«از ۹ مسابقه دراگان اسکوچیچ روی نیمکت تیم ملی، ۶ نبرد در مرحله انتخابی جام جهانی انجام شده‌اند. در حقیقت این سرمربی تیم‌اش را تنها در ۳ بازی «تدارکاتی» به زمین فرستاده و فرصت چندانی برای محک‌زدن نفرات ذخیره نداشته است. اسکوچیچ از زمان شروع کار در تیم ملی، چند بار سیستم و روش بازی تیم را تغییر داده و تا امروز چیزی به نام ترکیب ثابت در ۲ مسابقه متوالی تیم ملی نداشته است. با این حال به نظر می‌رسد جدال با تیم ملی عراق، فرصت شناسایی ۱۱ مهره فیکس را به این مربی داده باشد. البته که مصدومیت‌ها و محرومیت‌های بعدی این ترکیب را هم دچار تغییر می‌کنند اما به احتمال بسیار زیاد همین ۱۱نفر شاکله اصلی تیم ملی در مسیر رسیدن به جام جهانی قطر هستند.
یک رقابت نفسگیر
حداقل ۲ دهه گذشته تیم ملی هرگز این تعداد گلر آماده را در اردو نداشته است. امیر عابدزاده در اسپانیا کولاک کرده و پیام نیازمند در فرم بسیار خوبی قرار دارد. با این حال به نظر می‌رسد تا زمانی که بیرانوند مطمئن و بی‌اشتباه ظاهر شود، تغییری روی خط دروازه تیم ملی به وجود نخواهد آمد. بیرو حالا یک کلین‌شیت دیگر را هم در کلکسیون پرشمار کلین‌شیت‌ها در تیم ملی گنجانده است. شاید او در رده باشگاهی در فوتبال اروپا روزهای درخشانی را سپری نکند اما آمارش در تیم ملی، هر روز فوق‌العاده‌تر می‌شود. بدون شک رقابت درونی گلرها انگیزه‌های بیرانوند را هم برای بی‌نقص‌ماندن بیشتر خواهد کرد.
پازلی که دیگر گنگ نیست
اگر زوج سیدجلال - منتظری را نمادی از شروع ایده‌های کارلوس کی‌روش برای تیم ملی در خط دفاعی بدانیم، زوج شجاع خلیل‌زاده و کنعانی نمادی از قلب دفاع تیم ملی در شروع دوران اسکوچیچ هستند. این دو بازیکن قبلا در پرسپولیس کنار هم بازی کرده‌اند و درک متقابلی از بازی هم دارند؛ ۲ مدافعی که بسیار هماهنگ به نظر می‌رسند و روی نبردهای هوایی هم درخشان ظاهر می‌شوند. تغییر کلیدی تیم اسکوچیچ در برابر عراق نسبت به سوریه اما در کناره‌های دفاع اتفاق افتاد؛ جایی که صادق محرمی و امید نورافکن، به صورت ثابت برای تیم ملی به میدان رفتند. بازگشت صادق به ترکیب به جای جعفر سلمانی ناآماده و نخستین تجربه «رسمی» نورافکن در سمت چپ خط دفاعی تیم اسکوچیچ، درست همان چیزی بود که تیم ملی به آن نیاز داشت. صادق همیشه مدافع مستعدی بوده و نورافکن با نفوذهای دیدنی و پاس‌های قطری دقیق‌اش نشان داد که دیگر نمی‌خواهد ترکیب اصلی تیم ملی را ترک کند. این دو ستاره جوان می‌توانند ۲ مهره بسیار مهم برای تیم ملی در مسیر رسیدن به جام جهانی باشند. قرارگرفتن آنها در ترکیب اصلی انگار، به ابهام‌ها در مورد پازل دفاعی تیم ملی پایان داده است.
جایی برای دونده‌ها
آرایش پایه تیم ملی در برابر عراق ۱-۳-۲-۴ بود اما این آرایش در زمان حمله به ۳-۳-۴ تغییر می‌کرد. در واقع وقتی تیم ملی آرایش هجومی می‌گرفت، سعید عزت‌اللهی به تنها هافبک تدافعی تیم تبدیل می‌شد و وحید امیری و احمد نوراللهی، روی دست او بازی می‌کردند. مایل‌شدن احمد به سمت راست و وحید به سمت چپ، هم فشردگی طولی تیم ملی را حفظ می‌کرد و هم در توپ‌گیری از مهره‌های عراق بسیار مؤثر بود. بعید است اسکوچیچ این ترکیب جذاب سه‌نفره در خط هافبک را در دیدارهای بعدی تغییر بدهد. این ۳ بازیکن با دوندگی و دقت بالای پاس، قلب تپنده تیم ملی هستند.
مثلث اروپایی
جهانبخش در راست، طارمی در چپ و سردار آزمون در خط حمله، مثلث هجومی تیم ملی را می‌سازند؛ ۳ فوتبالیستی که در ۳ نقطه مختلف قاره اروپا توپ می‌زنند و به صورت همزمان، به بهترین فرم دوران فوتبال‌شان رسیده‌اند. آنها به احتمال بسیار زیاد، جدانشدنی‌ترین بخش از ترکیب ثابت تیم ملی در دیدارهای آینده خواهند بود؛ فوتبالیست‌هایی که حالا دیگر به مرز پختگی رسیده‌اند و بخت‌های گلزنی را به‌راحتی از دست نمی‌دهند. آنها در زمین مسابقه، بخش مهمی از کاراکتر مقتدر این روزهای تیم ملی را می‌سازند.
ذخیره‌های در دسترس
اگر تصور کنیم که اسکوچیچ بالاخره بعد از مدتی آزمون و خطا به ترکیب اصلی‌اش رسیده، حدس‌زدن ذخیره‌های در دسترس او برای ورود به زمین اصلا دشوار نیست. سامان قدوس، مهدی قائدی، مهدی ترابی، کریم انصاری‌فرد و البته علی قلی‌زاده، ۵ ذخیره‌ای هستند که در ماتریس ۱۶نفره مربی کروات جای می‌گیرند؛ ستاره‌هایی که می‌توانند با ورود به مسابقه، جریان بازی را تغییر بدهند و در دقایق پایانی، سرعت و ریتم بیشتری به تیم ملی ببخشند. همه آنها پتانسیل فیکس‌شدن در تیم را دارند اما در شرایط فعلی، به‌عنوان ذخیره و در نیمه‌های دوم، بیشتر به تیم ملی کمک می‌کنند.»
همشهری
