گاردین نوشت:طی این سفر دو پرونده ویژه در راس کار روحانی خواهد بود، موضوع مذاکرات درباره برنامه هسته ای ایران و نیز بحران سوریه. روحانی میخواهد نشان دهد که حمایت یکپارچه ایران پشت سر وی قرار دارد. آیت الله خامنه ای، رهبر ایران نیز علیرغم بدبینی به آمریکا، حمایت خود را از رئیس جمهور ایران و حتی گویا مذاکره مستقیم با آمریکا اعلام کرده است.
این روزنامه با اشاره به حضور دکتر ظریف در نیویورک افزود: ظریف روز دوشنبه برای اولین بار در مقام وزرات خارجه ایران، با کاترین اشتون، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا و رئیس هیئت مذاکرات گروه 1+5 با ایران دیدار خواهد داشت. ظریف همچنین با ویلیام هیگ وزیر خارجه انگلیس دیدار خواهد داشت. وی همچنین ممکن است دیداری کوتاه با همتای آمریکایی خود، جان کری در راهروهای اجلاس سازمان ملل داشته باشد. به هر طریق، فضا نسبت به گذشته به سمت بهبود روابط پیش خواهد رفت. شواهد حاکی از آن است که ظریف در مذاکرات قدرت عمل کامل دارد و دستش باز است، از سوی دیگر روحانی در مجمع عمومی تلاش خواهد کرد تصویری کلی از جمهوری ایران ترسیم کرده و تصویر نامطلوب قبلی را از اذهان پاک کند.
گاردین با طرح این سوال که در وضع فعلی این دیپلمات ها دستشان را چگونه بازی خواهند کرد ادامه داد: در پایین ترین سطح انتظار، ایرانیها چهرهای دلپذیر از خود نشان میدهند و تاریخی را برای برگزاری مذاکرات حساس هسته ای در هفته های آتی مشخص خواهند کرد. گفتگوهایی که طی چند سال اخیر پیشرفت محسوسی نداشته است.
این روزنامه ادامه داد: اما، دلایلی وجود دارد که باور کنیم بازیگران اصلی به دنبال هدفی فراتر خواهند بود. روحانی و اوباما، هر دو برای کسب یک موفقیت عجله دارند. روحانی هنوز ماه عسل دوران ریاست جمهوری خود را سپری میکند که احتمالا چند ماهی بیشتر طول نخواهد کشید. از سوی دیگر اوباما نیز در انتهای دو دوره ریاست جمهوری خود است.
به گزارش گاردین هر دو نفر آگاهند که اگر قرار باشد توافقی در موضوع پیچیده هستهای کسب شود، نهایتا باید بین تهران و واشنگتن صورت گیرد و دیگر بازیگران تنها نقش میانجی تسهیل کننده دارند. اگر دو کشور گشایشی در روابطشان ایجاد شود، سپس می توانند واسطهها را حذف کنند و وارد گفتگوهای دو جانبه شوند. از این زاویه دست دادن احتمالی این دو رئیس جمهور تاریخی و تاثیر گذار خواهد بود.
گاردین افزود:به هر حال روند مذاکرات دو جانبه یا چند جانبه به سمت این نتیجه باید حرکت کند که ایران برنامه هسته ای خود را ادامه دهد، اما تحت محدودیت های اعلام شده بین المللی. در این چارچوب ایران می تواند اورانیوم را تا 5 درصد که نیاز تولید سوخت راکتور است تولید کند و در مقابل آژانس بین المللی انرژی اتمی بازرسی گستردهتر را کسب کند و نه تنها به سایتهای فعلی بلکه به سایتهایی که این سازمان مشکوک است دسترسی پیدا کند تا در نهایت امکان تولید سلاح هستهای وجود نداشته باشد.
باید خاطر نشان کرد که حتی اگر طرفهای دخیل درک مشترکی از جهت مذاکرات داشته باشند، رسیدن به این مقصد سخت و پیچیده است. روحانی پیشاپیش خواستار تعدیل تحریم هاست تا بازگشت موفقت آمیزی به تهران داشته باشد و از این کارت سیاسی خود در داخل استفاده کند.