پدرام سلطانی، نائب رییس اتاق بازرگانی ایران گفت: ایران بالاترین نرخ مهاجرت نخبگان در جهان را داراست و باید نگران این مساله بود.
کد خبر: ۲۹۳۷۴۶
ایران اکونومیست- این فعال اقتصادی افزود: مهاجرت نخبگان در کشور زنگ خطری برای اجرا و تداوم برنامه‌های توسعه در کشور تلقی می شود. وی با تاکید بر اینکه استناد وی در این حوزه برآوردهای جهانی صورت گرفته است، ادامه داد: ریشه یابی این مساله نشان می دهد اتفاقا دلیل اصلی میل به مهاجرت از ایران نه مسائل اقتصادی که ناامیدی است. او افزود: به نظر می‌رسد نخبگان از اینکه ما می‌توانیم مشکلاتمان را حل کنیم ناامید شده اند و البته پمپاژ ناامیدی در جامعه نیز در این وضعیت تاثیری جدی دارد. سلطانی گفت: وقتی این قشر از اصلاحات لازم در درون کشور ناامید می‌شوند، تصمیماتی از این دست اتخاذ می‌کنند در حالی که اگر شرایطی در کشور ایجاد شود که نخبگان نیز احساس رضایت نسبی کنند، بسیاری از مشکلات برطرف خواهد شد. وی با تاکید بر اینکه نخبگان ایرانی در دهه چهارم و پنجم و حتی ششم زندگی شان اقدام به مهاجرت می‌کنند، ادامه داد: شاید مسائل اقتصادی در قشر جوان تحصیلکرده مولفه موثری باشد اما نخبگانی در دهه‌های چهارم تا ششم مهاجرت می‌کنند از وضعیت اقتصادی با ثباتی برخوردارند و در نتیجه باید ریشه‌یابی این وضعیت در دستور کار قرار گیرد. به گفته وی کشوری که خالی از نخبگان شود حتما در اداره و پیشرفت خودش و البته رقابت با دیگر کشورها دچار اختلال خواهد شد. نیاز به تصمیم‌گیری در داخل وی با اشاره به فشارهای اقتصادی شدیدی که از سوی آمریکا به ایران وارد می‌شود، گفت: در چنین شرایطی برخی منتظرند ایران وارد میدان مذاکره با آمریکا شود در حالی که من فکر نمی‌کنم در شرایط کنونی و با شناختی که از رفتار ترامپ داریم، مذاکره مشکلی را برطرف کند. نائب رییس اتاق بازرگانی ایران ادامه داد: رفتار آقای ترامپ در برخوردهای این چنینی شبیه کاری که با کره شمالی کرد است؛ یعنی ژست گرفتن و عکس گرفتن است تا تصمیم و توافق واقعی. او اضافه کرد: احتمالا در جریان شروع مذاکره، ترامپ از خود علاقمندی نشان می‌دهد اما بعد سعی میکند این مهم را به صورت ظفرمندانه به همه دنیا به عنوان دستاورد نشان بدهد و شاید در پروسه طولانی مدت با حفظ فشارها به تدریج توافقاتی حاصل شود. وی گفت: به این ترتیب بهتر است کار درست و تاثیرگذار مورد بررسی قرار گیرد، در این شرایط استراتژی درست این است که دست به گشایش‌های داخلی بزنیم. وی در توضیح این مطلب ادامه داد: با هدف گشایش اقتصادی و حتی اجتماعی می‌توانیم تصمیمات مهمی بگیریم. باید ریشه ناامیدی را یافت. به نظر می‌رسد بخش مهمی از ناامیدی ریشه در پارادوکس‌هایی دارد که در ساختار اجتماعی و حاکمیتی وجود دارد و محل ناامیدی و اعتراض و کاهش سرمایه اجتماعی شده است. این فعال اقتصادی با تاکید بر اینکه توجه به این مولفه‌ها موجب افزایش قدرت درونی می‌شود، گفت: با حصول این شرایط می‌توان در میدان مذاکره با قدرت ظاهر شد چرا که یکپارچگی و رضایت، قدرت و امید می‌آفریند، در این شرایط نیز طرف مذاکره دیگر می‌داند قادر به امتیازگیری نیست. وی اضافه کرد: مذاکره از باب قدرت و نه از سر استیصال پس از حصول این شرایط ایجاد می‌شود اما نکته مهم این است که مشکل ایران در داخل باید بر طرف شود و برای رفع تنگناها و گشایش در عرصه اقتصاد و اجتماع باید در داخل کشور تصمیم گیری شود. او گفت: متاسفانه در سال‌های گذشته همواره به موضوع گشایش داخلی بی توجه بوده‌ایم.
