به گزارش ایران اکونومیست، رسیدگی به این پرونده از وقتی کلید خورد که دو پسر و دو دختر جوان سی‌ام فروردین سال ۹۴ با مراجعه به کلانتری ۱۶۹ مشیریه اعلام کردند که مادرشان ناپدید شده است.
کارآگاهان مبارزه با جرایم جنایی در نخستین تحقیقات و رد‌یابی آخرین تماس‌های تلفنی زن ۴۹ ساله به نام راحله دریافتند که او با مردی به نام محسن ۶۰ ساله که شوهر عمه فرزندانش بوده است، در تماس بوده است.
محسن تحت بازجویی قرار گرفت و پس از چندین مرحله تحقیقات بالاخره لب به سخن گشود و راز جنایتش را فاش کرد. این متهم در اظهاراتش گفت: چندی قبل زن برادر همسرم را که شوهرش سال‌ها پیش فوت کرده بود صیغه کردم، اما از این جریان کسی خبر نداشت. تا این‌که مدتی بعد متوجه شدم راحله با افراد دیگری نیز ارتباط دارد وقتی او را برای صحبت و تذکر رفتاری به ویلای خودم در فشم بردم، سر همین موضوع باهم درگیر شدیم. من روسری او را دور گردنش گره زدم و بعد درحالی که عصبانی بودم نفهیدم چه شد. خیلی ترسیده بودم نفس نمی‌کشید. جسدش را در همان ویلا دفن کردم.
به دنبال اظهارات متهم جسد راحله در وسط حیاط ویلا کشف شد و به دستور بازپرس کشیک قتل جسد زن ۴۹ ساله به پزشکی قانونی انتقال یافت. صبح دیروز محسن ۶۰ ساله در شعبه چهارم دادگاه کیفری استان تهران به ریاست قاضی اصغر عبداللهی و با حضور قاضی واعظی مستشار ارشد دادگاه تحت محاکمه قرار گرفت.
در ابتدای جلسه فرزندان مقتول خواستار قصاص شوهرعمه خود شدند، سپس محسن پای میز محاکمه ایستاد و با شرح ماجرا اتهام قتل عمد را پذیرفت او گفت: هیچ کس از این ارتباط ما خبری نداشت و روز حادثه آنقدر عصبانی شده بودم که نفهمیدم چه کار می‌کنم. من اشتباه کردم و خودم را مستحق مرگ می‌دانم.
پس از پایان اظهارات متهم، قضات وارد شور شده و متهم را به اتهام قتل به قصاص و به خاطر جراحات غیرمؤثر در مرگ زن به پرداخت دیه محکوم کردند.
