به گزارش ایران اکونومیست به نقل از سايپانيوز، حتي شركت هاي گمنامي مثل شركت خودروسازي نيكولا در آريزوناي آمريكا هم سوداي كسب سهم از بازار وانت برقي در بازار آمريكا دارد و وانتي به نام بجر Badger را براي عرضه معرفي كرده است، اين در حالي است كه در چند ماه گذشته اخبار عرضه هامر برقي از جنرال موتورز، سايبرتراك از تسلا، F-150 برقي فورد، R1T ريويان، B1 بولينگر منتشر شده است. جاي تعجب هم ندارد، چون بزرگترين سگمنت در بازار خودروي آمريكا متعلق به وانت هاي درون سوز بنزيني نظير شورولت سيلورادو، سيراي جي ام سي، اف 150 فورد و تايتن نيسان است. فقط 2 درصد از بازار آمريكا جا براي كل خودروهاي برقي باز كرده است و بايد صبر كرد و ديد آيا نسخه برقي اين وانت ها مي تواند جاي درون سوز بنزيني را بگيرند يا فقط در حد هياهو باقي خواهد ماند.
در اين رقابت هم خودروسازاني وجود دارند كه در سابقه خود عنوان «اولين خودروسازي كه به توليد انبوه رسيده» يدك مي كشند و هم خودروسازاني كه هرگز توليد انبوه نداشته اند. اما اين دليل نمي شود. چون سال گذشته همان خودروسازي كه يك قرن تجربه دارد با كاهش سود و ارزش سهام رو به رو بوده و درعوض كمپاني خودروسازي كه عمرش به يك دهه هم نمي رسد با افزايش سود و ارزش سهام و بهترين عملكرد رو به رو بوده.
در اين بين سايبرتراك تسلا، بيشتر از هر خودروسازي، وعده داده و حتي اگر قرار باشد در بازار دنيا به فروش برسد، بايد يك سري تغييرات انجام دهد تا استانداردهاي جهاني را پاس كند.
فورد، مقام دوم خودروسازي آمريكايي و آمازون [بزرگترين خرده فروش آمريكا صاحب وبسايت آمازون] روي ريويان شرط بندي كرده اند و بايد منتظر ماند و ديد سرمايه گذاري آنها به ثمر خواهد نشست يا خير.
اما اينجا هنوز يك تناقض حل نشده است. زماني كه صحبت از خودروهاي برقي مي شود، قصد و نيت اصلي كاهش آلايندگي و كاهش مصرف سوخت است. در حالي كه گرايش واقعي مردم به خودروهاي شاسي بلند و وانت هاي پرقدرت به قوت خود باقي مانده است. حالا با عرضه وانت هاي برقي، اين تناقض بيشتر آشكار مي شود. وانتي كه حدود 3 تن وزن دارد و شتاب آن مثل خودروهاي اسپورت [سوپركار] زير 3 ثانيه است. در حالي كه در حالت عادي مردم به اين همه وزن، قدرت و شتاب نياز واقعي ندارند. نكته بعدي كه بايد در نظر گرفت اين است كه همين حالا هم يكي از دلايل عدم رونق خودروهاي برقي، علاوه بر قيمت بالا، پيمايش پايين آنها به ازاي هر بار شارژ است. حال هر چقدر وزن، قدرت و شتاب آنها بالاتر در نظر گرفته شود، به طور طبيعي از پيمايش آن كم مي شود. با در نظر گرفتن همه اين موارد، وانت هاي غول پيكر، غيرمنطقي ترين بخش بازار براي برقي شدن است.
البته نكته اين جا رعايت منطق نيست، موضوع اصلي اين است كه آن چه در باره برقي شدن خودروها مخصوصا وانت ها شنيده مي شود بيشتر هياهو و تبليغات است و مشتريان و خريداران و نيازهايشان است كه موفقيت در بازار را مشخص مي كند. در آينده نزديك اسم برخي از اين خودروسازان از فهرست شركت هاي موفق در توليد خودروهاي برقي خط خواهد خورد و آن برندهايي باقي مي مانند كه نياز واقعي را برآورده سازند. بايد ديد پاركينگ منازل را كدام برندها اشغال خواهند كرد.
