به گزارش ایران اکونومیست، تمامی کشورها با پدیده مهاجرت نیروی انسانی مواجه هستند، فقط میزان آنها متفاوت است و این مهاجرت می‌تواند دلایل گوناگونی اعم از کاری، دانشجویی و پناهجویی را شامل شود. اما شاخص خروج نیروی انسانی و فرار مغزها، تأثیر اقتصادی جابجایی نیروی انسانی به دلایل اقتصادی یا سیاسی و پیامدهایی که ممکن است بر توسعه یک کشور داشته باشد را در نظر می گیرد.
از یک سو، این ممکن است شامل مهاجرت داوطلبانه باشد و به بخش‌های مولد اقتصاد کمک کند. همچنین مهاجرت‌های کاری بخشی از جامعه مانند کارآفرینان، یا نیروی انسانی ماهر مانند پزشکان، به دلیل شرایط اقتصادی در کشور خود و امید به فرصت‌های بهتر در سایر کشورها صورت بگیرد.
از سوی دیگر، ممکن است شامل جابه‌جایی اجباری متخصصان به صورت اجباری و با اهداف و رویکردهای سیاسی یا اقتصادی باشد.
ایران در جمع مهاجرفرست‌ها قرار ندارد
بر اساس آخرین آمارها ایران در جمع کشورهایی که با بیشترین میزان پدیده خروج نیروی انسانی مواجه هستند جای ندارد و از سال 2007 تا 2021 شاخص مهاجرفرستی را بین 173 کشور جهان و با ضریب 1 تا 10 مشخص شده است.
بر اساس این تحلیل ساموآ با ضریب 9.90 در جایگاه نخست قرار دارد. جامائیکا و فلسطین رتبه‌های دوم و سوم مهاجرفرستی را به خود اختصاص داده اند.
بر اساس آخرین داده‌های Globaleconomy، اما ایران در بین 173 کشور با ضریب 5.30 در سطح متوسط و در رتبه 96 است. موضوعی که نشان می‌دهد ایران در جمع کشورهای مهاجرفرست نیست.
بر اساس این شاخص کشوهای عراق رتبه 58، پاکستان رتبه 72، اوکراین 80، کرواسی 82، گرجستان 89، هند 90، رومانی 94، لهستان 113، مالزی 114، ترکیه 126، مجارستان 127، یونان 130، کره جنوبی 140، عربستان 143 ژاپن 157، انگلیس 151، اسرائیل 152، هلند 154، امارت 155، فرانسه 156، آلمان 157، امریکا 161، قطر 166، نروژ 171، سوئد 172، استرالیا 173 را به خود اختصاص داده‌اند.
در ادامه جدول کشورهای مهاجرفرست به ترتیب جایگاه آمده است:
نمودار بالا از سال 2007 تا 2021 شاخص فرار مغزها را بین 173 کشور جهان و با ضریب 1تا 10 مشخص کرده است.
