به گزارش ایران اکونومیست از پایگاه خبری اسوشیتدپرس، این تحقیقات بر انتقال بیماری های مشترک از نخستی سانان غیر انسان به انسان ها در منطقه جنوب کامرون تمرکز دارد. این تحقیقات بر اساس اطلاعات گردآوری شده از ساکنین روستاهای متعدد از طریق مصاحبه شفاهی و نظرسنجی در سال های 2016 و 2017 میلادی انجام گرفته است.
حدود 85 درصد از این افراد در مقطعی از زندگی خود از گوشت نخستی سانان به عنوان غذا استفاده کرده اند. بر اساس این تحقیقات به طور کلی میزان خطر انتقال بیماری های مشترک با میزان نزدیکی محل سکونت نخستی سانان به روستاها ارتباط دارد.
در بدن میمون ها، شامپانزه ها، گیبون ها، اورانگوتان ها و گوریل ها پاتوژن های بسیار قوی ساخته می شود که با توجه به شباهت های زیاد نخستی سانان و انسان ها این پاتوژن ها قادرند انسان را از پا درآورند.
به همین علت محققان معتقدند دولت ها و سازمان های بین المللی باید زمینه را برای تقویت نظارت بر تقابل انسان و جانوران فراهم کرده و با استفاده از روش های جدید، ساکنین مناطق حاره ای و جنگل ها را در خصوص بیماری های مشترک آگاه کنند.
گزراش کامل این تحقیقات در نشریه PLOS Neglected Tropical Diseases منتظر شده است.
