مرکز «حفاظت از تاریکی و سکوت آسمان از تداخل خوشه ماهواره ها» به طور مشترک توسط سازمان SKAO در انگلیس و NIORLab آمریکا اداره می شود.
هر دو این سازمان ها با عواقب گسترش ابر خوشه ماهواره ها در مدار زمین مقابله می کنند. این دو سازمان قبلا در بیانیه ای اعلام کرده بودند مشغول توسعه نسل جدیدی از رصدخانه ها هستند که مشاهدات آنها احتمالا با تداخل ماهواره ها مختل می شود.
پیرو بنونوتی مدیر و دبیر کل IAU در یک کنفرانس خبری در این باره گفت: ابرخوشه ماهواره ها اکنون تهدید بزرگ تر و بدتری نسبت به آلودگی نور هستند. درگذشته منبع تداخل در مشاهدات آلودگی نوری بود که از روشنایی شهرها به وجود آمده بود. اما اخیرا تاثیر خوشه های بزرگ ماهواره های مخابراتی به نگرانی مهم تری تبدیل شده زیرا در همه جا وجود دارند.
در گذشته بیابان‌های دور افتاده شیلی، استرالیا یا آفریقای جنوبی می‌توانستند پناهگاهی در برابر نورهای درخشان و شبکه‌های ارتباطی پرهیاهوی جهان باشند، اما اکنون هیچ جایی برای اخترشناسان وجود ندارد که از هزاران ماهواره‌ای که دور زمین مدار می زنند، پنهان شوند.
کانی واکر محقق NOIRLab و یکی از مدیران مرکز جدید، در این باره می گوید: تا پایان دهه، بیش از ۵ هزار ماهواره در هر لحظه در بالای افق وجود خواهند داشت. در آسمان تاریکی بالای یک رصدخانه، چندصد یا چند هزار ماهواره تحت تاثیر نور خورشید می درخشند. این ماهواره ها به وسیله کوچک ترین تلسکوپ های اپتیکال و مادون سرخ قابل ردیابی هستند.
علاوه بر این، مقدار ابزارهای فلزی که به دور زمین مدار می زنند، نور زیادی را منعکس می کنند. در نتیجه آسمان شب به اندازه ای روشن می شود که تلسکوپ ها متوجه آن شوند و رصد دورترین و کم نورترین ستاره ها و کهکشان ها را دشوار می کند.
مرکز جدید سعی می کند جامعه اخترشناسی را با اپراتورهای ابرخوشه های ماهواره ای و رگولاتورها دورهم جمع کند تا همزمان با رشد ماهواره هایی که دور زمین مدار می زنند، راه حلی برای حفاظت از اخترشناسی مبتنی بر زمین فراهم کند.
