تیم‌های برتر فوتبال ایران کافی است از گروه G14 در فوتبال اروپا الگو بگیرند. در ایران نیز می‌توانیم دست کم شاهد گروه G5، متشکل از پرسپولیس و استقلال و سپاهان و تراکتورسازی و ملوان باشیم.
کد خبر: ۴۲۷۳۸
کسر امتیاز از تیم‌های پرسپولیس و تراکتورسازی تبریز، موجی از اعتراض و عصبانیت را در فوتبال ایران برانگیخته است.
وقتی کمیته انضباطی از دو تیم پرطرفدار لیگ برتر امتیاز کم می‌کند، باید هم منتظر اعتراضاتی از این دست باشیم، کمااینکه یپش از این کسر امتیاز از استقلال، با واکنش‌های فراوانی مواجه شد.
اما این بار، در اوج رقابت برای رسیدن به رتبه نخست لیگ برتر در نیم فصل، ناگهان امتیاز دو تیم بالای جدولی پرسپولیس و تراکتورسازی کم می‌شود و بدیهی است که اعتراض‌ها شدیدتر باشد.
در اولین واکنش به این واقعه، مدیر عامل تراکتورسازی تبریز استعفای خودش را تقدیم هیات مدیره این تیم کرده است.
مدیر روابط عمومی پرسپولیس هم گفته است که شاید رویانیان تصمیم غیر منتظره‌ای اتخاذ کند. تصمیم رویانیان چه می‌تواند باشد؟ کنار کشیدن پرسپولیس از لیگ برتر؟ بعید است ولی محال نیست! دست کم تهدید به این کناره‌گیری محتمل است.
همچنن باید منتظر واکنش علی دایی باشیم که این روزها در فوتبال ایران نقش قلدر محله را بازی می‌کند! دایی پیوسته در کار پرخاشگری است و گویا می‌خواهد تیمش را با عصبانیت و طلبکاری از زمین و زمان قهرمان کند. درباره او در روزهای آینده، بیشتر خواهیم نوشت ولی فعلا به ذکر این نکته اکتفا می‌کنیم که شاید اگر او به داور چهارم بازی پرسپولیس و داماش پرخاش نمی‌کرد، بابت درگیری‌اش با مایلی کهن نیز جریمه نمی‌شد.
اما از این نکات که بگذریم، آنچه مسلم است، نارضایتی تیم‌های لیگ برتر از تهمید انضباطی "کسر امتیاز" است. مطابق قوانین فیفا، فدراسیون فوتبال حق ندارد امتیاز تیم‌های لیگ را به دلیل وقایع حاشیه‌ای مسابقات لیگ کم کند. محرومیت تماشاگران از حضور در بازی‌های تیم‌های مورد علاقه‌شان، ولو چندین جلسه، راه حل این مشکل است. ولی حتی اگر مشکل با این مجازات هم حل نشود، بر اساس قوانین فیفا، فدراسیون فوتبال نمی‌تواند به شکل سرخود در جدول امتیازات تیم‌ها دستکاری کند.
شائبه جهت‌دار بودن این کسر امتیازات، دیر یا زود دامن فدراسیون را می‌گیرد. پس چه بهتر که چاره دیگری در قبال توهین‌های تماشاگران اندیشیده شود.
اما سخن صالی این یادداشت، درباره عدم اتحاد صفنی در فوتبال ایران است. حال که همه تیم‌های لیگ برتر از این مجازات غیر منطقی کسر امتیاز ناخشنودند، آنها می‌توانند با یکدیگر متحد شوند و در موضعی هماهنگ، فدراسیون را تهدید به عدم حضور در بازی‌های لیگ کنند مگر اینکه قانون کسر امتیاز کنار گذاشته شود.
دست کم چهار تیم پرطرفدار استقلال، پرسپولیس، تراکتورسازی و ملوان که تا کنون با کسر امتیاز مواجه شده‌اند، می‌توانند چنین کنند. اگر این چهار تیم از لیگ کنار بروند، چیزی از لیگ برتر فوتبال ایران باقی نمی‌ماند! بنابراین فدراسیون مجبور است کوتاه بیاید و امتیازهای کسر شده را به آنها برگرداند و دیگر در روند طبیعی رقابت تیم‌های لیگ برتر برای کسب عنوان قهرمانی، دخالت‌‌های نابجا و مشکوک نکند.
ولی اگر فدراسیون کوتاه نیاید چه؟ در این صورت کارلوس کی‌روش کلاهش را بالا می‌اندازد که بازیکنان استقلال و پرسپولیس، که ارکان تیم ملی‌اند، از حضور در لیگ برتر معاف شده‌اند و او می‌تواند بازیکنانش را با فرصت و فراغت کافی، بدون خستگی‌ها و آسیب دیدگی‌های لیگ، آماده جام جهانی کند.
هر چه هست، تیم‌هایی که قربانی قانون کسر امتیاز شده‌اند، باید موضعی متحد و دسته‌جمعی اتخاذ کنند. داد و بیدادهای جداگانه، فایده‌ای ندارد. پیشنهاد استعفای مدیران این تیم‌ها نیز، که از سوی مدیر عامل تراکتورسازی مطرح شده، فایده چندانی به حال این تیم‌ها ندارد. دیر یا زود مدیر عامل دیگری می‌آید و تا آن موقع هم، تیم مربوطه در لیگ مشغول بازی است.
البته شاید استقلالی‌ها دلخور باشند که چرا وقتی از آنها امتیاز کسر شد، بحث موضع متحد تیم‌های لیگ پیش نیامد؛ اما جلوی ضرر را از هر جا بگیری منفعت است! ممکن است در دور برگشت، یک امتیاز دیگر از استقلال کم شود. پس اگر قرار است کار جمعی اعتراض‌آمیزی صورت بگیرد، پس از تایید احتمالی کسر امتیاز از پرسپولیس و تراکتورسازی در کمیته استیناف، مدیران پرسپولیس و استقلال و تراکتورسازی و ملوان می‌توانند با حمایت انبوه تماشاگران ناراضی‌شان، کاری کارستان کنند و درسی از پای‌بندی به قوانین فیفا، به مقامات فدراسیون فوتبال ایران بدهند.
آیا چنین ائتلافی در فوتبال ایران شکل خواهد گرفت؟ معلوم نیست؛ ولی تیم‌های برتر فوتبال ایران کافی است به گروه G14 در فوتبال اروپا نگاه کنند و از آن الگو بگیرند. 14 تیم باشگاهی بزرگ فوتبال اروپا، در ائتلافی صنفی، منافع خودشان را در مواجهه با یوفا تامین می‌کنند و تا کنون چندین بار یوفا را به ترک لیگ قهرمانان اروپا تهدید کرده‌اند؛ تهدیدی که کم و بیش به تحقق خواست‌های آنها در فوتبال اروپا منجر شده است.
فوتبال بدون تماشاگران و تیم‌های بزرگ معنا ندارد. در ایران نیز می‌توانیم دست کم شاهد گروه G5، متشکل از پرسپولیس و استقلال و سپاهان و تراکتورسازی و ملوان باشیم؛ پنج تیم پرطرفدار لیگ برتر. بعید نیست که فولاد اهواز هم به این گروه اضافه شود!
