به گزارش جام جم آنلاين، خيال كاخ سفيد از عوامل خارجي و حمايت آنان هم راحت بود، چرا كه كشورهاي مصر، عربستان، تركيه، عمان و پاكستان امكانات خود را در اختيار آمريكا قرار داده بودند.
همچنين مزدوران رژيم اسرائيل نيز در جريان طراحي حمله به طبس، با ارائه تجربيات خود نقش بسيار فعالي داشتند، به طوري كه از تجربيات طراحان نقشه حمله به فرودگاه «انتبه» در اوگاندا استفاده ويژه شده بود.
خلاصه آن كه طبق محاسبات منطقي و استدلال‌هاي كاغذي، آمريكا در آستانه آزادي ديپلمات‌هايش بود كه از چند ماه قبل و در پي تسخير لانه جاسوسي سفارت اين كشور در تهران، به گروگان دانشجويان درآمده بودند؛ پس شمارش معكوس براي آغاز عمليات «پنجه عقاب» آغاز شد.
قرار بود هواپيماها با هشت فروند هلي‌كوپتر در صحراي طبس فرود آيند، سپس كماندوها را به اطراف تهران منتقل كرده و آنجا با كاميون به سفارتخانه حمله كنند.
وقتي هواپيماها و هلي‌كوپترها در عمق خاك ايران در ميان كوير فرود آمدند، يكي از هلي‌كوپترها در ۱۲۰ كيلومتري راور كرمان دچار نقص فني شده و ناگزير فرود مي‌آيد و سرنشينان آن به هلي‌كوپتر ديگري منتقل مي‌شوند.
همان هلي‌كوپتر نيز دچار نقص فني شده و بناچار به ناو هواپيمابر «نيميتز» برمي‌گردد.
در همين حال يكي ديگر از هلي‌كوپترها در حال سوختگيري دچار نقص فني مي‌شود و در مجموع هنوز عمليات آغاز نشده سه فروند هلي‌كوپتر از دست مي‌رود.
با از كار افتادن اين هلي‌كوپتر برنامه عمليات به هم مي‌ريزد، زيرا طبق محاسبات براي مرحله بعدي حداقل به شش هلي‌كوپتر نياز داشتند.
اين اتفاق به مركز عمليات و سپس به كارتر گزارش مي‌شود و وي دستور توقف عمليات و بازگشت نيروها را مي‌دهد اما هنگام برخاستن هواپيما و هلي‌كوپترها، توفان شن آغاز شده و يك هواپيما و يك هلي‌كوپتر به هم خورده و هر دو آتش مي‌گيرند.
فرداي آن روز روزنامه‌هاي ايران با چاپ تصاوير كشته‌شدگان حادثه طبس تيتر زدند: «كارتر اين جوانان را روز جمعه كشت.»
اما اين، همه حرف اين تيتر و گزارش نبود؛ كاش آن زمان روزنامه‌ها تيتر مي‌زدند: شن‌هاي كوچك نقشه‌هاي بزرگ را برهم زد.
