به گزارش ایران اکونومیست به نقل از رسانه مالیاتی ایران؛ از آنجایی که مالیات یکی از مهمترین منابع تامین کننده درآمد دولتها محسوب می‌شود، می‌تواند تکیه گاه مطمئنی برای دستیابی به اهداف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی واقع شود.
مالیات در دوران معاصر ،به مثابه ابزاری در جهت رشد اقتصادی به شمار می‌روند; زیرا «مالیات» نه تنها متضمن ایجاد در آمد دولت‌هاست، بلکه باید در راستای سیاست‌های مالی و پولی کشور وصول و هزینه شود، و یکی از مهمترین هدف‌های وصول مالیات ، اصل تعدیل ثروت وگسترش عدالت اجتماعی است.مالیات،دولت را قادر می سازد که بر جریانات و مسائل اقتصادی کشور وافزایش درآمدها و ثروت ها نظارت و کنترل داشته واز رکود اقتصادی جلوگیری کند.
البته روشن است مالیات چون براساس درآمد تنظیم می گردد مانع از تمرکز ثروت و اندوخته های سرسام آور آن خواهد بود. به این جهت فاصله های طبقاتی را ترمیم و یا تعدیل می کند واز طرف دیگر موجب رونق اقتصادی خواهد بود. که در هر صورت دولت گام مفید و موثری در رساندن جامعه به عدالت اجتماعی برداشته است.
کارشناسان بر این باورند که درآمد پایدار دولت می‌تواند بیش از دیگر درآمدها تسریع در روند حرکت جامعه به سمت عدالت اجتماعی ایجاد کند.
گسترش تعهدات دولت در عرصه اقتصادی و اجتماعی و تلاش در جهت تحقق اهداف مهمی چون رشد اقتصادی، ثبات قیمت ها، افزایش اشتغال، بهبود تراز پرداخت ها ، توزیع عادلانه درآمد و تخصیص منابع تولید هزینه های دولت را با روند افزایشی روبرو ساخته است.درآمدهای مالیاتی نقش مهمی در منابع درآمدی کشور ایفا می کنند و اتکای دولت به این گونه از درآمدها حکایت از سلامت اقتصادی دارد.
مالیات یک نوع هزینه اجتماعی است که شهروندان بابت اعمال وظایف حاکمیتی دولت می پردازند. بی شک پرداخت مالیات همانقدر که برای سرمایه گذاری در بخش های تولید و گسترس عدالت اجتماعی نقش دارد، عدم تمکین به آن هم برای اقتصاد مشکل ساز و فاصله طبقاتی را افزایش می دهد.
