به گزارش ایران اکونومیست، علیرضا هاشمی اظهار کرد: اگر بخواهیم به موضوع شکار به عنوان انسانی که در قرن بیستم زندگی می‌کند و با توجه به اخلاق و فلسفه انسانی نگاه کنیم باید بگوییم که شکار کار درستی نیست چرا که امروزه می‌توانیم انواع پرونده‌های پرورشی را داشته باشیم و از آن‌ها تغذیه کنیم. از این منظر کشتن حیوانات برای لذت یا تفریح کار درستی نیست.
این کارشناس حوزه حیات‌وحش و تنوع زیستی ادامه داد: از طرف دیگر اگر بخواهیم به موضوع شکار به عنوان یک بعد از محیط زیست و حیات‌وحش نگاه کنیم باید بگوییم که در بحث‌های حفاظتی موضوع برداشت از جمعیت دیده شده است حتی گاهی برداشت از جمعیت به حفاظت کمک می‌کند و می‌تواند در معادلات حفاظتی گنجانده شود، از این رو در نقاط مختلف دنیا موضوع شکار و صید در حفاظت در نظر گرفته می‌شود.
وی با بیان اینکه مجوز دادن یا حتی مجوز ندادن برای شکار و صید نیازمند اطلاعات دقیقی است، تصریح کرد: ابتدا باید آمار و اطلاعات دقیقی از تعداد حیات‌وحش در منطقه، نرخ مرگ و میرها و زادآوری، تهدیدهای محیطی و نمودار رشد یا کاهش جمعیت داشته باشیم و بعد با توجه به این اطلاعات تصمیم بگیریم که آیا می‌توانیم در منطقه‌ای خاص برای برداشت از جمعیت مجوز دهیم یا خیر.
هاشمی با تاکید بر اینکه برداشت از جمعیت باید پایداری و پویایی آن را حفظ کند، گفت: در دنیا سازمان‌های متولی محیط زیست زمانی اقدام به صدور یا عدم صدور مجوز شکار می‌کنند که سال‌ها روی گونه‌ای خاص و در منطقه‌ای خاص مطالعه و بررسی کنند ولی در کشور ما برای پنج سال مجوز شکار پرنده در استان تهران صادر نمی‌کنند که اصلا مشخص نیست چرا و دلیل علمی ندارد ولی بعد از پنج سال اعلام می‌کنند که چون شکارچیان می‌خواهند شکار کنند و ما باید عطش آن‌ها را کم کنیم مجوز شکار می‌دهیم.
مدیرعامل انجمن پرنده‌شناسی طرلان ادامه داد: علت این اتفاق این است که اصلا نمی‌دانیم در حوزه حیات وحش و شکار کجا هستیم و می‌خواهیم به کدام سمت برویم. همه جای دنیا اعلام می‌کنند که اگر جمعیت پرندگان یا حیات وحش در حدی باشد که بتوانیم از آن برداشت کنیم مجوز شکار می‌دهیم. در حال حاضر به نظر می‌رسد که سازمان حفاظت محیط زیست بیشتر از آنکه به فکر وظیفه خود که جمع کردن اطلاعات و داده‌های زیستی است، باشد به فکر خوشحال کردن شکارچیان است
این کارشناس حوزه حیات‌وحش و تنوع زیستی با اشاره به صدور ۲۰۰۰ پروانه شکار پرنده در استان تهران، اظهار کرد: سازمان حفاظت محیط زیست پس از ۱۰ سال تلاش مردمی هنوز نتوانسته جلوی شکار ۵۰۰ تا یک میلیون پرنده در محدوده "فریدون‌کنار" را بگیرد و آن منطقه را کنترل کند. اکنون چه طور می‌تواند ۲۰۰۰ پروانه شکار را کنترل کند و اصلا بر اساس چه برآوردی به این نتیجه رسیده‌اند که باید این تعداد پروانه شکار صادر کنند و آیا اصلا این تعداد پرنده در استان تهران وجود دارد؟
هاشمی در ادامه تصریح کرد: وظیفه سازمان حفاظت محیط زیست این نیست که مجوز بدهد یا ندهد بلکه وظیفه‌اش تهیه اطلاعات زیستی است که این کار و وظیفه خود را انجام نمی‌دهد. مجوز دادن‌ها و مجوز ندادن‌های این سازمان هیچ کدام پایه علمی ندارد.
مدیر عامل انجمن پرنده‌شناسی طرلان در ادامه گفت: سازمان حفاظت محیط زیست ابتدا باید پاسخ دهد که این تعداد پرنده‌ای که برای آن‌ها مجوز شکار صادر کرده در کدام نقطه استان تهران است و دوم اینکه چه طور می‌توانند ثابت کنند که ۲۰۰۰ مجوز شکار پرنده به حیات‌وحش استان فشار وارد نمی‌کند؟ از نظر من این تعداد مجوز شکار می‌تواند شکار را به مناطقی که کوهنوردان و گردشگران رفت و آمد می‌کنند بکشد و امنیت اجتماعی را به خطر بیندازد. تهران بیشترین باشگاه تیراندازی در کشور را دارد و افرادی که تیراندازی را دوست دارند می‌توانند به این باشگاه‌ها مراجعه کنند نه اینکه مجوز بگیرند و به حیات وحش شلیک کنند.
وی در پایان گفت: به جای اینکه امنیت را برای حیات وحش فراهم کنیم منطقه را ناامن می‌کنیم. در حال حاضر شهرداری‌ها در تلاش هستند که حیات وحش را جذب استان‌ها کند تا تنوع زیستی داشته باشیم و جاذبه گردشگری ایجاد شود ولی سازمان حفاظت محیط زیستی با اقدامات این چنینی زیستگاه‌ها را نا امن می‌کند.
بنا به این گزارش هفته گذشته صدور ۲۰۰۰ پروانه شکار در استان تهران خبر ساز شد. پیش از این کیومرث کلانتری - مدیر کل حفاظت محیط زیست استان تهران- درباره مجوزهای صادر شده اظهار کرده بود که این مجوزها محدودیت زمانی، مکانی و گونه‌ای دارد همچنین بیشترین زمان مجوز شکار پرنده در استان تهران دو ماه و فقط برای روزهای پنجشنبه و جمعه است، همچنین مجوزهای شکار فقط برای مناطق آزاد استان تهران است و هر شکارچی می‌تواند سه پرنده خشک‌زی و دو گونه آبزی را شکار کند. همچنین به گفته محمد کرمی - رییس اداره نظارت بر امور حیات‌وحش- تعداد پرندگان خشک‌زی استان سرشماری نمی‌شود و هر زیستگاهی که ناامن شود پرندگان از آن زیستگاه مهاجرت می‌کنند و می‌روند. با توجه به ظرفیت استان تهران نیز تمام افرادی که مجوز گرفته‌اند موفق به شکار نمی‌شوند.
