی کردند، گفت: کاری به سرمربیان قبلی ندارم و همه برای من یکسان هستند. معیارهای سرمربیان قبلی را در نظر نمیگیرم و به دنبال بازیکنان خوب و آماده هستم.
موفقیت بزرگترین انگیزهام برای حضور در ایران
سرمربی جدید تیم ملی هندبال در مورد انگیزه خود از حضور در ایران عنوان کرد: خیلی ها از من این سوال را پرسیدند که واقعا انگیزه تو چیست؟ چرا که من همه چیز را در هندبال بردم اما تا به حال با ایران چیزی را نبردم و این بزرگترین انگیزه من است. همیشه معتقد بودم بین انتخاب تیمی که شانس زیادی برای پیروزی دارد و تیمی که شانس کمی دارد، تیم دوم را انتخاب میکنم. اگر در کشوری که خیلی افتخارات هندبالی نداشته، چیزی به دست آوریم، خیلی دیده میشود.
ادامه دارد...